ADLAZ

aklımdan bir an olsun çıkmadın

 
   Gözümü zorlukla açmıştım, başım çatlıyordu dün o kadar fazla içmiştim ki ağrımaması anormal olurdu. Tavana baktığım gibi birden kalkmam bir oldu, hızlı hareketten dolayı başımın acımasıyla " ahhh " diye ağzımdan inleme çıkmıştı. Karşımda ki adamın bir den uyanıp yanıma gelmesiyle " noldu birşey mi oldu " sorusuyla ne yaşadığımı sorguluyordum ben niye buradaydım. " Bi de soruyor musun benim ne işim var senin evinde? hatta yatak odanda? " diyip ayakkabılarımı elime alıp kapıya gidicekken kolumdan tutunca durmuştum. " konuşabilir miyiz her şeyi açıklicam? " demesiyle iyice sinirlenmiştim. Bu adamın derdi neydi " neyi açıklicaksın ya beni evine getirmişsin bide gelmiş açıklama yapıcam diyorsun " diyip sinirle soludum. " dinler misin " yalandan gülümseyip 
" bak ben senin bildiğin basit bar kızlarından değilim anlıyormusun? beni gördün orda onlar gibi san " sözüme devam edicekken " o kızlar gibi olsaydın yatak odamda değil otel odam da olurdun " dediği gibi donmuştum.
" ben gidiyorum " diyip kapıdan çıktım bide pişkin pişkin otel odası diyordu dışarı çıktığım gibi bütün korumalar bana dönmüştü. " eğin laan başınızı " diye kükrediği gibi hepsinin başı yere düşmüştü, " Emree " diye bağırdı, bir koruma geldiği gibi " evet abi " demişti. " Hanım efendiyi evine götür " demişti, " gerek yok diyip taksi " diyecekken kolumu tutup kulağıma eğildi " normalde ben götürürdüm ama ısrar etmiyorum Emre götürür " diye tısladığı gibi önümüze yaklaşan siyah arabaya hızlıca bindim. Bakışları hala bendeydi Emre dediği çoçuğu tembihlediği gibi çoçuk binmişti.

Araba ilerlediği gibi bahçeden çıkmıştık kafamı arkaya yasladım başımı resmen yerinden çıkıcak gibiydi.  Ben bu 5 gün de neyin içine girmiştim anlayamıyordum. Emre denilen çoçuğun sesiyle bakışlarım ona kaymıştı " iyimisin yenge " demesiyle başımı kaldırdım, " yenge derken " dediğimde " pardon abinin evinde hiç kadın görmediğimiz için öyle sandık " dediğinde şaşırmıştım. Ben o anlık yalan söylediğini sanmıştım. Adresimi verip kafamı yola çevirdim, eve geldiğimiz gibi teşekkür edip indim.

Eve girdiğim gibi mutfağa ilerledim büyük bardağa su doldurup ilaç içmiştim. " Ada " diye seslenen Burağa " ödümü patlattın " dediğimde kolumu çekiştirip " anlat hadi noldu " dediğinde  " ne noldu " diyip anlamazlıktan geldim. " kızım o Alaz seni alıp götürdü ya " dediği gibi gözlerim pörtlemişti, " sen gördün mü niye birşey yapmadın  ya Poyraz o gördümü? offf ben napıcam " diye soluksuz söylenirken " Bi dur Ada sakın ol bir tek ben gördüm " dediği gibi rahatlamıştım. " Hem neden korkuyorsun senin de hayatına illa birisi giricek " dediğinde bakışlarımı ona çevirip " orası öyle tabiki de aramda bir şey olmayan adamı nasıl açıklayim aslında konu oda değil " dediğimde " anlat o zaman " dedi. " Aramız da bir şey olmadı konuşmak istedi ben istemedim " diyip sustum " ee niye konuşmadın " dediğinde içim de ki herşeyi dökmüştüm. Tabiki de Burak bana saçmalıyorsun demişti yaptığım şey gayet normaldi, beni evine götürmesi ne alakaydı kafam zaten allak bullaktı.

Şarabımı yudumluyorum evde tek başıma kalmıştım Burak evine gitmişti, hava kararmaya başlamıştı. Olanlar hala kafam da dönüp duruyordu ona karşı hissim yoktu ama neden aklımdan bir türlü çıkaramıyordum. Yoksa ben mi kendimi bu kadar kaptırmıştım kendine gel Ada alt tarafı bir öpücük seni niye bu kadar şeye sürükledi derken bir yanda ortaklık meselesi geliyordu. Kapının çalınmasıyla ayağa kalkıp kapıyı açtım. Karşım da Alazı görmeyi tabiki de beklemiyordum " konuşabilir miyiz? " dediğinde yoğun alkol kokusu burnuma kadar gelmişti. " iyimisin? " dediğim de sadece yüzüme bakmıştı. Kapıyı açıp içeri geçmesini bekledim, geçtiğin de kapıyı kapattım. Koltuğa oturduğun da karşısına geçip oturdum ne konuşacağımızı düşündükce karnıma hafif ağrılar giriyordu. İkimiz de konuşmuyorduk , bu sayede yüzünü inceleme fırsatım olmuştu.

Dudaklarını yalayıp konuşmaya başladı. " ben seni basit bar kızı gibi görmedim, eğer görseydim sen benim yanımda, ben burada olmazdım. Aklımdan bir an olsun çıkmadın ve bunu her gün kendi kendime sordum işin içinden çıkamadım buraya gelmemin sebebi bile seni önemsemek benim için bir heves değilsin şuanlık sadece bunu bilmen yeterli " diyip ayağa kalktı. Ne diyeceğimi bilemiyordum en iyisi zamana bırakmaktı. Kapıya ilerlediği gibi zil çaldı, hızlıca ayağa kalktım delikten baktığın da bana dönüp " Poyraz " dedi. " Sen yukarı çık zaten çok kalmaz " dediğim gibi merdivenleri çıkmaya başladı. Odaya girdiğin den emin olduğum da kapıyı açtım.

" sonunda Ada ağaç oldum sayende " diyip içeri girdi. " Napim odadaydım hem sen halam da kalmicak mıydın? " diye söylendim, " öyle zaten de annem sana elbise yaptırdıya şu davet şeysi için onu almaya geldim. " doğru ya onu unutmuştum sabah halamla konuşmuştuk. " Aaa doğru aklımdan çıktı o bekle " yukarı adımladım odaya girdiğim gibi Alaz bana baktı ilerleyip dolaptan paketlenmiş elbiseyi elime aldım. Arkamı döndüğüm gibi dip dibe  gelmiştik. Bakışları çok güzeldi " Poyraz elbise için gelmiş " dediğimde bir şey dememişti.   

Bakışları anlık dudaklarıma kaydığın da sertçe yutkunup hemen  gözlerime çıkardı dudağımı yalayıp tam bir şey diyecekken " hadi Ada yeniden mi dikiyorsun elbiseyi " diyen Poyraz a gülmüştüm. Şuan bu durum ve dediği şey çok uyuyordu, " çok güzel gülüyorsun " dediğinde " ben daha fazla bekletmiyim " diyip gidicekken " kaç sen kaç " dediğini duymuştum. Yüzümde gülümseme belirdi.

Elbiseyi verdiğim gibi gitmişti, Alaz merdivenleri inip aşağıya geldiğin de " Bende gidiyim iyi geceler " diyip kapıya yöneldi, " iyi geceler " diyip kapıyı kapatmıştım. Yerim de kalakalmıştım oflayarak koltuğa kendimi attım kendimi hiç iyi hissetmiyordum daralmıştım ne yapacağımı bile bilmiyordum. Ona karşı ne hissediyordum ki...

Gecenin bir yarısı  uyanmıştım soluk soluğa, başlığa sırtımı yaslayıp başımı ellerimin arasına aldım. Babamı görmüştüm içim açıyordu boğazım düğümlenmişti, nefes alamıyordum. Göz yaşlarım benden bağımsız dökülüyordu, ayağa kalkıp camı açtım. Soğuk rüzgar bedenimi ele geçirmişti, gözlerimi kapatıp babamı düşündüm " gelicem baba yanına artık dayanamıyorum " diye fısıldadım. Açık belime büyük soğuk eller kapanınca titredim.
Hızlıca arkamda kimin olduğunu bilmeden sıkıca beline sarıldım. Bu her kimse şuan hiç umrum da değildi, düşmanım dahi olsa şuan bana iyi gelen şey buydu, gördüğüm rüya' yı unutmak. Yüzünü saçlarıma daldırıp derin bir öpücük kondurmuştu. Kendime gelip yüzümü kaldırıp kim olduğuna baktım. Gelen kişi Alaz' dı rüya içinde rüya mı görüyordum şuan nasıl benim yanımda olabilirdi.

Bir şey demeden gözlerinin içine bakıyordum, elini kaldırıp yüzümde ki yaşları sildi " sana gülmek daha çok yakışıyor " dediğinde inanamıyordum. Boğazımı temizleyip kısık sesle " nerden bildin " dedim " hissettim kötü olduğunu " dediğinde tepki vermemiştim. Onu izliyordum sesli nefes verip " hiç gitmedim ki " dediği gibi gözlerim açılmıştı kafamı camın oraya çevirdiğim gibi arabasını görmüştüm. Şimdi anlamıştım gel diyip yatağa ilerledi " ben yanındayım hadi yat saat daha erken " dedi. Yanına yatıp göğsüne yattım, şuan ne yaşadığım umrumda bile değildi, iyi hissetmeye ihtiyacım vardı, " ne olduğunu sormicak mısın? " dediğimde kafasını iki yana salladı. " Hayır hadi uyu ben yanındayım " dediği gibi susmuştum uykum kaçmıştı bu yaşadığım şey ara sıra oluyordu.

Ama bu sefer yanım da ki kişi ne halamdı, ne de Poyraz beni bu halde gören daha başka kimse olmamıştı şimdi bu kişilere Alaz da eklenmişti. Beni böyle görmesini istemek, istediğim en son şey bile olmazdı kimsenin beni zayıf, aciz görmesini istemiyordum. Bu ego falan değildi utanmak hiç değildi yaşadığım şeyleri dışa yansıtan biri hiç bir zaman olmadım böyle bir karakterim yoktu. Babamın vefatın da bile o kadar kişinin yanında ağlamak yerine babamın odasın da sinir krizi geçirmiştim. Bunu bilen sadece ailemdi onun haricin de herkese göre Ada Tökez güçlü bir iş kadınıydı...

 
                       - BÖLÜM  SONU -
                 
                                                                                  

* Bu bölümü nasıl buldunuz?

* Bölümler git gide uzunlaşıcak beklemede kalın, yorum yapmayı unutmayın.

* İyi Okumalar