"Seni öpmeden ölürsem, şehrimin yağmurları adına kazınır"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Çağrı Koçak'tan
Bu yaralar oluşurken bu kadar acımamıştı, neden şimdi üflemedi diye acıyordu ki?
Kaşımdaki bakışlarını gözlerime indirdiğinde göz göze geldik. Birkaç saniye boyunca gözlerime baktıktan sonra biraz doğruldu ve böylece yüzü yüzümün biraz yukarısında kaldı. Takip edemediğim bir zaman diliminde yüzümde hissettiğim sıcak nefesi gözlerimi kapatmama neden oldu.
Ne zamandır tuttuğum nefesi dışarı verdiğimde o da kaşıma üflemeye devam ediyordu. Pamuğu yaranın üzerinde oluşuna odaklanıp tenime değen parmaklarını yok saymaya çalışıyordum.
Kokusu iyice yakınlaşmaya başladığında hafifleyen mide ağrım kendini tekrar göstermeye başladı. Sanki bir işe yarayacakmış gibi üst üste yutkundum.
Kendi kendime gösterdiğim bu nafile çabaya karşılık olarak mideme giren krampla birlikte sağ elimi midemin üstüne koyup gözlerimi açtım.
Gözlerimi açar açmaz göreceğim şeyin Zeyno'nun dudakları olacağını biliyordum fakat dudağındaki çizgileri görecek kadar yakınımda olacağını bilmiyordum. Panikle geri çekildiğimde midemin ağrısı üst düzeye çıkmıştı bile.
Elleri havada asılı kaldığında kaşları önce havalanmış hemen ardından çatılmıştı. Bana ne olduğunu anlamayan gözleriyle baktığında ise ona yapabileceğim bir açıklamam yoktu.
Ona diyemezdim ki sen çok yakınımdasın ve bu yüzden kan kusabilirim.
Birkaç saniyenin ardından ellerini kucağına indirdiğinde benim yaptığım gibi o da kendini geriye çekti. Etrafımı saran kokusu git gide azaldığında midemdeki kasılmalara lanet ettim.
Gözleri uzunca bir süre yüzümde gezdiğinde dudaklarını birkaç kez konuşmak için araladı. Odağım dudakları olunca elimi midemin üstüne daha çok bastırdım. Daha fazla güzel yüzüne bakacak olursam işler hiç istemediğim şekilde sonuçlanacaktı.
Bu yüzden ilk önce bakışlarımı yüzünden çektim. Daha sonra önüme dönerek arkama yaslandım. Omurgam boyunca akan soğuk teri hissedene kadar kendimi bu kadar sıktığımın farkında değildim.
Başımı geriye atıp koltuğa yasladığımda yüzümü sağ tarafa çevirerek yolu izlemeye başladım. Onunla aynı yerde bulunmam şimdiye kadar birkaç kerenin dışında hiç bu kadar stres olmama neden olmamıştı çünkü daha önce ona aşık olduğumu anlayacağı kadar yakınımda değildi.
