UMUT [ VegasPete ]

BÖLÜM 8

PETE;

Üstüme giydiğim tşörtü şöyle bir düzeltip çantamı ve telefonumu alarak aşağı indim. Kahvaltı yapmak için beni bekleyen Vegası görünce ilk önce bir duraksadım sonrasında yanına doğru ilerledim...

-Günaydın...

-Günaydın Pete nasılsın?

-İyiyim...

Vegas önümdeki tabağa yiyeceklerden doldururken dün gece yanımda olarak bana verdiği desteğe minnetimi göstermek için bir anda elini tuttum... Bakışlarını bana çevirip şaşkınca baktı.

-Dün gece için teşekkür ederim.

-Asıl ben güvenip kendini bana açtığın için teşekkür ederim Pete.

-Aslında bakarsan ilk defa sana anlattım.

-Gerçekten mi?

-E-evet... Daha önce kimseye anlatacak cesaretim olmadı... Hep utandım...

-Utanması gerek sen değilsin.

-Bunu biliyorum... Ama yinede bilmiyorum işte.

-Düşünme bunları şimdi... Aslında bu gün okula gitmeyip dinlense miydin acaba?

-Hayır gitmek istiyorum... O pislik yüzünden yaşantımı yeterince öteledim daha fazla ertelemek istemiyorum hiç bir şeyi.

-Tamam hadi kahvaltını et sonra çıkalım.

Önümdekileri yerken yine her zaman olduğu gibi benden bakışlarını ayırmadan bakan adama arada kaçamak bakışlar atarak yemeğimi bitirdim... Bana acıdığı için destek olduğunu bilsem de yanımda olması bana iyi geliyordu... Vegasla kalmaya başladığımdan beri kendimi daha iyi hissediyordum...

-Tamamsan çıkalım mı?

-Evet hazırım çıkabiliriz...

Kapının önünde beni bekleyen adama doğru yaklaştığımda elimden çantamı alarak kapıdan çıktı... Çantayı arabanın arka koltuğuna bıraktıktan sonra ön koltuğa oturmam için kapıyı açtı... Kendiside şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdığında hiç beklemeden okula doğru yola çıktık...

-Bugün kaçta çıkacaksın?

-Dersim öğlene kadar 12:30 dan sonra boşum.

-O zaman seni alırım erken çıkman iyi oldu biraz gezeriz ne dersin?

-Aslında Polün yurduna gitmek için sözleşmiştik... Sınavlar için beni çalıştıracak.

-Anladım.

Okula gelene kadar bir daha hiç konuşmadık. Radyoda çalan hafif sesli  müzik yol boyu bize eşlik ederken ara ara  dikkatini yola veren Vegasa bakmadan edemedim.

-İşin bittiğinde beni ara Polün yurdundan alırım seni.

-Taksiyle gelebilirim.

-Ben alacağım ara sadece!

-Peki... O zaman görüşürüz.

Kapıyı açıp arabadan inecekken kolumdan tuttu.

-Kendine dikkat et Pete ve her ne olursa olsun beni ara.

-Tamam merak etme.

-Merak edeceğim...

Oldukça endişeli bakan gözlerine rağmen hafifçe tebessüm etti. Arabadan indiğimde okula girene kadar orada bekledi ve sonrasında gitti... Öğlene kadar süren yoğun ders programımın ardından Pol ile onun yurduna gitmek için okulun bahçesinden çıkacakken ;