Hatice'nin ağızından;
Karanlık ve iğrenç bir yerde gözlerimi açtığımda gözlerim Tuana'yı arıyordu ama bulamıyordu...
-Tuana!
...
-Tuana!
Karanlık'tan o kadar korkuyordumki...gözümden istemsizde yaşlar süzülüp yanaklarıma,çeneme ve daha sonra yere düşüyordu...
Fare sesleri duymaya başladığımda,çığlıklar atıyordum artık...
-Yardım edin!Alper!
Bunu ödeyeceksiniz!
Fare ayaklarıma çıktığında bilinci'mi kaybetmiştim,Sadece burası değil gözlerimde karanlıkta bırakmıştı beni...
Tuana'nın ağızından;
Karanlık...Aydınlığa kavuşamamak...
O kadar bağırmıştımki,sesim kısılmıştı,bunları ödeyeceklerdi...onu biliyordum ama başka hiç birşeyi bilmiyor,çözemiyordum...
Neden dedim kendime... insanlar neden bu kadar kötüydü?
Zaten insanı insan yapan vicdanı'dır öyle değilmi?
Eğer vicdanı yok ise insanlıkta yoktur...
O kadar tükenmiştimki,konuşamıyo-
rdum,Şafak sökmeye başlamış ve artık Güneş'in ışıkları kendini gizleye'miyordu...
-Patron seni odasına bekliyor!
-B-ben...
-Hadi dedim!Patron beklemeyi sevmez!
-B-beni b-birde y-yanına m-mı ç-çağırıyor?
O kadar titriyordumki...Aralık ayında beni burada tek başıma bırakmışlardı!Soğuk'tan donmak üzereydim...
-Numaralarını patrona sergilersin!
Beni kollarımdan tutup sürüklemeye başlamışlardı.
-B-b-bırakın b-beni!
Beni kollarımdan tutup yere fırlattıklarında olduğum yerde titremeye başladım yine,bu halim beni onlara karşı aciz gösterirdi...Ayaklanmam gerekiyordu...
-Bakıyorumda titreşime geçmişsin.
Çağan böyle söyleyip kahkaha attığında sinirlenmiştim ama şuan o kadar güçsüzdümki...
-B-b-bunların b-bedelini ö-ödeyeceksin!
-Bu halinlemi?
Birazdaha kahkaha attığında yüzümü kaldırdım zoraki bir biçimde ve Çağan'nın yüzüyle karşı karşıya geldim...Ela gözleri fazla acımasız ve hırçın bakıyordu.
Ona yaklaştım ve konuşmaya başladım buna ihtiyacım vardı...
-S-sen b-b-benim b-bu dünya'da gördüğüm en Ş-şerefsiz h-hayvansın!-
Sözüm kesildiğinde yüzüme bir tokat yemiştim,Bu şerefsiz bana vurmuşmuydu!
Kafa'mı yere çarptığımda bilincim çöküşteydi...
Alper'in ağızından;
O iki avukatı kaçıralı iki gün olmuştu,Uyku ilaçları ile uyutuyorduk,Onlar bizim için tehlikeliydi,fazlasıyla...
-Patron!
-Ne var!
-Kız bayılmış Patron!
-Ne?
-Bayılmış!
-Yürüyün!
Koşarak Hatice'nin olduğu yere gittim tahmin etmiştim böyle olacağını,Çünkü geceleri karanlıktan korktuğunu sayıklayıp duruyordu...
-Uyandırın şunu!
-Patron sanırım fare'den korktu...
-Ben size fare kalmayacak demedimmi!Kovuldunuz!
-Ama Abi-
-Bu kıza birşey olmayacak dedim ben size!
-Özür Dileriz-
-Çıkın dışarı!
Avuçlarımla onun yüzünü kendi yüzün çevirip yüzüne uzunca baktım...Ne hissdiyordum?İnanın onu bende anlayamıyorum şuan Sadece uyansın istiyorum...
...AlpHa~ÇağTu...
İg:h0xf4p
