Ölüm Çiçeği

BÖLÜM-4

Bölümü beğenmeyi unutmayın
Keyifli okumalar :-)
~~~
Sen beklerken çok acı çektin mi?
Onun yokluğu kalbini çok acıttı mı?
Elbet ki çok acı çektin hep bekledin bir gün gelicek diye.
Biliyor musun Ben hiç beklemedim, hiç acı çekmedim. Kalbim hiç acımadı yokluğunda öyle körü körüne inanmıştım ki bir daha gelmiyeceğine. Bunun için vicdan azabı çekmeli miyim?

Çekiyordum

Arkamda sıcaklığını, kokusunu hissettiğimde bile içim kıpır kıpır olurken
Ona aşık olduğum
İçin vicdan azabı çekmemeliydim.

Beni rahatlatan ses tonunu duydum.

-"Bir sorun mu var Aden bu adam kim? "

Sorun?
Evet sorun vardı!

-"Hayır bişey yok"
Edizin yamuk gülümsemesine bakarak ona arkayı işaret ettim.
-"Odama gidelim mi? Konuşmamız gereken bir şey var sanırım"
Ayaza bakmadan ileri yürürken Edizin hay hay dediğini duymuştum.
Arkamda duyduğum adım sesleriyle onunda geldiğini anlıyordum.

Çok geçmeden odama girmiş ve kapıyı kapatmıştım.
Sırtımı kapıya dayayarak bakışlarımı yatağın üstünde oturan Edize çevirdim.

-"Gelmişsin..."
Tebessüm etti
-"Evet ben sözümü tuttum peki sen?"
Yüzümde ne gördüyse tebessümü silindi.
Anlamıştı
-"Sorun değil..."
Ayağa kalktı bana doğru yavaş adımlarla yürümeye başladı
-"Gerçekten sorun değil!"
Sesi gitgide yükseliyordu.
Korkmalı mıydım?
-"Daha fazla yaklaşma sana bir sözüm yoktu!"
Bağırarak söylediğim sözler onda etki etmiyordu.

Öfke sorunu olduğunu biliyordum geçmişte bir çok defa şahit olmuştum.

İkimizde aynı şeyi düşünüyorduk gözlerine bakarken onun yeşillerini değil geçmişi görüyordum ilk öpücüğümü benden çaldığı zamanı görüyordum.

Sanki kendine gelmiş gibi başını iki yana salladı geriye doğru adımlarken
-"üzgünüm kendimi kaybettim"
Başımı eğdim Ayazı özlüyordum.
-"Sorun değil evet sözümü tutamadım ben aşık oldum seni seviyorum Ediz ama bu aşk değil sen benim arkadaşımsın"

Başını salladı bu ifadeyi biliyordum kabullenişti.
-"Biliyorum senden daha fazlasını istemem hataydı zaten"
Başımı kaldırdım yerden. Son kez
Son kez gözlerinde kayboldum
Çünkü artık ben yolumu bulmuştum.

Kenara çekildim kapıyı açtım
-"Görüşürüz"
-"Görüşürüz umarım o adamla mutlu olursun ve seni üzmez"

Yıllar önce
~~~~~~~~~~
Beyaz çarşafın üzerindeki kan gibi dikkat çekiyordu.
İnsanlar acımasızdı
Önceki gün uzun kahve saçları kesilirken gözlerinden firar eden yaşlar, insanların kahkahalarıyla geri dönüyordu.
Şapka ile sakladığı başını herkes görüyordu.
Okulun spor salonunda herkes onun saçlarının olmadığını görünce gülüyordu.

O zamanlar sadece 7.sınıftı oysaki bu kadarı fazla değil mi?

Sena onun niye şapka taktığıyla ilgili şaka yaparken onun kanser olduğunu nereden tahmin edebilirdi ki?
Aden den özür dilemek istiyor ve ağlamaması için yalvarmak istiyordu. Ancak bu kadar çocuk arasında bunu yapmasının absürt duracağını düşünüyordu.