"Günaydın" aşina olduğum bu sesle irkildim. Bu cılız ve yersiz ses tabiki de annemin sesiydi. İyi ama neredeyim ben? Daha doğrusu annemin burada ne işi vardı? Gözlerimi kırpıştırdım. Rüyamda sahildeyim, evet o pürüzsüz esmer teni ve aklımdan hiç çıkmayan kahverengi gözleriyle bana bakıp gülümsüyor . Ben ona doğru ne kadar koşsamda o benim koştuğum kadar mesafe geri kaçıyor. Niye yetişemiyorum ona?
"Aras oğlum, kendine gel "
Gözlerimi açtığımda annemin bana bakan gözlerini gördüm.
"Ne oldu anne"
"galiba kabus görüyordun oğlum , uyandırmak istedim"
İçimden anneme o kabus değil hiç bir zaman gerçek olmayacak bir rüya " demek geldi ama bir şey söyleyemedim.
"hadi oğlum kahvaltı hazır, en sevdiģin krepten yaptım"
"Geliyorum anne "
annemin çıkmasını bekledim çünkü agladığımı görmesini istemiyorum ....
Kahvaltıya gittiğimde babam her zaman ki gibi baş köşeye annem ise onun hemen yanına oturmuştu. Bu tabloyu görmekten çok hoşlanıyorum. Hiç bir zaman tam anlamıyla çok mutluyum diyemiyorum çünkü bir yarım hep eksik kalıyor, bu hiç bir zaman ve hiç kimsenin dolduramayacağı bir boşluk....
Babam "günaydın oğlum "
"Günaydın baba, kahvaltı harika gözüküyo"
Kahvaltı bitince evden çıktım . Her cuma yaptığım gibi kırmızı güllerimi alıp mezarlığa gittim . Aradan kaç yıl geçmesine rağmen içimdeki acı zamanla azalacağına zamanla arttı. Çektiğim azap artık içimde tutamayacağım kadar ağır bir yük oldu. Çektiğim acıları , bana söylenen yalanları , saklanan sırları bir kitaba yazmaya karar verdim . Hiç kimseye yaptıklarını unutturmaya niyetim yok ...
Hikayede bugün ile geçmiş arasında gidip gelicek umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDEKİ SEN
Misterio / Suspenso"Ailenizin sırları var mı?" Büyük sırlar , küçük sırlar , saçpa sapan sırlar , saklamak istediğimiz kötü şeyler... Bu sırlar bir gün hiç bilmemesi gereken kişiler tarafından öğrenilirse ne olur? Peki öğrenilen bu sır gerçekten düşüncelerinizi, davra...
