Clarity - |HotWings|

Rozdział 12

- Jesteś porażką, która nie powinna się urodzić.

Touya oddychał ciężko odwracając się za każdym razem, kiedy usłyszał znienawidzony głos swojego ojca. Z każdą kolejną chwilą wypowiadane przez mężczyznę słowa były coraz głośniejsze, aż nie łączyły się w jedno powodując u białowłosego mętlik w głowie. Todoroki zacisnął oczy, kucnął i zakrył uszy dłońmi chcąc by ten koszmar w końcu się skończył.

- Touya – usłyszał nagle dziecinny głos. Mężczyzna podniósł swoją głowę dostrzegając, że wokół niego zapadła cisza, a bezgraniczna ciemność zamieniła się w park w centrum miasta. Przed nim stał Keigo, jednak był o wiele młodszy. Blondyn wyciągnął do niego dłoń. – Znowu zgubiłeś piłkę? Chodź, poszukamy jej razem.

Todoroki złapał za dłoń chłopca.

Białowłosy otworzył swoje oczy i podniósł się gwałtownie na łóżku próbując unormować swój oddech. Rozejrzał się dookoła widząc, że musiał nastać już ranek. Obok niego nie było Hawksa. Touya westchnął niezadowolony zdając sobie sprawę, że jest piątek. Następnego dnia miało czekać go spotkanie z rodziną podczas wspólnego obiadu. Być może powinien się cieszyć. W końcu przez wszystkie te lata byli od siebie oddaleni. Rodzina myślała, że nie żyje, ale świadomość tego, że może spotkać się z ojcem przyprawiała go o ból głowy. O nieprzyjemny uścisk w żołądku. Wszystko przez to jak mężczyzna traktował swoje dzieci. Czy się zmienił? Czy powinien mu wybaczyć? Mężczyzna nie chciał odpowiadać na te pytania w tym momencie. Wstał więc z łóżka i skierował się do kuchni, gdzie zauważył na stole talerz z jedzeniem oraz niewielką karteczką.

„Zobaczymy się wieczorem. Mam nadzieję, że będzie Ci smakować. Smacznego! Kocham Cię, Hawks”

Touya uśmiechnął się delikatnie, po czym postanowił nastawić sobie wodę na kawę. W tym czasie włączył telewizor i zaczął jeść przygotowane przez Keigo kanapki. Blondyn jak zawsze wyszedł wcześnie do swojej agencji. Todoroki zdawał sobie sprawę, że Takami nie porzuci tej pracy. Zwłaszcza teraz, kiedy kraj dochodził do siebie po walce ze złoczyńcami. Mężczyzna naprawdę nie spodziewał się, że brak skrzydlatego bohatera może być taki uciążliwy.

Touya zjadł śniadanie oraz wypił słodką kawę. Nie przepadał za jej kwaśno-gorzkim smakiem. Zawsze musiał dodać mleko oraz dwie łyżeczki cukru. Odświeżył się w łazience, po czym ubrał na siebie swoje rzeczy, które udało mu się ostatnio kupić z Keigo w mieście. Postanowił, że zabije jakoś ten czas i wyjdzie na świeże powietrze. Samotność z jakiegoś powodu zaczynała go przytłaczać. Wcześniej nawet nie przyszło by mu do głowy jak bardzo potrzebował kogoś blisko siebie, ale teraz po całej tej sytuacji wszystko zaczynało go przytłaczać. Zwłaszcza myśli jakie galopowały w jego głowie. Zamknął więc za sobą mieszkanie i skierował się na dół windą zakładając kaptur. Nie chciał by ktoś go rozpoznał. Dalej uważany był za groźnego przestępcę, pomimo tego, że media zapewniły o kontroli nad całą sytuacją oraz złoczyńcach, którzy brali w tym udział. Kontrolę. Hawks w pewnym sensie nią był. Todoroki nie wątpił w to, że musiał mówić o tym co się z nim dzieje. O jego zachowaniu. Słowach. O wszystkim co mogło być wykorzystane przez władze, aby przypadkiem nie zamknąć go w więzieniu. Touya wiedział, że popełnił niejeden błąd. Zabił niewinne osoby. Wcale nie było mu z tym łatwo. Każdej nocy nawiedzały go wyrzuty sumienia chociaż wcześniej nie czuł nic podobnego. Nie był pewien, z czym było to związane, ale zaczynał mieć już tego powoli dosyć. Touya skierował się więc do centrum handlowego chcąc kupić coś dla Hawksa. Chciał mu się w jakiś sposób odwdzięczyć. Może nie znalazł jeszcze pracy i zapewne taki stan rzeczy będzie się utrzymywać jeszcze przez jakiś czas, ale siostra dała mu trochę funduszy, aby mógł kupić sobie ubranie. Zresztą Keigo także dorzucił parę gorszy. Za to co mu zostało od siostry chciał sprawić bohaterowi przyjemność. Niestety nie miał pomysłu co mogłoby go uszczęśliwić.