ဒီနေ့ကနယ်စပ်ကိုထွက်ရမည့်နေ့ဖြစ်သည်။လိုအပ်သောလက်နက်ပစ္စည်းများကိုအပြည့်
အစုံထည့်ပြီးအထူးတပ်ဖွဲ့တစ်ခုလုံးအလုပ်
ရှုပ်နေကြသည်။
"ကျည်ကပ်တွေများများထည့်"
"ဂျွန်ယောင်း ကျည်ကာအကျီဝတ်ဖို့မမေ့နဲ့"
"ပစ္စတိုတွေရော ဘယ်မှာလဲ"
"ဒီမှာပါ "
"ရိက္ခာတွေရောလုံလုံလောက်လောက်ထည့်ခဲ့"
"အကုန်စုံပြီးဆိုညနေစထွက်မယ် အခုတော့ခဏလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်"
"ဟုတ်!!!"
ဒီတစ်ခေါက်missionကလက်တွေ့ဆိုတော့အထူးသတိထားရမည်။တစ်ချက်ထဲနဲ့အောင်မြင်နိုင်ပေမယ့်တစ်ချက်ထဲနဲ့လဲအသက်ပေးရနိုင်သည်။တစ်ဖက်ကအကြမ်းဖက်သမားတွေဆိုတော့ညှာနေမှာမဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်ကိုယ်ကလဲညှာနေစရာမလိုပေ။
သတင်းပေးတဲ့သူတွေပြောပုံအရတော့သူတို့ဘက်ကနယ်စပ်ပိုင်းမှာတောင် အခိုင်အမာတပ်စွဲထားသည်အထိရဲတင်းသည်။ဘယ်ကောင်ဦးဆောင်နေလဲမသိပေမဲ့အထက်ပိုင်းကပါရင်တော့အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးနိုင်သည်။
အထက်ပိုင်းကဆိုရင်လည်းchanyeolညှာနေမှာမဟုတ်။အဲ့အထက်ပိုင်းလူတွေကအရှေ့မှာကောင်းပြပြီးနောက်မှာလုပ်ချင်ရာလုပ်နေကြတဲ့သူတွေချည်းပဲ။
Chanyeolအတွေးများကိုရပ်လိုက်ပြီးတစ်နေရာသို့သွားလိုက်သည်။ထိုနေရာမှာဆေးဌာနပင်ဖြစ်သည်။
သူမသွားခင်တော့baekhyunကိုနှုတ်ဆက်သင့်သည်ဟုထင်သည်။အရင်နေ့တွေကလဲမအားသည့်ကြားကအချိန်ယူပြီးသွားဖြစ်သည်။သူသွားမတွေ့လျှင်ကလေးလေးလိုငိုပြီးစိတ်ဆိုးမဲ့ဆရာဝန်သေးသေးလေးရှိသည်လေ။
"ဟက်"
"chanyeolဘာတွေသဘောကျနေတာလဲ"
ဆေးအုပ်စုကိုကင်းစောင့်ဖို့တာဝန်ကျတဲ့မင်ဟိုကဖြတ်သွားရင်းမေးလာသည်။
"ဒီတိုင်းသဘောကျစရာတစ်ခုတွေးမိသွားလို့"
"မင်းအကြောင်းတွေကြားနေတယ်နော် ဆရာဝန်လေးနဲ့ဆိုလား"
"အဲ့လောက်ထိမဟုတ်သေးပါဘူးဗျာ ကြိုးစားနေတုန်း"
"အခုဒီကိုရောက်နေတာကကော အဲ့ဆရာဝန်ကိုလာတွေ့တာလား"
