Wojownicy||Skały Potoku||TOM I|

Rozdział III

Koty Klanu Podniebnych Strumieni gromadziły się pod Wielkim Dębem, wymachując niespokojnie ogonami. Niektórzy miedzy sobą szeptali i wymieniali ukradkiem spojrzenia, a biała przywódczyni siedziała na jednej z większych gałęzi Wielkiego Dębu, kątem oka spoglądając na swoich pobratymców. Po chwili skierowała wzrok na swoją córkę: Malinową Pieśń. Dzień był srogi, a przymrozek dawał o sobie znać. Gdy wszystko ucichło, Obłoczna Gwiazda popatrzyła na swój klan, patrząc na każdego kota, z każdego zakątku obozu. Nawet najbardziej zrzędliwi starsi wyszli ze swojego legowiska u korzeniach nie dość wielkiego dębu na drugim końcu obozu, wyszli na to zebranie klanu.

— Więc... koty Klanu Podniebnych Strumieni, jak wiecie, ponieśliśmy wiele strat po napadzie na nas przez Klan Wysokich Traw. Zapasy medyka zostały zniszczone, a śmierć poniosła Pszczela Łapa. — słowa przywódczyni coraz bardziej więzły jej w gardle, a w gromadzie kotów pod Wielkim Dębem dało się usłyszeć cichy szloch Mysiego Nosa. Jej partner - Piaskowy Ogon - cicho ją uspokajał wraz z dwoma innymi kotkami.

— Lecz zabrali nam również Sosenkę. Co prawda, rany muszą się zagoić a zapasy medyka odbudować, ale my się nie poddajemy. Ja będę walczyć do końca swoich chwil za Klan. Tak, jak przysięgłam podczas odbierania dziewięciu żywotów przy Gwiezdnym Wodospadzie. Rozumiecie? Mam nadzieję że nie tylko ja mam odwagę oddać życie za Klan! — miauknęła donośnie Obłoczna Gwiazda, a w odpowiedzi dostała chór pomruków aprobaty, przez co na jej pysku zagościł uśmiech.

Na pyskach kotów Klanu Podniebnych Strumieni pojawiła się determinacja. Jeśli mają wygrać, to za pierwszym podejściem. Nie mogą próbować w nieskończoność. Zgromadzeni w niecierpliwości czekali na decyzję przywódczyni. Obłoczona Gwiazda musi podjąć decyzję.

— Więc... Wiśniowa Ścieżko, Tygrysi Skoku, Zachmurzona Łapo wyruszycie za chwile wraz z Jaskółczą Wolą, by pomóc jej zbierać zioła w lesie. Rzeczny Susie, prosiła bym byś wyznaczył dziś dwa patrole graniczne oraz dwa łowieckie. Wiem że jest to dość drobna ochrona klanu, lecz musimy odzyskać siły, by odzyskać to, co nasze. — miauknęła stanowczo Obłoczna Gwiazda z błyskiem w oczu przyglądając się kotom. — Zebranie zakończone, rozejść się!

Koty posłusznie zaczęły się rozchodzić. Zastępca klanu zaczął wyznaczać patrole, a wyznaczone koty wychodziły z obozu zaraz za Jaskółczą Wolą. Klan znów zaczął budzić się do życia. Co prawda, niewiele zostało ziół u medyka po napadzie, lecz starczyło by opatrzeć te największe rany. Rzadko zdarzały się tak poważne ataki na Klan Podniebnych Strumieni. Często to były tylko potyczki między graniczne, czasem może lekko większe "walki". Ale nie tak śmiertelne jak ta.

Klanowicze obawiali się, do czego może jeszcze posunąć się Klan Wysokich Traw.

* * * *

Dni mijały, a klan powoli odzyskiwał siły. Wraz z ciągnącą się powoli porą Nagich Drzew, szron pokrywał gałęzie i gałązki drzew oraz krzewów; wszystko wyglądało pięknie, mieniące się wśród porannej poświaty. A plany ataku nie ustawały. Za to, dziś przypadała Pełnia Księżyca.

Gwiezdne Zgromadzenie.

Gwiezdne Zgromadzenie, to zgromadzenie gdy tej jednej nocy - podczas pełni księżyca - w klanach panuje rozejm, dzięki czemu trzy klany spotykają się pod Trzema Źródłami i to tam dzielą się nowinami z klanu.

Koty powoli wyłaniali się ze swoich legowisk. Rzeczy Sus podchodził to do Piaskowego ogona i Wiśniowej Ścieżki, to do Tygrysiego Skoku oraz Górskiego Szczytu, którzy się zaczęli kłócić, wnioskując po ich wyglądzie; mieli zjeżone futra i obnażone pazury, a w ich oczach narastała furia. Gdyby zastępca klanu ich nie rozdzielił, doszło by zapewne do dość dużej bójki, tak jakby byli uczniami. Starsi ze sobą wesele rozmawiali, a Irysowa Dusza wychodziła półprzytomna ze żłobka, zapewne dlatego, że jej kociaki brykały od rana. Wędrówka krążyła w kółko, dopóki nie zakręciło jej się w głowie i nie wpadła na Mysi Nos, za co Irysowa Dusza zbeształa córkę i przeprosiła szybko siostrę.