domino
cisza mnie otacza
mimo, że szept słyszę w głowie.
moje serce rozpacza
bardziej po każdym słowie.
przychodzi tylko w słabości chwilach,
raniąc słowami i wspomnieniami,
napewno nieschowanymi w żonkilach,
lecz zagubionymi między cieniami.
głos układa i burzy domino,
jedno za drugim, powoli.
czy ja słyszę pianino?
może się mym bólem zadowoli.
porcelanka
CZYTASZ
𝐆𝐝𝐲 𝐧𝐢𝐞𝐛𝐨 𝐬𝐲𝐩𝐢𝐞 𝐬ł𝐨𝐰𝐚𝐦𝐢
Poetry❝spowiadam się gwiazdom, bo ich mądrość rozwiewa wszelkie wątpliwości ❞
