Arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk. Az ilerledikten sonra
"Teşekkür ederken samimiydin yoksa alışkanlıkmı?" Merakmı ediyordu o beni gerçekten çok şaşırtıyordu.
"Neden merak ediyorsun?"
"Yoo merak etmedim boşver ya hiç sormadım say"
"Samimiydim" döndü ve bana baktı sanki yüzünde hafif bir gülümseme belirdi.
"Samimiydim ama sen değildin"
"Anlamadım" Gerçekten ne demek istediğimi anlamamıştı.
"Sen bunları samimi yapmıyorsun annem istediği için yapıyorsun"dedim
Hiç birşey söylemedi cevap vermiyordu bu beni korkutuyordu aslında ne zaman ne yapacağını neye ne tepki vereceğini kestiremiyordum.ortam sessizleşince başımı cama doğru çevirdim babamı gizemi istanbulu düşündüm hepsini çok özlemiştim. Ne yapıyorlardı? Nasıllardı? Beni düşünüyorlarmıydı? Bilmiyordum. Daha fazla böyle devam ederse kötü şeyler olacağının farkındaydım. Herşey bitseydi ilk işim sahile gitmek olurdu. Aslında herşeyin başladığı yer oraydı ya.olsun kurtulduğumda ilk oraya gidecektim. Annemide çok merak ediyordum. Umuta sormak istiyordum fakat cevap vermiyordu üstüne beni sinirlendiriyordu. Benim durumumda başka bir insan olsa bukadar sakin kalamazdı amacım umutu sinirlendirmeyip bu durumdan daha kolay kurtulmaktı. Tabi başarabilirsem. Aslında bu sakinliğimin bir sebebi umuta anlayamadığım şekildeki güvendi ondan nefret ediyordum ama güveniyordum. Hemde herkesten çok güveniyordum.herşey gerçekten çok garip gidiyordu
.
.
.
Bunları düşünürken uyuya kalmıştım. Eve gelmiştik uykum aşırı hassastı en ufak sesi bile duyabiliyordum.umut kapıyı açıp beni kollarına aldı. Kucağındaydım. Aslında uyanmıştım ama okadar yorgundum ki kendimi onun kollarına bıraktım. Beni merdivenlerden çıkardı ve kendi yatağına yatırdı.üzerime battaniye örttü ve odadan çıktı. Gözlerim bana karşı geliyordu daha fazla direnemedim ve kendimi uykuya bıraktım.
.
.
.
Uyandığımda hava aydınlanmıştı.çok uzun süredir uyuyordum galiba. Eee o yorgunlukla normaldi tabi. Yataktan kalktım, kapıyı kilitledim. Duş almaya karar verdim günlerdir bu kıyafetlerle duuyordum.yeni aldığımız kıyafetlerden çıkardım vanilyalı duş jelimi aldım ve çilekli rujumu unutmadım. Çünkü dudaklarım çok çabuk kuruyordu.
Duşa girdim. Su sırtıma çarptıkça rahatlıyordum sanki ruhumu arındırıyordu. Bu gerçekten huzur vericiydi. Duştan çıktım ve banyo dolabının çekmecesinden saç kurutucusunu alıp saçlarımı kuruladım. Duş alınca yüzümdeki yorgun ifade yok olmuştu. Gerçekten çok zayıflamıştım. Eski kıyafetlerimi çöpe attım. Ve aşağıya indim.umut koltuğa uzanmış uyuyordu. Telefonu masanın üzerindeydi saate bakmak için telefona uzandım saat daha 7.30du. Şeytan beni dürtüyordu Annemi aramam için. birden aklıma annemle konuşmam bana söylediği sözler aklıma geldi ve yerime oturdum. Umutu izlemek istedim uyurken çok masum görünüyordu. Nasıl bu kadar tehlikeli bir adam uyurken bukadar masum olabiliyordu. Onu çok fazla tanımıyordum ama tehlikeli biri olduğunun farkındaydım. Bukadar tehlikeli olması o masum yüzüne çok zıttı. Keşke başka şartlarda karşılaşsaydık.
.
.
.
onu izliyordum. Uykusunda birşeyler söylüyor gibiydi ama duyulmuyordu.başını bir sağa bir sola çeviriyordu terlemeye başlamıştı. Ter şakaklarından yanaklarına akıyordu.
Kabus görüyordu herhalde,uyandığında ters bir tepki vermesinden korktuğum için ona yaklaşamıyordum. Birşeyler sayıklıyordu. En sonunda "dünyaa!!"diye bağırdı ve uyandı. Kocaman olmuş gözlerle ona bakıyordum.benim adımı sayıklamıştı.
Başını çevirdi ve bana baktı
"Ne işin var senin burda!!" Sinirliydi
"Aşağıya indim sayıklıyordun bende geldim" dedim yalan söylemiştim aslında onu izliyordum.
"Yukarı çıkk!!" Diye bağırdı.
"Geldiler yine sana"dedim
"Şaçmalamada yukarı çık!!!" Bu sefer gerçekten çok sinirlenmişti.
Sessizce yukarı çıktım "dengesiz herif"diye kendi kendime söylendim. Onun için endişelendim gerçekten kötü görünüyordu. Ters giden birşeyler vardı ama üzerinde durmuyordum her nekadar belli etmesemde ondan korkuyordum. Odaya girdim, yatağın üzerine oturdum ve dizlerimi karnıma çektim şaşkındım gerçekten neden benim adımı sayıklıyordu herşey gerçekten garipti. Öylece kendi kendime konuşurken içeriye umut girdi sakin görünüyordu. Yatağın ucuna ayaklarımın dibine oturdu tek kolunu kendine destek olarak yatağa yasladı. Gözlerime bakıyordu bense korkudan gözlerine bakamıyordum. Hafif yaklaştı.
"Sana bağırdım çünkü seni üzmekten korkuyorum"
"Ciddimisin"dedim alaycı bir ses tonuyla daha sonra ekledim
"Bağırınca hiç üzülmedim sanki"
başını eğdi ve iki yana salladı sinir oluyordum bu hareketine
"SENİN İÇİN..."dedi ve odadan çıktı neyapmaya çakıştığını anlamıyordum dengesizin önde gideniydi.
