Violet / Hyunin

11 bölüm

"Hayr hayr hayr hayr"
Jeongin yere çökmüştü.

"Jeongin kalk. Lütfen böyle yapma"

"Taehyung ona bir şey olmadı degilmi? Olamazki Taehyung. O bana söz verdi. Bana iyileşecegini söyledi. Hyungum yalan söylemezki"

Taehyung cevap vermiyordu. Susmuştu.

"Neden cevap vermiyorsun Taehyung?"

Minho oturdugu yerden kalktı. Jeonginin yanına oturup ona sanki dünyanın hazinesini bulmuş gibi sarıldı. Başını kaldırdı ve ona baktı.

"Bak Jeongin. Jisung hyung gitdi ve bir daha gelmeye-"

"Saçmalama. İnanmıyorum o tekrardan gelicek. Su an ameliyat hanede. Size bunu ısbatlaya bilirim"

Ayağa kalktı ve tam odadan çıkacakken Minho ve Tae onu kolundan tutup koltuga oturtdu.

"Jeongin yalvarırım böyle yapma"

"Ama Taehyung siz anlamıyorsunuz. Ona bir şey-"

"O öldü işte Jeongin. Kendine kabullendirememen bunu degistirmez. Kendine gel."

Jeongin donmuştu. Aşagı bakıyordu.

"B-ben özr dilerim böyle söylemek istemedim"

Jeongin oturduğu yerden kalkıp dışarı çıkmıştı. Taehyungda onun peşiyle gitmişti.

"Jeongin lütfen dur."

Koşarak Jeongine yetişmeye çalışıyordu. Hastaneden çıkmışlardı.
Hava hafif yağmurluydu. Tae Jeongine yetişip onun omzundan tutarak konuşutu.

"Nereye gidiyorsun sen?"

Jeongin bir şey demedi. Yüzünü yağmurla beraber yağan kara çevirdi.
Gülümsedi. O bu havaya bayılırdı.

"Tae beni evime götüre bilirmisin?"

"Elbetde ama bende seninle kalacağım."

Bir şey demedi. Tae onu alıp hastanenin otoparkına ileriledi. Jeongin sadece susuyor ve Taeyi izliyordu. Tae arabanın kapısını açıp Jeongini ön koltuga bindirdi, kendiside bindikten sonra arabayı çalıştırıp gitdiler. Yol boyunca sessizlerdi. Jeongin yağar kara ve yoldaki renkli ışıklara bakıyordu.
Yoldaki insanlara baktı. İnsanlar eğleniyorlardı. O an kendi kendine düşünmüştü.

İnsanlar gerçekten bu kadar mutlumu

Uzun olmayan bir süreç içinde eve varmışlardı. Arabadan indiler ve apartmana girdiler. Jeongin kapıyı açıp içeri girdi ve Taehyungda arkasınca ileriledi. Üzerlerini çıkardılar. Ortam çok sessizdi. İkiside konuşmuyordu. Jeongin odasına girdi.
Taehyung Jeongini bekledi. Jeongin odadan çıkmadı. Tae bunu anlamış olucaktiki kalktı ve Jeonginin kapısının önünde durdu. Kapıyı tıklatdı fakat ses gelmedi. Kapıyı açtı ve sessizce ağlayan Jeongini fark etdi.
Kapıyı yavaşca kapatıp Jeonginin yanına ileriledi. Jeonginin Saçlarını okşadı. O bunu severdi. Jeongin ona çevrildi ve yaşlı gözleriyle Taehyung'a baktı.

"Ben bunları hak etmedimki."

Tae Jeonginin lafına bir şey demedi. Ne diye bilirdiki? Haklıydı. Hak etmemişti. Tae onun yanına uzanıp sarıldı. Jeonginin alnına düşen saçlarını elleriyle geriye ve kulaklarının arkasına koyuyordu.

"Dayanamıyorum Taehyung. Ne zaman mutlu olucağım dediysem her seferinde bir şey oluyor."

Susdu. Gözleri doluyordu ve sonunda sıcak göz yaşları akmaya başlamıştı.