-ვინ გითხრა რომ შენთან ერთად მოვცდივარ?! ჯიმინს მინამ საუბარი გააწყვეტინა.
ჯიმინი შემოტრიალდა და დამცინავი სახით გახედა მინას.
-ძვირფასო მე არ მიკითხავს მე ვთქვი დაცვა გარეთ დაგელოდებათქო სანამ არ გამოხვალ იქამდე. შემდეგ კი ჩემთან წამოხვალ.
-ნაბიჭვარო, ნაძირალა, დამპალო, საზიზღარო მთელ კორეაში ყველაზე მეტად ვერ გიტან ჯიმინ, ვერა გესმის ?!
ჯიმინმა პასუხი არ დაუბრუნა და საწყობიდან გავიდა.
-ნაბიჭვარი. მინა სიტყვებს ვერ პოულობდა როგორ გაელანძღა ან ეხლა რა გაეკეთებინა დაცვა გასასვლელს არ აძლევდა. ოჰ, ჰანაც იმათ ჰყავთ რამე არ უქნან უნდა წავიდე. მინა 100% - ით იყო დარწმუნებული რომ ჯიმინთან არ წავიდოდა მაგრამ მეგობარს გაასაჭირში ვერ მიატოვებდა.
-ქალბატონო მინა წავიდეთ ბატონი ჯიმინი მანქანაში გელოდებათ.
-ქალბატონოთი არ მომმართო, ტოლები უნდა ვიყოთ, ასე თავს ცუდად ვგრძნობ.
-მაგრამ ეს ბატონი ჯიმინის ბრძანებაა ვწუხვარ.
-ბატონი ჯიმინი და მისი ბრძანებები. თავისთვის ჩაილაპარაკა და მანქანაში ჯიმინის გვერძე დაიკავა ადგილი.
20 წუთი ხმა არცერთს არ ამოუღია ჯიმინი პლანშეტში რაღაცას აკეთებდა. ბოლოს მინამ ვეღარ მოითმინა და ჰკითხა:
-ჰანა სად არის ?
-ბიჭებთან ერთად ჩემთან სახლში. მშვიდად უპასუხა ჯიმინმა და თან მომღიმარი სახით გახედა.
-გაფრთხილებ რამე, რომ დამმართონ ჩემს მეგობარს ყველას ერთად ამოგხოცავთ.
ჯიმინი მინასკენ გაიწია.
-არაფერს გაუკეთებენ აი ნახავ. ლოყაზე აპირებდა მინასთვის კოცნას მაგრამ მინამ თავი ფანჯრისკენ უხეშად მიატრიალა და აღარც ჯიმინს უკოცნია.
-თავს დიდხანს ვერ ამარიდებ მინა.
მინას პაუხი არ ჰქონია, მაგრამ მისი ცრემლებით ფანჯრის მინა დაიორთქლა.
