Never Again [Completed]

10📖️

කඩදාසි කොළයක් එක තැනකින් නැමුවොත් ආයෙ ආයෙත් ඒක එතනින්ම නැමෙන්න බලනවා.. ඒකත් හරියට අපේ ජීවිත වලට ලැබෙන උණුහුම ආදරය වගේ.. කා⁣ගෙ හරි හුස්මක් උණුසුමක් අපිට එක වතාවක් හරි දැනුනොත් අපි ආයෙ ආයෙත් ඒ කෙනාගෙ උණුසුම ලබන්න ලෝබ වෙනවා.. දැනුත් උනේ එහෙම දෙයක්.. නිදාගෙන ඉඳිද්දී හීනෙන් වගේ කවුරුහරි මගේ ඔලුව අතගානවා දැනුණාත් ඇහැරිලා බලද්දී කවුරුත් ළඟ ඉඳියේ නැහැ.. අඩ නින්දෙන්ම ආයෙත් ඒ උණුහුම හොයපු මං දොර ඇරගෙන කාමරේ ඇතුළට ආපු ආරව්ව ඇදලා අරන් තුරුලු කරගත්තා..

"ගී..ගීෂ්.." එයාගෙ වචන වගේම මගේ අත් අතර ඉදපු එයාවත් වෙව්ලනවා කියලා මට එක තත්පරේකට දැනුණා..

"ම්ම්.."

"ඔයා.. ඔයාට උණ ද.."

"දන්නෙ නෑ.."

"දන්නෙ නෑ නෙමෙයි මහත්තයො ඔයාට හොඳටම උණනෙ.." එයා මගේ බෙල්ලට අත තියලා බලලා කිව්වාත් එයාගෙ වචනත් එක්ක මගේ මූණට ආවේ හිනාවක්..

"ඇයි හිනාවෙන්නෙ.."

"හිනායන්නෙ නැද්ද මහත්තයොලු.."

"හරි අනේ.. අම්මා තාත්තාට කතා කරනවා ඇහිලා ඒ පුරුද්දට කියවුනේ ඉතිං.."

"ඔය කියන වචන වල තේරුම දැනගෙන ද තමුසෙ ඔහොම මගේ ඉස්සරහා කියවන්නෙ.." මම ඔලුව උස්සලා එයා දිහා බැලුවාම එයා මගේ ඇස් මගඇරලා අහක බලාගත්තා..

"ආ ආරව්.. මගේ දිහා බලලා උත්තර දෙනවා.. තමුසෙ දන්නවා ද ඔහොම කිව්වාම මට මොනවාද හිතෙන්නේ කියලා.."

"ඔයාට කැමති දෙයක් හිතාගන්න පුලුවන්.." මගේ දිහා බලන්නෙ නැතුවම එයා පහත් හඬින් මිමිනුවා..

"ගින්දරයි පුලුනුයි එක ළඟ තිබ්බාම ඇවිලෙනවා කියලා කතාවක් අහලා තියෙනවාද.. තමුසෙත් දවසක මේ ගින්දරෙන් පිච්චිලා යයි චූටි.." ආරව්ගෙ නිකට යටින් ඇඟිල්ලක් තියලා මම එයාගෙ මූණ මගේ පැත්තට හරවාගත්තා..

"පිච්චෙන්න මම බය නෑ.." එයා උත්තර දුන්නෙ මගේ ඇස් දිහා කෙලින් බලාගෙන..

"තමුසෙ පිච්චෙන්න බය නැති උනාට තමුසෙව පුච්වලා දාන්න මම බයයි.. ඒ නිසා පුලුවන් තරම් මගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්නවා.." එහෙම කියපු මං ආරව්ව අත් ඇරලා ගිහින් ඇඳ උඩ දිගා උනේ එක අතකින් නළල පිරිමදින ගමන්.. ඔලුව පැලෙන්න රිදෙනවා.. එයා කිව්වා වගේ මට උණද කොහෙද.. අම්මා කියලා තියෙනවා මම පොඩි කාලෙ ඉදන් මෙහෙමයි කියලා.. මැහුම් ගහන තරමට තුවාලයක් උනොත් කොච්චර බෙහෙත් බිව්වාත් අම්මා ළඟ නැත්නම් මට උණ ගන්නවා.. ඒ නිසාම ලොකු ඉළන්දාරියෙක් උනත් අදටත් තුවාලයක් උණ ගමන් මම අම්මාගෙ උණුහුම හෙව්වා..