I'm not a loser ~Taekook~

The End

Açıkçası canım çok sıkılıyordu. Hoseok'taydı herkes ama kimse bir şey yapmıyordu. Bacağımı Taehyung'un kucağına uzatmıştım Taehyung'da telefona bakıp bir şeyler izleyip gülüyordu. Dokunuşları istemesem de beni etkiliyordu. Damarlı zarıf elleri izledikçe için kelebekleniyordu.

Bakışları bir anda bana dönmüştü. Gözlerimi ellerinden çekip yüzüne baktığımda. Telefonunu gösteriyordu. Elim telefonuma gitmişti. Taehyung mesaj attmıştı.

Taehyung:
Kalkalım
Çok sıkıldım
Bana geçelim

Jungkook:
Hmm
Düşünmem lazım

Düşünüyormuş gibi yapmıştım. Gözlerim Taehyung'a kaydığında sırıtarak bana bakıyordu. Bacağımda duran elli sanki beni daha çok zor duruma düşürmek istermiş gibi nazikçe ileri geri hareket ediyordu. Bakışlarımın ellerinin üstünde durduğunu fark edince. Parmak uçlarıyla daireler çizmeye başlamıştı. Siktir

Jungkook:
Olur gidelim

Bi anda ayağa kalkmış ve elimi tutmuştu.

"Biz kaçıyoz."

Herksin ilgisi bir anda bizim üstümüze toplanmıştı.

"Nereye?"

Diye sormuştu Jimin

" Bir kaç işim var benim öyle"

Diye geçiştirmeye çalışmıştım. Namjoon imali bir şekilde bize baktığında bakışlarımı başka yöne çevirdim.

"Tamam dikkatli olun. Yarın sağ salim okula gidelim ne olur ne olmaz birileri belki yürüyemez o yüzden diyorum yoksaaa başka hiç bir alakası yok"

Demişti Jin. Yüzüm kızarmaya başlamıştı.

"Ne alaka ne yürüyememesi çek şu fesat düşüncelerini üstümden. neyse hadi gidelim."

Arkamda kıkırtılar bırakarak dış kapıya yönelmiştim. Taehyung da arkmdan geliyordu. Bir anda arkamı dönünce hâlâ sırıttığını fark etmiştim.

"Hiç bebeğim." Deyip
Kalçama bir tokat attıktan sonra önümden gitmeye başlamıştı.

Ben şaşkınlıkla yerimde dururken. Bana dönüp.

"Hadi hızlı ol." Demişti arabanın şoför koltuğuna geçip.

hızla yanına gidip öne oturmuştum.

Evine gelene kadar pek bir konuşmamıştık. Fazla da uzak değildi. 20-25 dakikalık bir sürede gelmiştik evine.

Kapıyı açıp içeri geçmiştik. Yukarı odasına çıkmaya başlamıştık. Gergindim. Hâlâ elleri ilgimi çekmekten başka bir şey yapmıyordu.

Odasına vardığımızda bi anda bana dönmüş ve sarılmış boynuma kafasını gömüştü.

"Jungkook."

Sesi fısıltı gibi kulağıma dolmuştu. Sadece

"Hmm"

Demekle yetinmiştim.

"Seni seviyorum."

İki kelime bütün kan akışımı dondurmuştu.