လပ္ထႏြန္၏သတို႔သမီး (၃)
ု
"ၾကင္ဖက္ ေတြ႔ရမွာလား"
"အင္း"
နာ့ရာကြန္ ၾကားၾကားခ်င္းအနည္းငယ္
တုန္လႈပ္သြားကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိ၏။
ခြန္ယိုင္လည္း အလားတူပင္။
ဝမ္းနည္းတာလားဆိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ သူေဌးႀကီးကိုလည္း ဘယ္အျပစ္
ဆိုႏိုင္မည္လဲ ။
သူတို႔ဆက္ဆံေရးကို သိမွသိမေနတာေလ။
"ဒီတစ္ခါက ၾကင္ဖက္ေတြ႔ေစရံုဆိုေပမဲ့
ေနာက္မ်ားဆိုရင္ ခြန္တ်ဲက ကိုယ့္ကို
လက္ထပ္ဖို႔ေစခိုင္းလာေတာ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့.."
"ဟုတ္ကဲ့ ပဲလား နာ့ရာ။
မင္းကိုယ့္ကို သဝန္မတိုေရာ့သလား"
"ၾကင္ဖက္ေတြ႔ရံုပါပဲ ။
ဖီးလပ္သေဘာမေတြ႔ရင္
သူေဌးႀကီးလည္း အတင္းတိုက္တြန္းမွာ
မဟုတ္ပါဘူး"
"တိုက္တြန္းလာရင္ေရာ"
လည္ေခ်ာင္းကို တစ္ခုခုအစူးခံလိုက္ရလို
ဆို႔နင့္သြားရသည္။
တစ္ကယ္လို႔ ခြန္ယိုင္လက္ထပ္ရရင္
သူတို႔လမ္းခဲြၾကရမွာလား။
"ကိုယ္နဲ႔အတူ ခြန္တ်ဲကိုလိုက္ေတြ႔ပါေနာ္..
အဲဒါဆို ပိုၿပီးလြယ္ကူသြားမွာ"
"ဖီးလပ္"
လပ္ထႏြန္လိုခ်င္သည့္အေျဖမရျပန္။
အစက တစ္ေခါက္ေလာက္ေဖ်ာင္းဖ်ရံုႏွင့္
လက္ခံလာမည္ထင္ထားတာ။
ဘာလို႔မ်ား ဒီေလာက္ခက္ခဲေနရသနည္း။
နာ့ရာကြန္နဲ႔လမ္းခဲြဖို႔ သူ႔မွာစိတ္ကူးလံုးဝမ႐ွိ။
တစ္ပါးသူနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ဆို ေဝလာေဝးေသး။
သူ႔ရဲ႕သတို႔သမီးသည္ နာ့ရာကြန္သာျဖစ္ရမည္။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ခိုင္မာၿပီးသား။
ခ်စ္ရသူႏႈတ္ဖ်ားမွ စိုးရိမ္တစ္ႀကီး
တားျမစ္စကားေလးတစ္ခြန္းေလာက္
ထုတ္ေျပာလာဖို႔ ေမ်ွာ္ကိုးမိရံုသာ။
သူ တစ္ပါးသူႏွင့္ယွဥ္တဲြဖို႔ကိစၥကို
မေက်နပ္သည့္အရိပ္အေယာင္မ်ား
ေဖာ္ျပေစခ်င္သည္။
ဒါေပမဲ့ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့
ႏႈတ္ဆိတ္၍သာပင္။
ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ရင္ထဲမွ
ေအာင့္မ်က္ကာ နာက်င္မိ၏။
ဘယ္လိုပဲ မာေက်ာခက္ထန္ပါသည္ဟုဆိုဆို
ႏွလံုးသားအေရးႏွင့္ပက္သက္လာရင္
ေပ်ာ့ေျပာင္းအားမငယ္တတ္တဲ့သူ႐ွိပါ့မလား။
လပ္ထႏြန္ အႏွီခ်စ္ရသူ၏အျပဳအမူေၾကာင့္
အားငယ္မိပါသည္။
စိတ္ရင္းနဲ႔မ်ား မခ်စ္ခဲ့ေလသလား။
YOU ARE READING
กาลครั้งหนึ่งพึงรัก တစ်ရံရောအခါကချစ်သဝဏ်လွှာ (ခတ္တရပ်နား)
Historical Fictionတစ္ရံေရာအခါကခ်စ္သဝဏ္လႊာ
