Ay'ın Ruhu

Bölüm 6

                                                                                                  "Koku"

 "Kokusunu hissedebilmem için dudaklarını mı,ruhunu mu öpmem gerekiyor?"

 İnsanlar çoğu zaman yalan söylerler ve çokta samimi varlıklar olduğu söylenemez insanların. Tabiki her insan bir değildir ve bazı insanlar tam aşık olunacak insanlardır bir anne veya iyi kalpli bir insan da olabilir,zaten sevgi dediğiniz de dış görünüş ile değil ruhunuz ile olur.Bir insanın kokusunu hissetmek için onu dudaklarını değil ruhunu öpmeniz gerekir...ve bazen hiç kokusunu asla hissedemeyeceğiniz insanlar da olabilir ben ve erenay'ım gibi...yine seven ben sevilen oymuş gibi,hiç bir zaman kavuşamayacak aşıkların hikayesinden birer karakteriz gibi,ben değer veren,sen değer gören...Ben saf seven,sen o sevgiyi alıp hiçe sayan,ben aşık olan ve yine ben acı çekip özgüveni kırılan...

Perşembe günü gelmişti hava yağmurluydu ve hava gerçekten aşırı soğuktu sabah uyandığımda pernceremden dışarıya baktım yağan yağmur beni aşırı mutlu etmişti çünkü ben yağmura bayılırdım sonra hala çalmaya devam eden alarmımı kapatıp telefonumun saatine baktım saat 8:30'du ve ben geç kalacaktım okula koşa koşa hazırlandım hemen üzerinde mavi beyaz çizgilerin olduğu bulut emojileri ile kaplanmış şemsiyemi dolabımın üzerinden aldım,telefonumu alıp mont ve botumu giydim son olarak kulaklıklarımı kulağıma takarak minibüs durağına doğru ilerledim,gelen minibüse bindim ilerledim,ilerledim erenay'ımın binmesini bekliyordum sizlere bahsettim mi bilmiyorum.erenay'ımın minibüse bindiği yerden geçiyordum,fakat bugün pek bir şansım yok gibiydi çünkü geç kalmıştım ve büyük ihtimalle o çoktan okula gitmişti telefonumda çalan'Gökyüzüm sen'Şarkısı çok hoşuma gitmişti saate baktım 8.40 idi okula yaklaşmıştım ve tahmin ettiğim üzere o benimle beraber gelmemişti.Okula ulaşmıştım sınıfıma doğru çıktım umutsuzca sınıf kapısını açtım ve o oradaydı erenay'ım oradaydıbi an kalbimin patlama seviyesine geldiğini hissettim olduğum yerde dona kaldım ve nefes alış verişlerim hızlanmaya başladı fizik hocası mustafa hoca ile birşeyler konuşuyordu döndü gözlerimin içine baktı ve bende ona parlayan gözlerim ile baktım,ilerledi kapıya doğru yöneldi.gitme dermişçesine baktım kahve gözlüme ama duymadı duyamadı tabiki çünkü içimden söylüyordum,evet sanırım bu aşk beni bir psikopat ilan etmişti kendi kendime konuşuyor ve çocuğun beni duymasını bekliyordum evet kendme gülüyordum resmen.kendimi toparlayıp gözlerini gözlerimden alan erenay'ıma son bir kez bakıp ayrılan ruhu ile vedalaştım kendimce,geç kaldığım için fizikçiden özür diledim ve sırama geçtim.Sanırım artık onun hakkında bilgi edinmem gerekiyordu,benden kat ve kat özgüvenli olan papatyaya anlattım durumumu ve sadece merak ettiğim için sorduğumu söyledim ve tabii ki inanmadı onu sevdiğimi anlamıştı

papatya'nın onların sınıfında hüseyin adlı bir arkadaşı varmış,işte bu benim işime yarayacaktı hüseyinden erenay'ımın çoğu sosyal medya hesabını ve instagram hesabını aldı ve bana instagram adresini verdi fakat bir sorun vardı,ben instagram kullanmayan ve o uygulamaya karşı bir ön yargısı olan bir insanım.Sınıfımıza gelmiştik papatyaya teşekkür ettim ve sonra ağzından ağzından çıkan kelimeler neredeyse utançtan yerin dibine götürecek bir cümle söyledi."Ya ne demek aşıkları kavuşturmak benim işimdir..."Gülümsedim,yanaklarım kıpkırmızı olmuştu yanaklarımı ellerimin arasına aldım..."Ya tamam tamam utanma birşey demedim."Dedi ve resmen kahkaha atarak sırasına oturdu ve ben tekrar utançtan ölmek üzere olan gözlerim ile ona baktım ve gülümsedim.Aslına bakarsanız biraz heyecan yapmıştım,ders zilinin çalmasının ardından derse girdim ve ders bittikten sonra teneffüs için yerimden kalkmamıştım gözlerimi birbirleri ile konuşup gülüşen arkadaşlarıma dikmiştim ve sonrasına dalgın gözlerim bana doğru yaklaşan selini gördü."Selam ışıl."Dedi gözlerimi ona çevirerek"Selam selinciğim."dedim.

"Erenay asıf kara'yı mı seviyorsun?"Dedi. size tüm samimiyetimle söylüyorum kalbim durmuştu başımdan aşağıya inen sıcak bir su hissettim,hayır bu hayal değildi tabiki bu selinin karşısında utançtan terleyen ışıl ceren kutay'ın yani benim alnımdan akan ter idi.Kendimi toparlayıp derin bir nefes aldım kekeleyerek şu kelimeleri söyledim;

"Şey aslında,ben yani şöyle ol-..."Birden söze atladı"Tamam tamam ben anladım ışılım senin derdini."Ya aslında nereden öğrendiğini merak etmiştim ama sormayacaktım.Beni daha ben söylemeden anlayan birinin olması beni inanamayacağınız kadar çok sevindirmişti."eh artık yaşadığın gelişmeleri bana anlatırsın canım."

gerçekten anlatacak mıydım?ne dediğimi bilemeyerek ve kekeleyerek "tamam"Dedim."Tamamdır,hadi şimdi ders başlayacak öptüm seni görüşürüz."

"Görüşürüz selin." Arkasını dönmüştü tam kapıdan çıkacakken seline seslendim ve bana dönüp gözlerini kırptı,söze girdim ve"Selin ben çok teşekkür ederim."

"Ya ne demek."Dedi ve yanıma gelip bundan sonra kardeşimsin değip sarıldı daha sonra arkasını dönüp sınıfı olan yan sınıfımıza derse girmek için gitti.aşırı derecede mutlu olmuştum çünkü ilk defa dert paylaşabileceğim bir kardeşim olmuştu.Teneffüs zili çaldı birden bire selinin yanına gitme isteğim gelmişti bir kat aşağımızda olan aynaya bakmak için merdivenlerden indim aynaya baktım tam arkamı dönüp yukarıya çıkacağım sırada karşılaştığım kişi erenay'ımdı bana çarpmaktan santimler ile kurtulmuştu neredeyse o kadar yakınımdan geçti ki kokusunu hissettim çok ciddiydim,resmen kokusunu almamıştım almamıştım da hissetmiştim resmen ruhu ruhuma değmişti ve resmen ben huzur bulmuştum,bir an dünyanın orada öylece donup kalmasını istedim fakat bu mümkün değildi aşağıya koşarak inen bedeni,ruhuma çarpan ruhu ve gözlerime düşen kahve gözleri bir anda yok olmuştu hemen aşağıya inmişti,ne olurdu biraz

daha kalsaydı...Hemen önümdeki merdivenleri çıktım selinin sınıfına doğru koştum ve selini bulup olanları anlattım şok olmuş ve benim adıma çok sevindiğini söyleyen seline

"O'nun kokusunu hissetmem için dudaklarına ihtiyacım yok,ben onun ruhuna müebbet ile tutuklu kaldım,evet onun ruhuna aşık oldum.Saf,temiz kalbini öpmek istiyorum,dudaklarımın değdiği yer dudakları değilde ruhu olsun istiyorum."Dedim ve parlayan gözlerle bana bakan selinin ağzından şu sözler ile daha da mutlu oldum."Ah güzelim sen ne güzel seviyorsun öyle."Dedi ve Erenay'ıma bir kez daha aşık oldum...o günden sonra yaz tatiline kadar her günüm aynı geçiyordu ta ki bazı şeylere karar verene kadar,ta ki;

Ruhumun onsuz nefes alamadığını anlayana kadar...