Fase 2 || The Scorch Trials Fanfiction

Part 21

Ik schrik wakker. Het schemert,bijna ochtend. Ik sta op en wek Newt die even verward om zich heen kijkt. Ik heb een vreemd voorgevoel,iets is er mis. "Eet en drink nog wat,ik wil meteen vertrekken." Zeg ik. Newt knikt,opent zijn rugzak en haalt er een muesli reep uit dat hij rap opeet en drinkt nog wat. Ik help hem overeind. Pak mijn tas en zwier die over mijn schouder. Samen lopen we naar buiten. De lucht is helder en er is geen enkele wolkje te bespeuren. Ik kijk om me heen,opzoek naar het gebouw waar de rest moet zijn. "Lopen!" Zeg ik zodra ik het gebouw zie en samen lopen we er naar toe. Na meer dan een kwartier lopen komen we bij het gebouw aan. Langzaam duw ik de deur open,verwachtend dat een boze Minho en bezorgde Thomas en Jorge op me af zullen komen maar het is stil. Ik loop naar binnen en het is volledig leeg en stil. Zouden ze al weg zijn? En de gewonden dan? Het is de juiste gebouw,daar ben ik zeker van. "Newt, we moeten verder." Zeg ik en loop terug naar buiten. Newt kijkt me vragend aan. "Ze zijn weg." Verduidelijk ik. Hij knikt en we beginnen te lopen. We hebben nog niet eens een volgende gebouw gehaald of een groene helikopter daalt naar beneden. "Erin! Vlug!" Schreeuwt een vrouw. Newt en ik wisselen kort een blik uit en rennen dan naar de helikopter toe. Ik help Newt erin en daarna spring ik erin. De vrouw sluit de deur en kijkt ons aan. "Wat is er aan de hand?" Vraag ik argwanend. "Van alles, hoe dan ook, we kregen enkel de opdracht jullie in veiligheid te brengen. Nu, ga zitten en rust uit. Je vrienden zijn in orde Ayla." Zegt de vrouw. Hoe weet ze mijn naam? Ik wil het net vragen maar de vrouw is me voor. "Hoe ik je naam weet? Dat doet er nu niet toe, we gaan zo snel we kunnen naar het hoofdkwartier en daar word alles verder uitgelegd." Gaat de vrouw verder. "Ik ben trouwens Alma. Onze piloot is Mark." Zegt de vrouw, wiens naam Alma is. "Maar zouden we niet een test doen?" Vroeg ik. "Fase 2?" Voeg ik er aan toe. Alma zucht. "Ga zitten, dan vertel ik het." Zegt ze en gebaard naar de zetels. Newt en ik gaan zitten. "Het klopt, jullie zouden normaal deze fase volledig moeten afleggen, maar de Vuring is losgebroken. Jullie mogen van geluk spreken dat jullie geen cranks zijn tegen gekomen. De Vuring, waar we van dachten dat deze volledig was uitgeroeid heeft blijkbaar nog vele mensen besmet. Daarom zei Ava Paige dat het het beste was als we jullie zouden ophalen en de test zo zouden beëindigen." Vertelt Alma. "Wat is de Vuring?" Vraagt Newt. "De Vuring is een ziekte die de hersenen aantast en zolang je voor het verdwijnpunt bent,dan ben je nog menselijk. Als je over het verdwijnpunt bent ben je meer een wild dier, laat ik zeggen beest. Iedereen die geïnfecteerd was sloten we op een beveiligde plek op, zodat niemand meer besmet kon worden en we het virus konden uitroeien. Helaas is het fout gelopen en zijn er een paar ontsnapt en zijn er velen besmet. Maar we hebben bijna een medicijn. Jullie, jullie zijn immuun. Ze noemen het ook wel de munies. Jullie zouden ons kunnen helpen de laatste benodigdheden te zoeken voor het medicijn. Dat houd in dat jullie in een stad vol cranks moeten. En meer weet ik ook niet." Zegt Alma. Newt en ik kijken elkaar aan. "Maak je je zorgen?" Vraagt hij, in mijn hoofd. "Ja, om iedereen." Beken ik. "Het komt goed, we hebben al tegen hordes grievers gevochten, we hebben al een heel deel van de Schroei bewandeld dus wat er nu gaat komen lijkt me even moeilijk als wat we nu doorstaan hebben." Zegt hij kalmerend. Hij pakt mijn hand en glimlacht. Ik glimlach terug en leg mijn hoofd op zijn schouder. "Het gaat ons lukken, en we kunnen mensen helpen, ze beter maken en redden van de Vuring." Fluistert hij zo zacht dat ik het amper kan verstaan. Ik knik. Ik denk na over zijn woorden. Eigenlijk zou dit een makkie moeten zijn. Toen we een uitweg vonden hebben we tegen een boel grievers moeten vechten, daarna werden we zonder pardon zowat in de Schroe gedropt en die hebben we voor een deel over gestoken, de meeste hebben een extreme onweer overleefd dus waarom zouden cranks dan zo moeilijk lijken? We konden Zart, Ben, Alby, Chuck, Jack en nog een tal van Laarders niet redden. Maar nu kunnen we de wereld proberen te redden, en voorkomen dat de wereld 1 akelige leegte word. We kunnen mensen helpen die lijden aan de Vuring, we kunnen tal van families redden, we kunnen kinderen redden. We zouden zoveel kunnen redden, en als we het niet zouden doen zouden we zo veel verliezen. Al zouden we vast geen keuze hebben. "Waar is Gally?" Vraag ik aan Alma. "We hebben groep B ook kunnen redden, hij is bij hun en zodra we er zijn zul je hem weer zien." Zegt Alma. Mijn hart begint sneller te bonzen als ik me bedenk dat ik Gally weer zou zien. Gally, mijn broer. "We hoeven maar een aantal uur te vliegen." Zegt Alma, alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik knik en sluit mijn ogen, ik zou wat slaap vast goed kunnen gebruiken.