Büyük Beden

19

Heyecanlıydım.
Çok heyecanlıydım hem de. Çünkü bu benim ilk buluşmamdı Jungkook ile.

Siyah gömleğimi, siyah pantolonumun için sıkıştırarak kemerimi sıktım. O kafedeydim, ellerim titriyor, sürekli saate bakıyordum.

Saat 7yi geçmişti.
Hem de 15 dakika.

Buraya tam tamına iki saat önce gelmiştim. Okul çıkışı hemen eve gidip üzerimi değiştirmiş, kafeye geçmiştim. O geç kalmıştı ama sorun değildi, her insan geç kalır değil mi? Bir ilişkide birinin geç gelmesi gerekirdi.

İlişki... Ben ve Jungkook...

Taehyung ve Jungkook

İsimlerimiz çok yakışıyordu yan yana. İsmini tekrar etmem bile heyecanlanmama yetiyordu. Çok seviyordum onu, her şeyden çok. Ben ne zaman ona bu kadar aşık olmuştum? Ne zaman bu kadar sevmiştim onu? Bilmiyordum, bildiğim tek şey onu sevmemdi.

Saate tekrar baktım.

7.30

Sorun değildi, mesaj gelmiş mi diye kontrol ettiğimde hiçbir bildirim yoktu. Acaba başına bir iş mi gelmişti? Yolda bir şey mi olmuştu?

Kalbim hızlanırken biraz daha beklemeye karar verdim, eğer gelmezse arayacaktım.

Kesinlikle.

***
Saat 9.30

Aramıştım ama ulaşamamıştım. Hem de defalarca. Beklemiştim, gelir diye beklemiştim ama gelmemişti. Beni, ekmişti.
Bana bunca şeyleri yaptıktan sonra bunu da yapması, gerçekten çok üzmüştü. Doğusu, en çok bu üzmüştü beni.
Keşke gelmeseydim, keşke ona oyuncak olmasaydım. Keşke...

O kadar çok keşkem vardı ki... masaya parayı bırakarak deri ceketimi sandalyenin arkasından alarak giydim. Hava iyice soğumuş, kafenin içinde sadece ben kalmıştım. "Kolay gelsin." Diyerek çıktım kafeden. Okulun yanındaydı zaten kafe, çok uzak bir yer değildi. Ellerimi cebime koyarak hızla yürümeye başlamıştım ki, karşı kaldırımda iki arkadaşıyla gülüşen Jungkook'u görmemle yerimde dondum.

Benimle buluşmayı unutmuş muydu?
Hayır, benimle buluşmak istemedi, sadece beni ekti.

Daha ne kadar kalbimi kırarak paramparça edeceksin Jungkook? Yetmedi mi bu?

Nasıl olduysa, Jungkook gülerken benim olduğum yere bakmasıyla beni gördü, durdu  ve hemen saatine baktı.
Onunla beraber arkadaşları da dururken zorla kıpırdayıp hızla yürümeye başladım.

Gelmesin, lütfen arkamdan gelmesin.

"Bay Kim!"

Hayır, hayır...

"Bay Kim lütfen!"

"Taehyung!"

Kolumdan tutarak kendisine çekince düşmekten kurtuldum son anda.

"Ne var?"

"Taehyung ben, açıklayabilirim."

"Sikerim açıklamanı, bir daha benimle aynı koridorda bile olma Jeon; uyarıyorum. Çünkü her gördüğümde kalbini kırarım."

"Özür dilerim, özür dilerim zamanın nasıl geçtiğinin farkına varmıştım ben gelecektim. Yemin eder-"

"Kes!"

Kolumu zoraki kurtararak geri çekildim.

"Sıkıldım artık yalanlarından. Sıkıldım iftiralarından, sıkıldım artık kalbimi paramparça etmenden! Ben de insanım lan bende!"