Fase 2 || The Scorch Trials Fanfiction

Part 9

Langzaam stond ik op. Ik liep mijn geheime plek uit en slenterde naar de kamer. Ik had geen besef van tijd dus het zou gewoon gokken zijn. Het licht was uit. Dus ze sliepen al. Ik baan een weg naar mijn bed en pak minn horloge. Ik draai me om en wil weglopen als iemand mijn pols pakt. Ik ontmoet zijn bruine ogen. Newt. Ik wil mijn arm los trekken maar hij heeft best een stevige greep. "Newt laat me los." Sis ik. "Loop toch niet steeds weg van alle problemem." Fluisterd hij. Zijn grip verslapt en ik zie mijn kans en trek mijn arm terug en ren de kamer uit. Mijn voetstappen vult de gang. Ik ren door naar mijn geheime plek en doe de deur achter me op slot als ik deze dicht trek. En niet veel later hoor ik nog voetstappen. Vast van Newt. De voetstappen worden luider maar stoppen. De klink gaat om laag maar de deur geeft niet mee. Er klinkt gerommel en diegene die achter de deur staat blijft proberen. Er klinkt iets en met een zachte klik is de deur los en gaat hij open. Jayne. Het roodharig meisje kijkt wat verwondert rond. "Dus hier zit je als niemand je kan vinden." Mompelt ze. "Zoiets ja." Antwoord ik. "Ik zal het geheim houden." Zegt Jayne glimlachend en draait zich om. Ze loopt de deur uit en sluit deze. "Kijk je de volgende keer uit waar je loopt?" Het klinkt zacht. "Euh...ja" Mompelt de andere en dan sterven voetstappen weg. Er klinkt wat geschuifel en dan gaat de klink voor de tweede keer omlaag en de deur geeft meteen mee. Shuck de deur zat niet op slot. Ik kijk om me heen. Een verstopplek. En dan spring ik gewoon over de zetel en verstop me daar. Ik hoor voetstappen. Maar deze sterven na een tijdje weer weg en de deur valt weer dicht. Is diegene weg? Langzaam sta ik op en kijk om me heen. Er is niemand te bekennen. Zou het Jayne zijn geweest? Zuchtend ga ik weer op de zetel zitten en staar wat voor mij uit. Ik werp een blik op mijn horloge. 4 uur. Nog 2 uur en dan zou ik misschien vermoord worden. Nog 2 uur en dan start de volgende test. Nog 2 uur en dan is het voor mij misschien alles voorbij. Ik sta op en loop mijn geheime kamer uit en doe de deur achter me dicht. Langzaam slenter ik door de gang. Ik loop de hoek om. Op een paar lichten na is het hier donker maar een gedaante valt me op. Het is iemand die tegen de muur leunt met zijn rug naar mij gedraaid. "Ik had al gehoopt dat ik je zou tegen komen." Verward kijk ik diegene aan die zich omdraait. "Wie ben je." Sis ik. "Dat maakt niet uit,maar ga morgen niet door de flat trance. De rest moet er door maar jij niet." Zegt diegene. "Is dit soms een val?" Vraag ik argwanend. Het is een jongen die niet veel ouder lijkt dan ons. Rond de 19 denk ik. "Nee het is geen val." Zegt hij glimlachend. Hij lijkt eerlijk. "En waarom ik?" Vraag ik dan. "Luister eens. Ik moest alleen komen zeggen dat je niet door de flat trance moet. Meer is er mij niet verteld." Antwoord hij geïriteerd. "Jullie WICKED mensen zijn wel vaag hé" Mompel ik. "Jorge is de naam voor als je het wou weten" Antwoord hij. "Helaas wou ik het niet weten." Zeg ik scherp. "Hmm ze vertelde me al dat je een brutale was. Dat bevalt me wel." Zegt hij spottend. "Sorry?" Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Als je denkt dat je me kan krijgen heb je pech. Ik heb al een vriendje." Zeg ik koeltjes. Hij grijnst breed. "Die Newt is het niet?" Hij kijkt me lachend aan. "Ja klopt" Zeg ik luchtig. "Het is wel niet te zien dat jullie een koppel zijn." Zegt hij. Ik draai met mijn ogen. "Vage gast ga toch gewoon weg." Zeg ik boos. "Jorge." Mompelt hij,draait zich om en loopt weg. "Creep" Mompel ik. Er klinkt gelach. "Heb ik gehoord." En dan sterft zijn gelach weg. Nu heb ik geen zin meer om in de gang rond te dwalen. Ik loop naar de lege kamer waar Jayne eerst had gelegen tot ze bij ons kwam slapen. Ik ga op het eerste bed liggen en staar naar het plafond. Waarom zou juist ik niet in de flat trance moeten gaan. En zou ik het wel doen? Wat als het een val is en ze me dan gaan doden? De deur gaat open en Newt loopt naar binnen. "Je had zo te zien een raar gesprek met jezelf." Mompelt hij. "Nee,een gesprek met ene Jorge die me vertelde niet de flat trance in te gaan." Leg ik uit. "Loopt er hier dan nog iemand rond?" Hij lijkt verward. "Ik heb echt geen idee waar die gast vandaan kwam." Zeg ik en trek mijn knieën op. Newt komt over me zitten. "Dus je gaat morgen niet door de flat trance?" Vraagt hij zacht. "Geen idee,als ik erin ga loop ik kans om vermoord te gaan en als ik niet ga,tja dan ook dus ik zie morgen wel." Antwoord ik. Ik laat mijn ogen op mijn horloge vallen 15 na 4. "Ik ga proberen te slapen,maar blijf denk ik wel hier." Zeg ik dan. Newt knikt. "Moet ik Jayne anders naar hier sturen?" Ik schud mijn hoofd. "Jij mag best blijven als je wilt." Zeg ik en ga liggen. "Oke,omdat jij zo zit te smeken." Zegt hij lachend. Ik draai met mijn ogen maar schuif wel op zodat hij er naast kan liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. "We zijn gewoon weer onderdeel van een 2de test." Zeg ik en sluit dan mijn ogen. "Heel ons leven is al een test." Zegt Newt zacht. Voor een keer voel ik me voor even gelukkig en veilig. Veilig en beschermd door Newt en met die gedachten val ik in slaap.

Hii! Op de foto zie je Jorge ;D

xxx Amy