Memories Of The Past

02 Rewind

"M-mama? L-lola? P-paanong buhay pa kayo?" Natigilan ako, tila kinapos ng hininga. Agad na nanlaki ang aking mga mata at agad na tumibok ng napakalakas ng aking puso. Tila ba huminto ang oras habang nakatingin ako kay lola at mama at maya maya lang ay kumawala ang mga luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko'y nasasakal ako ng matinding emosyon at gulat, saya, at ang hindi makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Nanginig ang aking mgabalat habang nakatingin ako sakanila, sila ay buhay na buhay, mas bata, napaka sigla, alam kong matagal nang wala si mama samin at kakamatay lang ng aking lola this week kaya nakakapag taka, pero agad kong natanong sa aking sarili, sino sila? At mas mukha silang bata sa karaniwang itsura nila? Ibang tao ba kaya ito na kamukha lang ng aking lola at mama? 

Mama looks like a teenager, she greeted me with a frown in her face, but I can still recognize her, eto yung itsura nya na nakikita ko sa old pics ni mama na palaging pinapakita sakin ni lola, while lola looks so healthy and she doesn't have much wrinkles yet, what is happening? Nasaan ako at bakit nandito sila mama at lola na nawala na sa mundong ito?

"Miss, ayos ka lang ba?" tanong ng lola ko, lumapit siya at hinawakan ang braso ko, ang init ng kanyang kamay ay nagdulot ng kakaibang pakiramdam sa akin.

"O-opo, lola... I mean tita, a-ayos lang po ako," sagot ko, pilit na iniwasan ang mga luha na gustong kumawala. Ang tinig ko'y nanginginig pa rin, at ang buong katawan ko'y parang nasa ilalim ng napakalaking presyon. Parang bumalik ako sa nakaraan, sa mga araw na buhay pa sila, at hindi ko mapigilan ang pagbalik ng mga alaala.

"Paanong lola? Tita lang ako, hija," sabi niya sabay tawa, ngumiti ng may halong pagtataka.

"P-pasensya na po, nadulas lang po ako, pero hindi ko po yon sinasadya" sabi ko, pilit na ngumiti kahit na ang puso ko'y parang sasabog sa kaba.

"Anong pangalan mo?" Tanong nya. "S-Snow po." The woman beside her, which I called mom unintentionally, was just looking at me, and I said oh god, she's the most beautiful woman I saw, tila naglaho ang lahat ng tao sa paligid at kami nalang ang nandito. Tanging sya lang ang nakikita ko, ang kanyang maigsing buhok na napakakintab, ang kanyang mata na nag niningning, at ang kanyang napaka kinis at maputing balat. Hindi ko mapigilang mapahanga sa kanyang ganda, pero sa likod non, hindi ko mapigilang maramdaman na parang nanalamin ako.

"I never knew anyone who has the same name as you, I want to invite you for our lunch, would you come with us?" She asked, me and her daughter cannot take eyes off of each other.

"Sumama ka na samin, I would love to know you, I'm Josephine, nice to meet you, by the way what's your name?" Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang tinig ng kanyang boses at ang pangalan niya. Napatingin ako sa kanya nang mabuti, at hindi ko maiwasang magtanong sa sarili ko. Josephine din ang pangalan niya-katulad ng kay mama. Pakiramdam ko'y parang may kakaibang koneksyon sa pagitan namin, at hindi ko maiwasang mag-isip na baka, sa ibang dimensyon, siya rin ang mama ko.

"Ako si Snow, Snow Millicent Secretaria." Sagot ko at biglang nagbago ang itsura ni mama. "Secretaria din ang apelyido mo?" Tanong nya sabay ngiti ng malaki.

"I'm glad to meet you Snow! Or Millicent, how can I address you?" Tanong ni mama, hindi ko din alam kung paano ko sya iaaddress.

"You can just call me Snow, or anything you want." Sagot ko naman and she smiled at me, God ang ganda nya talaga! Hindi ako makapaniwala sa ganda ng taong ito.

"At ako naman si Mildred, masaya din akong makilala ka hija." Wika ni lola, pero Mildred din ang pangalan ni lola, sino ba talaga itong mga kausap ko? I believe this is just an coincidence, there's no such thing as doppelganger, hays.

Wait! Pero sobrang naguguluhan na ko! Sino tong mga taong to na nasa harapan ko ngayon? They take me with them to have a lunch, hindi ko alam kung bakit ganun nalang kadali sakanila na isama ako sakanila, we just met, I believe they don't even trust me that much, they are very open, ganito ba talaga sila? Hindi ako makapaniwala, hindi lang sila maganda, kundi mababait din sila, pero on the other side hindi ko mapigilang isipin kung bakit nila ako pinakain ng lunch, hindi kaya pulube o tambay ang tingin nila sakin?