ဟန်မြစ်ရဲ့ ညနေခင်းအလှက ကြည်နူးစရာကောင်းပေမယ့်
ဟွန်းဆော့ အမြင်မှာတော့ ဝမ်းနည်းမှုတွေ အပြည့်သာ
ခေါင်းလေးကို အောက်ငုံကာ ထိုင်ခုံတစ်ခုမှာ ထိုင်နေမိသည်
"ဟွန်းဆော့ရား"
ခေါင်းငုံထားတာကြောင့် သူ့ရှေ့က ခြေတစုံရဲ့ပိုင်ရှင်ကို မော့ကြည့်မိသည်
"ဂျီဟွန်း......!!!!"
"ငါထိုင်လို့ရတယ်မလား"
"အင်း"
ကောင်လေးနှယောက် ခုံတန်းတစ်ခြမှာ တူတူ ထိုင်တာ ခဏတာ တိတ်ဆိတ်နေကြသည်
"မင်း ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ "
"ငါ ချယ်အွန်းနဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ပြီ"
"အင်း ငါသိတယ်"
"ဘယ်လိုသိတာလဲ"
"ဒီလိုပါပဲ"
"ငါ့ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလား"
"ဘာလို့ဆိုးရမှာလဲ "
"မင်းပဲ ငါနဲ့မပေါင်းချင်ဝူးဆို"
"ခဏပါ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတေပဲ"
ဒီစကားကြောင့် ပျော်ရပေမယ့် သူငယ်ချင်းဆြိတဲ့ စကားလုံးကိုတော့ ဂျီဟွန်းတယောက်မကြိုက်
"ငါ ငါ သွားတော့မယ် "
"ဘယ်ကို....!"
စကားတောင်မဆုံးသေး ထသွားတော့ ဟွန်းဆော့ကြောင့် ဂျီဟွန်း စိတ်ရှုပ်ရပြန်
ဂျီဟွန်း pov : ငါတို့ သူငယ်ချင်း မဖြစ်ချင်ဝူးလေကွာ ငါကမင်း ပိုင်ဆိုင်ချင်နေမိတာ
____________________________
"ဟွန်းဆော့ရား ပြန်လာပီ့လား"
"အင်း ဂျွန်ကယူရော"
"ရုတိုနဲ့ ဒိတ်နေလေရဲ့"
"မင်းကရော ဒိုယောင်းနဲ့ မဒိတ်ဝူးလား "
"ခဏနေဆို သွားတော့မလို့ ဟီးဟီး"
"အေးပါ ပျော်နေကြ ငါနားတော့မယ်"
ယိုရှီလည်းထွက်သွားရော
ဟွန်းဆော့တစ်ယောက်တည်း တိတ်ဆိတ်မှုအခိုက်အတန့်ကို ဖြတ်သန်းရေတာ့သည်
ရုတ်တရက်ထမြည်လာတော့ ဖုန်းသံ
📲🎶🎶🎶🎶📲
"ဘယ်သူ ဆက်တာလဲဟ"
YOU ARE READING
The right to love(Completed)
Fanfiction"တချို့ဆုံးဖြတ်ချက်တွေက မင်းပျော်ရွှင်ဖို့ပါ ထုတ်မပြောနိုင်ခဲ့တာ ခွင့်လွှတ်ပါ ဂျီဟွန်းရား" "မင်းကတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်လွန်းတယ် ဟွန်းဆော့ မင်းမရှိလို့ ငါ့ဘဝရဲ့ တစိတ်တပိုင်းကကွက်လပ်ကြီး တစ်ခုလိုပဲ ခြောက်သွေ့လွန်းတယ်"
