[ Unicode ]
ဘာလိုလိုနဲ့ ရွာဘုရားပွဲဟာ နီးကပ်လာတော့သည်... ။
ဒီပါမောင်တို့အဖွဲ့လဲ သုံးရက်တိုင်တိုင် ငွေမှုန်းအိမ်ရှေ့မှာ
သီချင်းတွေလာဆိုပြီး သုံးရက်ပြည့်တော့ တစ်ကောင်မှပင်
မတွေ့တော့... ။ လက်လျော့သွားပြီထင်ပါရဲ့... ။ ငွေမှုန်း
ကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်ထဲကအိမ်အပြင်မထွက်... ။ အကြွေးတောင်းသည့်ကိစ္စကိုလည်း မေမေကပဲ တာဝန်ယူပြီး လိုက်
တောင်းပေးသည်... ။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ငွေမှုန်းတောင်းတာမဟုတ်တော့ အကြွေးက သိပ်မရ... ။
"ငွေမှုန်း... ငွေမှုန်းခြယ်ရေ... တို့ဝင်လာပြီနော်..."
ခင်မေနဲ့လှနွယ်တို့ ဝင်လာကြပြီး ခင်မေ့လက်ထဲမှာလဲ
အဝတ်တစ်ခုကို ကိုင်ထားသည်... ။
"ဒီမှာအမတော်... ရှင်က အိမ်ထဲကအိမ်အပြင်မထွက်တော့
ကျွန်တော်မျိုးမတို့ကပဲ ရှင့်အထည်တွေကို သွားယူပေးထားတာ..."
ငွေမှုန်းလည်း ခင်မေကမ်းပေးလာတဲ့ အထည်ကိုယူကာ
ဖြန့်လိုက်ပြီး ငွေမှုန်းကိုယ်ထည်နှင့် တိုင်းလိုက်သည်...။
"ဟယ်... လှလိုက်တာ... ငါတို့အထည်သုံးစုံမှာ နင့်အထည်အလှဆုံးပဲ...ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား လှနွယ်"
"ဟုတ်ပါ့တော်... ဟုတ်ပါ့"
ခင်မေက လှနွယ်အား ဝင်ထောက်ခံခိုင်းတော့ လှနွယ်ကလည်း လိုက်ထောက်ခံပေးသည်... ။
"ဘုရားပွဲက မနက်ဖြန်ပဲစပြီတဲ့..."
"တကယ်လား... မြန်လိုက်တာ..."
"ဟုတ်တယ်... မနက်ဖြန်က တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်လေ...
ရက်ကောင်းရက်မြက်ပေါ့... အဲ့တာကြောင့် စ, လိုက်တာတဲ့..
ပြီးတော့ သူခိုးကြီးညဆိုတော့ ကာလသားတွေကိုပါ ရောထိန်းရအောင်လို့တဲ့"
"ကောင်းတာပေါ့... မီးရောင်စုံတွေနဲ့ ဘယ်လောက်တောင်
ပျော်စရာကောင်းလိုက်မလဲ..."
လှနွယ်က ဝင်ပြောပြီး စိတ်ကူးယဉ်နေသူလို ပြုံးနေသည်... ။
"ဝါကျွတ်ပြီ မိန်းမတို့ရေ... ညည်းတို့သုံးယောက်ထဲက
ဘယ်သူအရင် ရမလဲဆိုတာ ငါတော့ ကြည့်ချင်စမ်းပါဘိအေ"
YOU ARE READING
တောရိုင်းပန်းလေး မောင့်မဟေသီ ( ေတာ႐ိုင္းပန္းေလး ေမာင့္မေဟသီ )
Romanceသူဌေးသားလေး နဲ့ ဆက်ဆက်ထိမခံ ၊ ကပ်စီးနည်း အမကြီးတို့ရဲ့ တောဓလေ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ ။ ငွေတိုးချေးစားတဲ့ အမကြီးနဲ့ ကန့်လန့်တိုက်တတ်တဲ့ ကောင်ဆိုးလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးကို လိုက်ပါခံစားပေးကြပါအုံး ။ [ Unicode & Zawgyi ]
