mon effronté oméga

22

Hiii

Hadi başlayalımm

Taehyung'tan

Tamı tamına altıncı ayıma girmiştim ki girmemle ağrılarım arttı deli gibi. Şuandaysa hastane yatağında deliriyordum, Jungkook elimi tutmuş öpücükler kondururken doktorlar ameliyathaneyi hazırlıyorlardı.

"J-jungkook bebeğimiz iyi olur mu?"

"Olacak güzelim sende iyi olacaksın"

"Sa-rang olsun demi ismi, güzel demi?"

"Güzel omegam demiştim ya olsun diye. Sakin ol sen herşey iyi olacak"

İyi olacaktı, doktorlar gelip beni götürürken Jungkook ne kadar gülümsese de telaşlıydı biliyordum. Yaptıkları iğneyle doktora döndüm.

"Doktor bey"

"Buyrun bay Jeon"

Kıkırdadım, eee nikah kıymıştık geçen ay Jeon diyecek tabii.

"Birşey olursa bebeğimi seçin"

Gözlerim kapanırken ışıkla bakışarak dua ettim. Tanrım bebeğimi kucağıma almamı sağla lütfen.

Jungkook'tan

Yaklaşık bir buçuk  saati geçmişti ve ben delirmek üzereydim. Normalde de bu kadar uzun mu sürer?

"Merak etme oğlum narkozu atması gerektiği için yoğun bakımda belirtiyorlardır bana da aynısını yaptılar"

"Anne emin misiniz? İyidir demi?"

"Evet evet annen haklı Jin'de de aynısı oldu"

Kapı açıldığı gibi hemen ayağa kalkarak yatakta gözleri kapalı yatan omegama baktım. Gözlerim dolarken tanrıya şükrettim iyi olduğu için, odaya girmemizle doktora döndüm.

"Bebeğimiz iyi mi?"

"Evet çok iyi. Eşiniz de birazdan uyanır. Narkozun etkisi geçmek üzere"

Kafamı sallayıp Tae'nin saç tutamlarını okşamaya başladım. Çok geçmeden bebeği hemşire küçük bir pikeye sarılı şekilde kucağıma uzattığında ağzım açık baktım. Çok küçüktü?