Büyük Beden

18

"Günaydın Bay Kim."

Umursamadan yanından geçecek iken kolumdan tutması hiç hoş değildi.

"Günaydın, Bay Kim." Dedi bu sefer kelimelerin üstüne bastırarak.

"Günaydın Jeon."

"Bugün nasılsınız?"

"Kolumu bıraktığında daha iyi hissedeceğim."

"Neden, etkileniyor musunuz?"

"Hayır, daha çok rahatsız ediyorsun."

"Hoşunuza gitmediğini söyleme bana, benden ilgi almayı seviyorsun."

Güldüm.

"Senden ilgi beklemiyorum."

"Ama veriyorum işte." Diyince kolumu elinden kurtardım.

"Seni görmek istemediğimi daha nasıl belli edebileceğimi düşünüyorum."

"Benden vazgeçemediğini görmek hoşuma gidiyor."

Bunu duymak, biraz ağırıma gitmişti işte. Jeon Jungkook'tan vazgeçemiyordum.

"Beni rahat bırak." Diyerek okula girdiğimde peşimden geldi.

"Bırakmayacağım."

"Neden!" Sesimi istemsiz yükseltmek zorunda kalmıştım.

"Daha fazla canımı yakasın diye mi geri dönmeliyim sana? Ah, pardon. Ben hiçbir zaman seninle değildim ki zaten. Sen beni tanımıyorsun bile Jungkook. Neden bu kadar istiyorsun beni? Elde edemediğinden mi bu inadın?"

Sustu, her zaman ki gibi. Arkamı döndüğümde duymuştum sesini.

"Sadece bana sevgin o kadar güzeldi ki, inanamadım Taehyung."

"Bazen ben de inanamıyorum, sevgime değil, senin bana yaptıklarına."

"Geri dönmen için ne yapabilirim Taehyung?"

"Değiştir kendini."

"Ne?"

"Çünkü artık öğrencime ilgi duymuyorum Jeon."

Sınıfıma adım atarken arkamdan bakması, işte en çok bu canımı yakmıştı.

***

"Hadi ama Jimin, özür dilerim."

Jimin beni umursamazken kaçıncı kez özür dilediğimi saymamıştım bile.

"Taehyung, o kadar yaptıklarına rağmen nasıl affedebiliyorsun? Anlamıyorum seni."

"Ama Namjoon hyung, seviyorum ne yapayım? Ağzıma sıçtı ama kalbim onu reddedemiyor."

"Her neyse, bu akşam çok güzel bir şey olacak gençlik!"

Hoseok birden konuya daldığında, ona minnettar bir şekilde bakmıştım. Bu konuda çok üstüme geliyorlardı, anlamıyorlardı beni.

Seviyordum işte, tüm soruların cevabı buydu.

"Yine ne oluyor Hoseok?"

"Lan, ben doğuyorum ben!"

"Hee, annenin tüm umutla seni doğurmuştu, tüm umutları yerle bir olmuştu."

Kıkırdadığımızda kaşlarını çattı.

"Ne alaka oğlum?"

"Annen zeki çocuk bekliyormuş ya."

"Değil miyim?"

"Değilmişsin."

Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Telefonuma gelen bildirimle ekranı açtığımda moodum birden düşmüştü.

Jungkook

Bu akşam boş musunuz?

"Arkadaşlar, Jungkook mesaj attı."

"Engellememiş miydin onu?"

"Hani kendi hattı da var ya zeki arkadaşım."

Yoongi Jin'e bakıp göz devirdiğinde ben hala nasıl anlaştığımızı çözmeye çalışıyordum.

"Ne demiş?" Dedi Jimin.

"Bu akşam boş musun, demiş."

"Neden sormuş?"

"Nerden bileyim hyung?"

"Sorsana salak."

"He tamam."

Ellerim titrerken düzgün yazmak işkence gibiydi.

Bay Kim biyoloji

Neden sordun?

Jungkook

Bir şeyler yapalım.

Saat 7 de, *** kafe de. Hazır ol Taehyung :)

"Red mi edeyim?"

Grup sessizkeşirken kaşlarımı çattım.

"Söylesenize?"

"Yarrak çizdirmek daha kolaydı, ben buna cevap veremem." Diye çekildi Yoongi hyung.

"Sen bilirsin." Dedi Namjoon hyung.

"İçinden geldiğini söyle. Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum ben." Diyerek gülümsedi Jin hyung.

Jimin bir şey demiyordu. Neden bir şey demiyordu?
Ona baktığımı bildiğine rağmen telefon ile oynamaya devam ediyordu.

"Jimin?" Dedim ona bakarak.

"Kabul et."

"Ne?"

"Kabul et, telafi edebiliyorsa, etsin bakalım." Dedi ve ayağa kalktı.

"Ders başlar, gideyim ben."

"Jimin!"

Arkasına bile bakmadan gitmişti. Üzülüyordum, Jimin onu affettiğimi söylediğimden beri benimle konuşmuyordu, tersliyor veya cevap vermiyordu. Kendimi affettirmek için çok çabalıyordum ama yüzüme bakmıyordu. Bu cevabı beni şaşırtsa da içten bir söyleyiş değildi.

"Jimin paşa ne diyorsa o." Diyerek sınıfına gitmek için ayağa kalktı Yoongi hyung.

"Sende var ya." Diyerek göz devirdim. Ayağa kalktığım sırada tekrar mesaj sesi duydum.

Jungkook

İyi hazırlan Kim Taehyung.

Çünkü senin için çok güzel olacağım :)

"Korkutma beni Jungkook... Kalbim dayanmaz öyle olursa."

Bay Kim biyoloji

Tamam.

(Görüldü)

***
Bence artık düzelecek!!!!