Hey Bir ölü neşesiyle geri geldi...
1. Bölüm : yarım kalanlar
*Biz yarım kalanlarız...*
(Geçmiş 2008)
YAZARIN ANLATIMIYLA...
(Onur demirin hayatı)
Onur demir o gün eve bir umutla girmişti okuldan çıkmış karne günü karnesini almıştı ve bir umut ve sevinçle eve girmişti karnesini annesine gösterecek ve bir öpücük ve hediyeyle günü tamamlayacaktı ama eve girince bu hayalleri umutları ellerinden alınmıştı hızla annesinin başına gitti karnesini falan yere atmıştı annesinin başında ağlıyordu annesi yerde kanlar içinde yatıyordu. Daha çok küçüktü 8 yaşındaydı ve annesini istiyordu annesine ihtiyacı vardı annesinin kokusuna şefkatine gülüşüne onur öylece saatlerce yerde ağladı en sonunda birisi sese geldi onuru oradan aldı evine götürdü annesinide cenazesinde anca gördü o gün Onur ilk karne sevinciyle eve gitmişti ama sonuna annesinin cenazesinde buldu kendini istenmeyen bir çocuktu babası istemedi babasının aileside annesinin aileside istemedi ama annesi onunla yeni bir hayat kurmuştu onur annesini yıllarca bekledi bekledi ama annesi gelmedi her doğum gününde bekledi gelmedi en ihtiyacı olduğu zaman bekledi ama gelmedi yarım kalmıştı onur yetim haneye gitti dayakla büyüdü gecelerce uyumadı annesini bekledi ama annesi Yavaş yavaş tarihe karışıyordu unutuyordu onur annesini en acısı da unutmak değilmiydi? Elleri nasıldı der insan yada saçları, yüzü nasıldı, ses tonu nasıldı derdi onur için rüyalar güzeldi annesi onu ancak oralarda ziyaret ediyordu onuru onur hep uyumak istiyordu belki annem gelirde beni buradan alır diye yada bu yaşadıkları acıları bir kabus olmasını diliyordu her gece ağlayarak uyuyor her sabah ağlayarak uyanıyordu gülümsemeyi unutmuştu daha kaç yaşındaydı onur ama onun için annesinin öldüğü gün hayatla savaşı başlamıştı kaşları hep çatık annesinden geriye kalan bir fular kalmıştı annesinin kokusunu içine çekerdi hep birde fotoğraf annesine bakardı hep uyumazdı annesiyle konuşurdu kaçardı yetimhaneden annesini mezarına giderdi para biriktirip annesinin en sevdiği çiçekleri alıp mezara giderdi orada onunla dertleşirdi en sonunda geri gidince biraz bir dayakla gün biterdi yemek yemezdi öyle kolay bazıları onun için üzülürdü ama onur sadece annesini düşünürdü her geçen gün dahada özlüyordu annesini annesiyle hikayesi başlamamak üzere bitmişti annesini cümleleri dönüyordu beyninin içinde onurum canım oğlum deyişi vardı beyninde...
Anne beni hiç bırakma olurmu? Ben seni ömrünün sonuna kadar bırakmayacağım canım oğlum...ama annesi sözünü tutmadı onur onu günlerce yıllarca aylarca haftalarca bekledi ama kimse onu almaya gelmedi yıllarca acıyla yaşadı özlemle uyudu özlemle uyandı yıllar geçti ama onur annesini unutamadı semsertti annesine verdiği sözü tuttu okudu güzel bir okulda okuyordu ama her daim annesini özlüyordu yediremiyordu kendine annesinin gidişini annesi öldükten sonra doğum gününü hiç kutlamadı karne günü mutlu olmadı her karne günü içinde bir parça kanıyordu içindeki çocuk ağlıyordu sertliğiyle korkutuyordu tek kaldığı zaman çok ağlıyordu odasının her yanında annesinin resmi vardı o resmi çoğalttı odasının her yerine aştı annesini uyumadan izlerdi dertleşirdi ve uyurdu...
Merhaba sevgili okurlar ikinci kitabım aşk acısı karşınızda bir şansı hak ediyor bence bir şans verelim kitabımıza lütfen okuyun beğendiysen iz arkadaşlarınıza önerin suskun1kız'ın ikinci kitabı hadi okurlar buraya onurun hayatı okundu sıra asiyede...
