Ostatni napad

Pierwsze złamanie zasad

Miałam opublikować ten rozdział jutro, ale udało mi się znaleźć chwilę by go dzisiaj zedytować. Wciąż, prawie po dwóch latach po napisaniu tego rozdziału, nie mogę uwierzyć, że napisałam scenę erotyczną tak inną, od tych, które zazwyczaj piszę i która jest poza moją "strefą komfortu". To było ciekawe wyzwanie i dałam z siebie 100%, ale wciąż wątpię, czy będę mogła napisać coś takiego po raz kolejny. Co prawda mam cały czas luźne notatki sprzed 2 lat na temat kolejnych scen z Berlinem, ale wątpię, by każda kolejna miała taką moc jak ta.

------------------------------------------------------------------------------------------

Toledo, 4 miesiące i tydzień do rozpoczęcia skoku

Kolejne dni w Toledo mijały na intensywnej nauce. Głównie rozwijaliśmy swoje umiejętności strzeleckie. Chyba każdy z nas podczas swoich napadów używał pistoletów, ale tym razem mieliśmy także używać karabinów. Oslo i Helsinki uczyli nas, jak postępować z taką bronią, jak ją szybko i dobrze przeładowywać oraz jak celnie strzelać. Reszcie ekipy szło całkiem dobrze, jedynie ja i Moskwa mieliśmy problemy, ale mamy jeszcze czas, by udoskonalić nową umiejętność.

Minął także równy tydzień od mojego „incydentu" z Berlinem w kuchni. Od tego momentu zaczął mnie ignorować. Oczywiście, mówił mi „dzień dobry", a ja mu odpowiadałam, ale nic poza tym. Nie rozmawiał ze mną, nie komentował niczego, nawet nie przyglądał mi się.

Przez pierwsze 2 dni nie przeszkadzało mi to. Ba, nawet się cieszyłam. Nie wpadałam w wściekłość, mogłam lepiej skupić się na studiowaniu planu i spędzać więcej czasu z Tokio i Denverem. Nawet przestałam o nim myśleć. Jednak, po 4 dniach coś się zmieniło. Nie wiem dlaczego, ale czułam się w jakiś dziwny sposób tym dotknięta.

Mówiłam sobie, że tak przecież jest lepiej, że nie chcę jego uwagi, ale jednak prawda była zupełnie inna. Nie wiem, co się ze mną dzieje, ten człowiek sprawia, że stracę zmysły. Nie lubię go i nie chcę mieć z nim nic wspólnego, a z drugiej strony ciągnie mnie do niego i cholernie mi się podoba.

Nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego czuję taką chemię do niego. Jak można polubić człowieka, który traktuje nas z góry, jest niesamowicie władczy i do tego jest problematyczny w obyciu? Nie wiem, być może kręcą mnie te nasze wredne wymiany zdań. To jest głupie, chciałabym to zrozumieć.

Chętnie i miło spędzam czas z Denverem, dobrze się rozumiemy, ale z Berlinem sytuacja jest zupełnie odwrotna, i najgorsze jest to, że chyba pociąga mnie bardziej niż Denver. Naturalne jest też to, że lubię facetów od siebie starszych, ale o góra kilka lat, tak jak jest z synem Moskwy, a nie o co najmniej dwie dekady, tak jak jest z brunetem. Wydaje mi się, że byłby młodszy od mojego ojca, gdyby wciąż żył oczywiście, ale mimo wszystko, różnica wieku między nami jest zabójcza. Być może ma nawet dzieci w zbliżonym wieku do mojego.

Od wczoraj zaczęłam o nim znowu myśleć, w sposób erotyczny. Nie chcę myśleć o nim w taki sposób, ale widocznie nie tylko moje ciało zaczęło mnie zdradzać, mózg także. Marzę o tym, by mnie całował swoimi cudnymi ustami, by czuć jego dotyk na sobie, by szeptał mi sprośne słowa do ucha swoim seksownym głosem.

To jest złe, nie powinnam o tym myśleć, ani tym bardziej pragnąć, by to się wydarzyło, nie tylko ze względu na zasady Profesora. Intuicja podpowiada mi, że powinnam trzymać się od niego z daleka. Nie znam go, ale czuję, że sprawiałby dużo kłopotów i wciągnęłabym się w niezłe szambo. Mimo tego, szaleję za nim. Fizycznie. Ta fascynacja mnie wykończy, czuję to. Musi mi to jakoś przejść. Być może spędzanie czasu z Denverem to będzie dla mnie ratunek.

Dochodziła 2 w nocy, a ja nadal nie mogłam zasnąć. Cały czas myślałam o Berlinie. Przekręcałam się z jednego boku na bok przez kilka godzin mając nadzieję, że w końcu się zmęczę i spotka mnie upragniony sen. O 02:30 poddałam się i wstałam z łóżka. Ubrałam na swoje nagie ciało jakieś dresy i buty. Chciałam się przejść wokół domu, by oczyścić umysł.