bölüm 7

15 2 0
                                    

"Aşk"

"Sana aşık olma sebebim neydi,benim olmayan saçların mı,benim olmayan ruhun mu?Sahi,aşk nedir?"

Nihayet o gün gelmişti yaz tatili girişinde biliyorsunuz ki herkesin merakı olan belge yani karnelerimiz dağıtılır.İşte tam olarak o gün geldiğinde karnemi almak üzere okula gidiyordum Ay parçamın en sevdiği olan mavi renk ile boyanmış saçlarıma dokundum yeterince kıvırcık olduğuna karar verdim ve selini'e yazdım,evden çıktığımı söyledim.Minibüs durağına gelmiştim on dakika kadar geçmişti fakat hala minibüs gelmemişti sıkılıp kulaklığımı kulağıma takarak,şilanım'a yazdım,sizlere onu tanıtayım şilan benim internet üzerinden tanıştığım urfada yaşayan inanılmaz tatlı ve onun için yapamayacağım hiç bir şey olmayan bir kız onu kendimden bile çok seviyordum neredeyse harika bir insandı o...çoğu zaman beni motive eden ve erenay'ımı sürekli bıkmadan anlattığım ve o da bıkmadan dinleyen,başını kitaplardan kaldırmayan ve "Bora Karabey" nağmı değer "Kara"aşığı tatlı yiyecekler ile ve daha çok jelibonlar ile hatta ve hatta ananaslı jelibonlar ile kafayı bozmuş ne yaşadığını anlayamadığım fakat canımdan çok sevdiğim psikopat bir kardeşim.onunla bir kaç dakika konuştuktan sonra yanımda oturan yaşlı teyzeye minibüsün neden gelmediğini bilip bilmediğini sordum fakat o;"Minibüs 4 dakika önve geçti neredeyse kızım,sana seslendim ama beni duymadın.",

"Tamam teşekkür ederim teyzeciğim."Dedikten sonra derin bir nefes aldım ya resmen dalga geçiliyordu benimle neyse sakin olmalıydım gelen diğer minibüsü görünce ayağa kalktım ve bindim.Yan yana dizilen koltklardan birine oturmuştum,pek kimse yoktu fakat ilerledikçe binen insanların da sayısı artıyordu ve birden diğer yolcuların olduğu bölgeye gelmiştik minibüs durdu nedenini hissetmediğim bir şekilde kalbim hızlanmaya başlamıştı kafamı binen yolculara çevirdiğimde gördüm ve anladım kalp atışlarımın hızlanma nedenini o gelmişti,erenay'ım gelmişti bir kalbimin durduğunu hissettim...

Nefes alamamış ve ter içinde kalmıştım ellerim titriyordu resmen dibimde tam karşımda duruyordu inanılmaz bir mutlulukla ve ard arda önüme gelen ilk arkadaşımdan başlayıp sırayla hepsine yazana dek telefonu elimden bırakmayarak yazdım...tek tek neredeyse 30 kişiye mutluluktan öleceğimi yazmıştım neyse diyerek artık telefonu bırakıp erenay'ım ve arkadaşının konuştuklarına kulak kesildim harika saçları ve kahve gözlerine dalıp gitmiştim birden bire dünyanın en güzel sesi erenay'ımın o güzel sesini duydum

matematikten kaldığını söylüyordu.üzülmüştü ve ben onun üzülmesini isteyecek dünyada ve evrendeki en son insanım,içimden şu kelimeleri geçirdim'Ah be çocuk yanıma gelsen ben seni çalıştırırdım be sevdiğim..'ama tabiki ben bunu söyleyemezdim hemen bir iç çektim ve telefonuma gelen mesajlara çevirdim gözlerimi okumadan sildiğim mesajlara daha sonra bakmak üzere telefon ekranımı kapattım.Okula gelmiştik minibüsten indik karnelerimizi almamıza daha 20 dakika vardı ben kimsenin olmadığı ve onun oturduğu bankı gören bir yere oturdum evet 20 dakika boyunca ona baktım ve hiç sıkılmadım doya doya baktım fakat birden bir kız gelip kolları arasına aldı erenay'ımı sanırım biraz kıskanmıştım dudaklarımı kıvıraravık keyifsiz bir nefes aldım ve yanıma gelen papatyayı gördü gözlerim,onunla biraz sohpet ettikten sonra ona bir kızın ona sarıldığını

söyledim ve o bana o kızın arkadaşı olduğunu söyledi birden asabi bir şekilde bağırarak"arkadaşın mı!?"Şaşkın gözlerle bana bakarak hafif yüksek ve imalı bir sesle

"Evet."Dedi.Sinirlenmiştim ama birşey diyemez ve yapamazdım çünkü onun umurunda değidim ve papatyanın benim üzülmeme kafasını takacak bir insan olmadığını iyi biliyordum.Karnelerimizi aldık ve eve dönüş yolunu tuttum.Sanırım artık onu sevdiğime inanmıştım ve şansımı denemeye karar verdim fakat bunu yapacak bir cesaretim yoktu,belkide selinden yardım almalıydım.Buluşmak için seline yazdım..."Selin çabuk atacağım konuma gel yoksa heyecandan öleceğim."Dedim ve geleceği yerin konumunu attım.saat 2:30'da buluşacağımızı ekledikten sonra telefon ekranımı kapatıp telefonu bir köşeye fırlatarak hazırlanmaya başlamıştım,siyah pantolonumu ve mavi bol sweat'ımı giydim kulaklığımı alarak dışarıya çıktım.

Ay'ın RuhuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin