Fase 2 || The Scorch Trials Fanfiction

Part 10

"Ayla?" Murmelt een zachte stem. "Hmmh?" Mompel ik en open mijn ogen. "Het is Half 6,laten we opstaan." Zegt hij zachtjes. Ik knik en sta langzaam op. "Newt?" Begin ik. "Ja?" Zegt hij en doet net als mij zijn schoenen aan. "Als het een val is,dan wil ik liever dat ik sterf als jullie er niet bij zijn. Ik bedoel dan zie je me niet dood liggen." Ga ik verder. Newt zegt niks,zijn blik is strak. "Dus ik ga niet door de flat trance." Newt klemt zijn kaken op een. "Dus je vertrouwd die vage gast?" Begint hij. "Die Creep? Nee echt niet,maar ik wil niet voor jullie ogen sterven,snap je?" Newt knikt. En zwijgend help ik zijn eetzak klaar te maken. "Doe voorzichtig." Hij knikt. Met zijn allen zitten we in de eetkamer. Newt zei tegen me dat ik als laatste moest gaan,al wist hij dat ik de flat trance niet zou betreden. Newt heeft mijn hand vast,en ik weet dat hij bang is voor wat er zal gebeuren. En eerlijk gezegd ben ik ook bang. Het is 1 voor 6 en mijn hart begint automatisch sneller te staan. Ik kijk Newt aan. "Doe voorzichtig." Mompel ik. "Altijd,en wat er ook met je zal gebeuren,ik zal je nooit vergeten." Na die woorden drukt Newt zijn lippen op de mijne. "Hey tortelduifjes,we moeten gaan." Onderbreekt Minho ons. "Als jullie in de flat trance zijn,vertel het Thomas,Minho en Jayne dan." Fluister ik. Newt knikt,drukt een laatste kus op mijn lippen en loopt naar Minho toe. Een deel van de ruimte wordt wazig. "Oké,lets go!" Zegt Minho en loopt de flat trance in. Newt kijkt nog één keer over zijn schouder en loopt de flat trance ook in. Ik jaag de rest erin tot ik er voor sta. Ik keer mijn rug er naar en ga in de hoek zitten. En om precies 5 na 6 verdwijnt de flat trance. Minuten tikken verder,en het lijkt wel eeuwen te duren maar dan gaat de deur open. De boodschapper komt naar binnen,gevolgd door een man die eruit ziet als een rat. "Dus je hebt Jorge's boodschap ontvangen." Zegt de boodschapper. "Als jullie me gaan vermoorden wil ik dat liever uit de zicht van mijn vrienden." Zeg ik scherp. Jorge loopt de kamer in. "Er word niemand vermoord,nog niet." Begint hij en glimlacht. Mijn instinct zegt dat ik hem moet vertrouwen maar mijn hersenen stribbelen tegen. "Maar vertel nu maar eerst waarom ik niet door de flat trance mocht." Zeg ik kalm. Jorge trekt zijn wenkbrauwen op. "Zo,dus je brutaliteit is weg? Wat jammer!" Zegt hij. De boodschapper en rattenman kijkt hem strak aan en alle drie komen over mij zitten. "Jij en Jorge hier moeten zeg maar mee spelen in de test. We sturen jullie ergens naar het midden van de Schroei. Iedereen denkt nu dat je doodt bent,maar Jorge en jij moeten ook gewoon richting het toevluchtsoord gaan. Jorge hier is een Crank die je zal helpen. Jullie krijgen een kaart mee waar de route op staat,maar jullie zullen zowel in aanraking komen met Groep A én Groep B." Begint de boodschapper. "Dus ik moet liegen tegen mijn vrienden?" Vraag ik. "Nee Ayla,zodra je je groep tegen komt vertel je wat er is gebeurt,dat je een opdracht kreeg en dat je gedwongen werd om die uit te voeren,maar als je in opstand ging dan zouden een paar van je vrienden sterven." Legt de rattenman uit. "Dus met andere woorden dit is eigenlijk iets verplicht,ik heb geen keuze en als ik niet doe wat jullie me nu opdragen worden mijn vrienden vermoord? Gezellig." Zeg ik boos. "Aha! Brutale is terug!" Zegt Jorge vrolijk. Ik kijk hem vernietigend aan en meteen is hij stil. "Dat is het,je hebt dus inderdaad geen keuze." Zegt de boodschapper. Ik knik. "Ik doe alles voor mijn vrienden." Antwoord ik. "Mooi,laten we dan maar gaan." Zegt rattenman. "Wie zijn jullie trouwens?" Vraag ik als ik opsta. "Ik ben Jason." Zegt de rattenman. "En ik ben Mark." Zegt de boodschapper. "En ja,Jorge ken je al." Zegt Jason. Ik knik en ik volg ze het gebouw uit. Een helikopter staat klaar en langzaam loop ik naar binnen en ga ergens in de hoek zitten. Mark geeft een teken naar de piloot en dan stijgt de helikopter op. Jason haalt twee rugzakken ergens vandaan en geeft er een aan mij en een aan Jorge. "Hier zit genoeg eten en drinken in,maar ook andere handige dingen voor in de Schroei. De kaart zit van voor,maar laat niemand weten dat je er een hebt." Ik knik en leg de rugzak aan mijn voeten. Het is de hele reis stil,en als Mark en Jason even weg zijn kijkt Jorge mij aan. "Maak je maar geen zorgen,ik doe niemand iets aan." Zegt hij zacht. Ik kijk hem even aan. "Ik maak me gewoon zorgen over Newt,Minho,Thomas,Jayne en Gally." Mompel ik. "Ik ben er zeker van dat het goed met ze gaan." Zegt Jorge glimlachend. Ik glimlach wat ongemakkelijk terug. Mark en Jason komen weer terug en het is weer erg stil. Ik leg mijn hoofd tegen de wand van de helikopter. Na een uur land de helikopter. We stappen uit,de zon is erg fel,maar doordat ik al de hele tijd in het licht heb gezeten kan ik er nog best goed tegen. "Dit is de Schroei voor een deel. Volg gewoon de kaart en dan zie je het vanzelf wel. Wij houden contact met Jorge en als we opdrachten voor jullie hebben laat hij het wel weten." Roept Jason,zodat hij boven het geluid van de helikopter komt. "Veel succes!" Roept Mark en dan gaat de helikopter omhoog. Jorge heeft zijn kaart al gepakt en wijst naar een richting. "Die kant op." Zegt hij. "Weet je het wel zeker?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik weet het heel zeker." Zegt hij en dan beginnen we aan onze tocht. Zouden de anderen ook opeen plek als deze zijn? Ik zucht even. Het is stil omdat we beiden niks te zeggen hebben. Het is erg warm,maar dat probeer ik zoveel mogelijk te negeren.