Bölüm 9: "Her Şeylere Değersin"

953 114 129
                                    

Façanga - herkesten güzelsin

Çağrı'dan Zeyno'ya gelsin 

.

"Ah benim güzelim, kaybediyoruz" 

"Ah benim güzelim, kaybediyoruz" 

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Çağrı Koçak'tan

Ben bu kadar korkak olduğum için onun birilerine aşık olmasını izlemeye mahkumdum. 

Gözlerimi Zeyno'yla tanışmak için elini uzatan çocuğun üstünden ayırmıyordum. Bundan yaklaşık beş hafta önce engellemeseydim yaşanacak olan olaya şahit olmak kalbimde sızıya sebep oluyordu.

Zeyno ona uzatılan ele baktıktan sonra siyah kalemliğini sol eline alıp "Sen biliyorsun ama Zeyno." diyerek onun tanışmak için uzattığı elini tuttu. 

Gelen çocuk Alperen'di, basketbol takımdaydı ve takımdaki herkese Zeyno'dan hoşlandığı söylemişti. Bunu duyduğumda çıldırmanın eşiğine gelmiştim ve o eşikte de kalmayıp tam anlamıyla çıldırmıştım.

Öğle aralarındaki antrenmanlarda bazen aynı sahayı kullanmak zorunda kalıyorduk ve o günde şansıma aynı sahadaydık. Bilinçli bir şekilde ona attığım toptan sonra bir şeyler söylemişti ve ben olayı büyüterek onu dövmüştüm.

Hatta karşılığında kınama almıştım, o şikayet dilekçesi verseydi kesinlikle uzaklaştırma alırdım. Kimseye onunla gerçekten neden kavga ettiğimizi anlatmamıştım ve bizimkiler de pek sorgulamamıştı, daha önce bu gibi pek çok kavgam olduğu içindi sanırım. 

Kavgadan sonra onu soyunma odasında sıkıştırıp Zeyno'yla konuşursa devam edebileceği bir basketbol kariyeri olmayacağıyla ilgili uyarıda bulunmuştum. 

Ondan hoşlanıyor diye yaptıklarım kendimden nefret etmeme neden oluyordu fakat hasta zihnimi durduramıyordum. Hele de konu Zeyno olunca ipler tamamen kopuyordu.

Alperen Zeyno'ya gülümseyerek bakarken yüzünün ortasına bir tane yumruk atmamak için kendimi zor tutuyordum. 

Zeyno'nun bakışlarını kısa bir an üstümde hissetmeme rağmen ona dönmemiştim. Ona bakarsam korkaklığım bir kez daha yüzüme çapardı. 

Cemre'nin "Çağrı!" diye seslenmesiyle başımı sola çevirerek omzumun üstünden ona baktım. 

Koşar adımlarla birkaç saniye içinde yanımıza ulaştığında koluma girerek beni bir adım geriye çekti. Karşımızdaki ikilinin bakışları sağ tarafımda olan Cemre'ye dönmüştü.

Cemre tedirgince gülümseyerek "Müsaadenizle Çağrı'yı almam gerekiyor." dedi.

Kaşlarım kendiliğinden çatıldığında yine ne yaptığımı düşünmeye başladım. Birkaç saniye içinde gerçekten bir şey yapmadığıma kanaat getirmiştim.

Peki Madem | ZeyÇağHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin