တကယ်တမ်းဝေးကွာသွားချိန်

200 29 22
                                    

မိုးလင်းလာတာမသိလိုက် အတန်းချိန်တွေလည်းကျော်ကုန်ပီ
ဆိုတော့ အိမ်မှာပဲ အနားယူနေကြသည်

"အမယ်လေး ခေါင်းတွေကိုက်လိုက်တာ"

"ကိုက်မှာပေါ့ သောက်နေရင်းသေမသွားတာကံကောင်း"

"မင်းကလည်းကွာ တခါတလေတော့ သူငယ်ချင်းကို ဂရုစိုက်ပေးပါအုံးလား ယိုရှီနိုရီရယ်"

"စိတ်မဝင်စားဘူးဟျောင့်"

"အေးပါကွာ "

တဖက်က ဟွန်းဆော့ကတော့ နာကျင်နေရတုန်းပဲပေါ့

"ဟွန်းဆော့ မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"

"ဟင် အင်း ငါ ငါ ဘာမှမဖစ်ပါဝူး ခေါင်းကိုက်နေလို့ပါ"

"စိတ်‌ပျော်အောင် ကစားကွင်းသွားကြမလား မုန့်တွေလျှောက်စားကြမယ်လေနော်"

"ကင်မ်ဂျွန်ကယူတို့ကတော့ စားဖို့က ထိပ်ဆုံး"

"ဘာလဲ မလိုက်ဘူးလား "

"သွားကြတာပေါ့ ဟွန်းဆော့ မင်းလည်းလိုက်ခဲ့ကွာ"

"အင်းပါ ငါရေချိုးပီးသွားကြမယ်လေ"

"အိုခေ"

ခဏကြာတော့ ပြင်ဆင်ပြီးပေါ့ပေါ့ပါးပါး ဝတ်စားကာ ထွက်လာကြသည်

ကစားကွင်းရောက်တော့

"ငါတို့ဘာစီးကြမလဲ"

"အရင်ဆုံး rollercoasterစီးကြမယ်လေ"

"ကင်မ်ဂျွန်ကယူ ‌မင်းခေါင်းကိုက်နေတယ်ဆို"

"အေးဆေးပါကွာ "

"စီးကြတာပေါ့ ဟွန့်ဆော့လာလေ "

"အေး အေး"

ထုံးစံအတိုင်းအော်ဟစ်နေကြပါပီ

"အား...!!! ဝို ဟိုး!!!!!"

စီးပီး ပြန်ဆင်းလာကြတော့

"ဝေါ့ 🤢"

"ငါပြောတယ်မလား "

"နေအုံး ငါအအေးသွားဝယ်ပေးမယ်"

"အေးအေး"

"ဝေါ့🤢"

"ဟျောင့် အဆင်ပြေရဲ့လား လာလာ ဟိုနားကခုံမှာထိုင်ရအောင်"

"......"

ကင်မ်ဂျွန်ကယူတယောက်စကားတောင်မပြောနိုင်ခဲ့

The right to love(Completed)Where stories live. Discover now