"Klasik olsa şöyle bensizliğe alışmak sana zor gelse"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
.
Çağrı Koçak'tan
Yerden kalkacağım sırada arkamdan Zeyno'nun adımı mırıldanan sesini duydum. "Çağrı,"
Beni bu halde görmesi en son isteyeceğim şey bile değildi. Arkamdan gelen seslerin artmasıyla Duru ve Berk'in de içeri girdiğini anladım. Cemre'nin yanımdan kalkmasıyla birlikte ben de ayağa kalktım ve hızlı adımlarla salonun kapısına yöneldim.
Salondan çıkmadan önce Cemre'nin arkamdan "Midesini üşütmüştü, daha toparlanamadı." diye açıklama yapmasını duymuştum en son.
Midemden yükselen kanı hissettiğimde mideme baskı uyguladığım elimi çektim ve banyonun kapısını açtım. Kapıyı ardımdan ittirdiğimde kapanıp kapanmadığına bakamadan birkaç adım ilerimdeki klozetin başına çökmüştüm.
Kanın tadı ağzımın içinde kötü bir his bıraktığında istemsizce yüzümü buruşturdum. Oturduğum yerden kalkmadan birkaç saniye bekledim.
Zeyno'nun fısıltıdan farksız olan sesiyle "Sen, sen kan mı kustun?" diye sorması panik olmama sebep oldu.
Onun burada olmaması, dahası bunu görmemesi gerekiyordu. Ona yanıt vermeden uzanıp sifona bastığım sırada yanımda hareketlilik hissettim.
Koluma dokunarak endişeli sesiyle "Çağrı, neyin var?" diye sordu.
Yüzene bakmayarak başımı eğdim ve yavaşça iki yana salladıktan sonra "Bir şeyim yok." diye mırıldandım.
Sen yoksun.
Sıcak parmaklarının teması kesildiğinde bedenimden bir ürperti geçti. Yanımdan kalkmasını ve banyodan çıkmasını beklediğim sırada çektiği parmaklarını sol yanağımda hissettim.
Sıcak parmak uçları tenimi karıncalandırıp gözlerimi kapatma isteği yarattı. Sonsuza kadar sıcak parmaklarının temasıyla yaşayabilirdim.
Parmaklarını yavaşça çeneme kaydırdığında derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım fakat bu zordu. Yakınımdaydı ve yüzüme dokunuyordu, nasıl sakin olabilirim ki?
