Sahi o bölümler çok kısa olmuş olabilir ama şimdi uzun bir bölümle karşınızdayız...
Bölüm müziği: reymen derdim olsun
(Yazarın anlatımıyla)
Sabahın kızılımsı güneşi pencereyi aydınlatıyordu asiye perdeyi açtı ve tek kişilik koltuğa oturdu sahi ne çabuk geçmişti onyedi yıl yalanlarla, gözünden bir damla yaş aktı asiyenin ne kadar kayıp verdi gökçe vardı ama oda öldü sahi ya öldü dimi yorulmuştu kimse fark etmese bile çok yorulmuştu kaç yaşındaydı annesi onu bırakıp gideli yada babası öleli keşke şimdi yanında biri olsaydı ya annesi ya babası ama yok sahipsizdi balkona çıktı asiye dışarı ayaz kesmişti ama umrunda değildi bile düşünmeden edemiyordu neden ben? Diye soruyordu ama yok ne bir cevap veren neden yol gösteren yok yine en başta yine en başta...
***
Onurda balkonda koltuğunda oturmuş onca yılın hesabını soruyordu daha dün gibiydi yaşananlar ne eksik ne fazla eline aldığı birayı bir dikişte içti ve boğazını yakarak inmesini hissetti yıllar oldu ama neydi bu geçmişin anılarının derdi insan acı çektiği zamanları unutamıyordu yada onur unutmak istemiyordu kim bilirdi gözleri anlamsız doluyordu kimse hissetmesede içindeki parçalar üzülüyordu inanmak istemesede özlüyordu annesini onu sevmeyen babasını bile bu düşüncelerle boğuşurken bir damla aktı yanaklarından onur hızla "sikeyim böyle işi"dedi ve hızla "ağlamak yok sen güçsüz değilsin onur demir" sahi onur içindeki o küçük çocuğu öldürmüştü o gözü yaşlarla dolu çocuğu kalbini yıllar önce öldürmüştü değilmi? Peki ya neden her aklına geldiğinde üzülüyordu neden içinden bir parçalar kanıyordu neden hani umutmuştu hani acı çekmek yoktu. Onur sözlerini tutmuyordu sadece kendini kandırıyordu bunun adı düpedüz kandırmak değil midir? Onun içindeki çocuk hala yaşıyordu onur sadece kabullenmek istemiyordu unutmak istediklerini hatırlamak istemiyordu...
Anılar buz tutmuş yüreğimin çemberinde
Her bir göz yaşımı diken diye işledim kalbime
Neden ben sahi?
Sormaya cesaretim yok.
Duymayada.
Sevgi yalan aşk yalan.
Sadece kandırmaca.
Unutamaz hiç kimse
Acılar onunla gelir her yere
Peki düşündü mü
Yoksa unuttunmu hepsi meraktan.
Yoksa benimi arıyorsun.
Sevgili.
Bulamayınca çokmu üzüldün.
Biz seninle köşe kapmaca oynuyoruz.
Unuttunmu.
Ardına bakmadan gidişin.
Sahi unuttunmu?
Ben unutmadım
Ama unutturmaya niyetim yokkk!
İnsanlar en üstün bir varlıktı peki ya neden bu makam veya mevki bize verilmiş? Biz neden bu makamı ve mevkiyi bataklığa çekiyoruz neden?
Merhaba sevgili okurlar ikinci kitabım aşk hüzün sizlerle kısa bölünler olabilir ama gerçekten böyle yazabiliyorum anlayış bekliyorum ve sizi çokkkkkkkk seviyorummmmmm!
