Antidepresan?

124 7 0
                                    

Tuana omuzumda,başım düşmüş,bıtkınım,yorgunum,aklımda sadece Simay...
Gece olmuştu sanırım.O şerefsizi elime geçirirsem fena olacaktı.Tuana'nın omuzu beni tutuyordu.
Tahta kapının gıcırdaması ile gözlerimi fal taşı gibi açtım.
-Ooooo!
Tuana birden titreyerek omuzumdan fırladı.Gerizekalı Tuana'yı uyandırmıştı.Çok sinirlenmiştim.Bağırmaya başladım.
-Hayvan!kes şunu!
-Oyyy!Sevdiceğine'de kıyamazmış...HSHHAHAHHS!
Tuana beklemediğim bir şekilde bağırdı;
-Kes sesini!Bu beni kaçırdı farkındamısın!Ne sevdiceği?!

Saçmalıyorum ,belki ama üzülmüştüm.Daha farklı şekilde tanışsaydık...
Evet cidden saçmalıyordum.

-Sakin ya HSHAHHAHSH
-Sarp!daha fazla saçmalarsan seni öldüreceğim!

Sarp biraz düşündü,sonra yine aptalca gülmeye başladı.

-HSHSHHSHAH!Bu halinlemi?

Sarp iki dakika sonra yine çıktı harabe'den.Tuana inliyordu durmadan.Çok hastaydı sanırım.

-Çağan...
-Ne var?
-Çağan bana ped lazım...
-Olamaz!Bıçağın varmı?
-Ben senin gibi katil değilim Efe bey!Yanımda bıçak taşımıyorum.
-Senin için söyledim.

Tuana'nın ağızından;
Senin için
Senin için
Senin için
Senin için
...
Benim için!

Çağan benim için istiyordu bıçağı.Acaba öldürmek için mi?Hayır yani öyle ise boşuna sevinmeyeyim.

-Tuana sivri birşey bulmamız lazım...Ayağı kalk.
-Tamam...

İkimizde ayağı kalkmaya çalışırken,ipler açılmıştı.
O kadar aptalım ki iplerden birine takılarak yere yapıştım.

-Ahhh!
-HSHAHSHAHHAH!

Çağan ellerini yüzüne kapatmış gülüyordu.Çok tatlıydı ama bana böyle gülemezdi.
Ayağını çektim ve oda yere yapışmıştı.

-HSHAHSHSHAHHA!
-Tuana naptın ya!
-Aaaa!Çağancım neden gülmüyorsun?Yoksa güzel gamzelerin kayıpmı oldu.
HSHAHHAHS!

Çağan'ın bana baktığını görüp sustum bana
daha önce hiç böyle bakmamıştı?

-Ne bakıyorsun?
-Gamzelerim güzel yani öylemi?
-Yooo ağızımdan kaçtı.
-Bence gayet istekli söyledin:)
-Çağan!
-Tamamda yani-
-Oğlum bak seni döverim!
-Tamam anne sustum lütfen babama söyleme.

Biraz dişlerimi sıktıktan sonra kendimi tutamayıp kahkahalar atmaya başlamıştım.Efe'de benim ile kahkaha atıyordu.
Biz...
Birlikte,
Gülüyorduk:)?
Uzunca baktım gözlerine...
Ela okyanuslara daldım gittim,çıkamadım oradan...
Artık karnım iyice ağırmaya başlamıştı.İçimden çığlık atıyordum.

-Tuana?
-Çağan,çok kötü hissediyorum...
-Tuana lütfen sakin ol ve derin nefes al...Şimdi ben battaniye gibi birşey arayacağım,Şurada.

Tuana'nın ağızından;
Başımı sallama ile yetindim.
Kulübe tarzı biryerde,Sadece üşüyordum...üşüyorduk.
Çağan koşarak yanıma geldi,
Gülümsüyordu.Elinde uzun bir yastık,battaniye vardı.
-Buldum Tuana!
-:)
Zoraki gülümsemem ile tatmin olmamıştı ki tebessümü kayıplara karışmıştı.
-Tuana...Özür dilerim...ama inanki şuan yapabileceğim hiç birşey yok...

Çağan yüzüme en masum hali ile bakıyordu.Artık dayanamayacağımı anlayınca ,elimi tuttu ve ayağı kaldırdı beni.
-Tuana!
-Ne oldu?
Ellerini alnıma koyup kısık sesi ile bağırdı.
-Yanıyorsun..!
-Ne?
-Gel şuraya...

Çağan beni kolu'nun altına aldı.Sımsıkı sarılıyordu,sımsıkı sarmıştı kollarını bana.Hiç birşey,hissetmesemde bu beni mutlu etmişti.
Ne yaptığını anlamasam'da kartonların üstüne,
Beş,altı tane paspas'ı üstüst'e koyuyordu.Yastığı oraya koyduktan sonra beni birden kucağına aldı.O kadar halsizdimki,çıt çıkaramadım.

Çağan'ın ağzından;
Herşeyi üst üst'e koyup,Tuana'nın uzanabileceği bir yer yapmıştım.O kadar ateşi vardı ki...Onu hemen kucağıma alıp yatağa uzandırdım üstüne battaniye attım ve yanına oturdum.
Elimi alnına koydum,çok sıcaktı.Su bulmam gerekiyordu,yoksa havale geçirip...

-Çağan...üşüyorum.
-Tuana bekle su bulacağım.

Kulubeyi dört dönerken,pet şişe bulmuştum.Pet şişeyi elime aldığımda bir damla bile yoktu.Şişe'yı hızlıca yere fırlattım.
-Çağan iyimisin!
-İyiyim...yok birşey.

Hatice'nin ağzından;
Off...Artık buradan kurtulmalıydım...Bu aptal'ın
Eziyetlerinden sıkılmıştım artık...
-Alper!Yeter artık!

Kapıyı tekmelemeye başlamıştım.Dayanamıyordu-
m,iki gün boyunca hiç birşey yememiştim.Tuana'nın yerini bilmiyordum...Bana hapis hayatı yaşatıyordu ve ben buna izin vermeyecektim,yeterince avans vermiştim Alper'e
Fazlasına gerek yoktu.
Kapıyı tekmelemeye başlamıştım.

-Bu kapıyı açacaksın!

Alper'in ağzından;
Hatice'yi dinliyor ve düşünüyordum...
Onu burada tutmamın hiçbir anlamı yoktu,Saçmalıktı bu yaptığım.Davayı kazanamazdı çünkü dosya kapanalı çok olmuştu.Öldürdüğümüz adam'ın ailesine bir miktar para verince susmuşlar,davalarını geri çekmişlerdi.
Şikayetçi değillerdi yani.O zaman neden onu burada tutuyorum?
Çünkü bırakmak istemiyorum.Yanımda olmasını istiyorum,ama buna hakkımın olmadığını biliyorum.Kafam darma dağın.
Hatice bağırdıkça sinirleniyordum ama maalesef haklıydı...
Onu burada tutamazdım.

-Açın kapıyı!

Kapı'ya doğru yürümeye başlamıştım.Kapı'nın önünde durup dinlemeye başladım.

-Yeter artık!Sana fazla zaman tanıdım.Gideceğim ben!

Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu.Sinirimden dolayı değildi,tebessümüm.Koruma-larda bana dönüp sırıtmaya başladıklarında sert bir şekilde onlara döndüm ve bağırdım;
-Herkes işine!Bugün malikane'de tek kalacağım!
-...
-Anlaşıldımı.
-...
-Anlaşıldımı dedim size!
-Evet patron!
-Dağılın!Tek kişi kalmayacak burada!

Hepsi tek tek dışarı çıkmaya başlamıştı,Herkesin çıktığın'dan emin olunca Hatice'nin olduğu yerin kapısını açtım.
Yanına doğru ilerliyordum.Kafasını bile kaldırmıyordu.Bitkin ve yorgun'du bunun sebebi bendim...Yanına oturup
Kendim'den bağımsız saçmalamaya başladım;
-Başka bir şekilde tanışsaydık..?
-Ne saçmalıyorsun!
Keşke...keşke seni hiç görmeseydim!
-...
-Gidebilirsin...
-Hı?
-Git.Dava dosyası kapandı artık seni burada tutmayacağım.
-Telefonum nerede?
-Gidecekmisin gerçekten..?

Hatice karşıma geçip bağırmaya başladı.

-Ne sanıyorsun!Dizilerde değiliz.Şeytan ve melek bir arada kalamaz anladınmı!

Gözlerin'den yaşlar geliyordu.Saklamaya çalışarak,konuşmaya başladı.

-Sen bana en kötü şeyleri yaşattın Alper...
Ciddiyim,ben ağladım,ağladım,ağladım...
Sonunda tükendim anladınmı?
Maalesef sandığın gibi olmayacak.Ben buradan gideceğim...
Sonra,Bitecek...

-Gitme buradan...
-Sen olmadan ben asla yaşayamam....

-Ve birdaha asla karşıma çıkmayacaksın...
Bunlar hiç olmadı...
Tanışmadık,say...

-Kesmiyo'ne ilaç,ne antidepresan...

Hatice'nin ağzından;
Alper yerde oturmuş sadece beni izliyordu.Yüzüne pişmanlık hakimdi...
Son sözümüde söyleyip çıktım,oda'dan çıkıp Alperin oda'sına gittim telefonum oradaydı.Tam giderken büyük bir tabloda bir kızın ve Alper'in fotoğrafı vardı.
Ben o fotoğrafa bakarken Alper,arkamdan geldi ve konuşmaya başladı;
-Onu çok sevmiştim...

Boğazımın düğümlendiğini hissetmiştim.Yutkundum.

-Ve gitti...
Gözlerim'den akan yaşları silmeye çalışırken yakalanmıştım.
-Ağlama artık!Git.
Hızlı adımlarım ile gidiyordum,Alpere omuz atıp  malikaneden çıktım.Sevinmem gerekiyordu ama ben aptalca üzülüyordum.
O kız ve Alper...Çok mu yakınlardı...

"Onu çok sevmiştim..."
"Onu çok sevmiştim..."
"Onu çok sevmiştim..."

Kulağım yankılanıyordu.
Başka bir kızı sevmişti...
Çok sevmişti...
Birtek onu sevmişti...
Koşar adımlarla malikane'den uzaklaştım.
Banka oturdum,ellerim ile yüzümü sardım ve kendimi hıçkırıklara bıraktım...

İg:h0xf4p

Diğer yarımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin