En Güzel Duam

2.Bölüm

Merhaba arkadaşar!
Alın size uzun bir bölüm
:)Severek okumanız dileğiyle.! ♡
Bu arada Miraç kandiliniz kutlu olsun...

---------------------------------»
Esra'nın da kalbinin benim gibi korkudan duracağı belliydi.Bu çocuk hiç mi aile terbiyesi almamış?Müdüre ne demeli?Bir evladınla ilgilensene be adam!Sinirim ve korkumu üzerimden atabilmek için çeşmeyi açıp ellerimi hafif ıslatıp,yanaklarımda gezdirdim.
Gümm!diye açılan kapıya döndüm.Gözlerim iri iri açıldı.

"Ç..çık git buradan Çetin!Yoksa babana her şeyi anlatırım!"dedim bir hışımla.Sesime korkumu belli etmesin diye bir tutam tehtitkarlıkta ekledim.Çetin'in değişmeyen yüz ifadesinden de belli oluyor ki işe yaramıyor.

"Bana bak kızım!Ne babam umurumda ne de başkası.Şimdi sesini kes ve beni dinle!"dedi yanıma gelip eliyle çenemi sıkmaya başladı.Çenemi onun sert ellerinden kurtarmak için denedim olmadı.Bu halimden dolayı yüzüne pis gülüş ekleyen Çetin'den gözlerimi kaçırmaya çalıştım.

"Attığın o tokat varya!"dedi burnundan solyarak.

"Hoşuna gittiyse tekrarlıyalım?"dedim alay ederek.

"Bıraksana kizı"dedi Esra.

Çetin daha da sinirlenip çenimi sıkmaya başladı.

"Nasıl bir belaya bulaştın haberin yok!Attığın adımlara dikkat et!Senen intikamımı almadan bu okuldan mezun olamicaksın!"dedi.Kızlar tuvaletinden cıkıp.Çenemi serbest bırakınca,uyuşan çeneme kan gitmeye başladığını hissettim.

"İyimisin Rana!Abini arıyorum!"dedi Esra korkmuş sesiyle.

"Sakın!Merak etme, hiç bir şey yapamaz bana Allah'ın izniyle!Ortalık ayağa kalkmasın boşu boşuna!"

"Saçmalama!Çocuk ayaklı bela!"

"Esra uzatma!Hadi derse gidelim!"dedim.

Kendimi toplayıp, sınıfıma gidip sırama oturdum.Esra biraz zaman geçtikten sonra yanıma geldi.

"Nerdeydin?"

"Hiç,sen sınıfa gelince bende tuvalette oyalandım"

"Bak Esra,kimseyi aramadın değil mi?"
Esra cevap verecekken hoca sınıfa girdi.Ders boyunca benden gozlerini kaçıran Esra'a zil sesiyle hızlıca sınıftan çiktı.Kesin abime söyledi!
Homurdanarak okulun bahçesinde, haberci kuş olan arkadaşımı aramaya başladım.
Nerde bu kız???

Bir anda omuzumda bir el hissettim.Anlaşılan Çetin'e bir tokat yetmedi."Çek, o pis ellerini üzerimden hayvan!"die sinirle bağırarak arkamda ki kişiye döndüm..

"Yy...Yusuf..Şeyy.Yusuf abi!"dedim.Şaşkınlıktan gözlerim iri iri açılmıştı.Yusuf'un şuan yatılı kaldığı yurtta olması gerekirdi.Fakat burda ne işi var?Tabi yaa!Ah!Esraaa.Ah!

"Merhaba!Duydum ki kardeşeimi ,Rana'mı rahatsız edenler varmış!O haddini bilmezler kim?"

Onu görünce yüzümde tebessüm oluşmuştu ki,bana her zamanki gibi dediği şey..'kardeşim'kelimesi üzülmeme sebeb olmuştu.Evet,bende ona abi diyorum.Her ne kadar hiçbir zaman onu abi olarak görmesemde,kimse anlamsın diye söyleme gereği duyuyordum.Ama onun bana kardeş gözüyle bakması canımı çok yakıyordu.

"Bi sorun yok!Zahmet etmişsin Yusuf abii!"

"Ranaaa!!"diye karşı taraftan gelen ssese baktım.Burnundan soluyan Çetin de geldi tam oldu.

"Kim lann bu!Sevgilin mi?Bu tipzisz herif için mi beni istemiyordun!"dedi alay ederek.Tipsiz mi?Bu Çetin hem salak hem kör galiba.Yusuf'ta olan tipin çeyreği sende yok ki!