What Are You Reading?

10

C:Hey, ilk defa kitap okumadan telefonla ilgileniyorsun!

F:Yani?

C:Kitabı bıraktıysan madem dolaşalım mı biraz?

F:Hayır.

C:Neden?

F:İstemiyorum. Birazdan okuyacağım.

C:Hadi ama Lixie?

F:Lixie mi?

C:Ah,evet bence çok tatlı. Rahatsız mı oldun?

F:Ah, hayır bana birini hatırlattın. Teşekkür ederim.

C:Rica ederim ama kimi hatırladın?

F:Seni ilgilendirdiği düşünmüyorum.

C:Bana karşı kaba olmasan olmaz mı?

F:Kardeşimi hatırladım.

C:Oh, demek bir kardeşin var.

F:Vardı*

C:?

F:O öldü.

C:Oh, ben üzgünüm bilmiyordum.

F:Önemli değil neyse.

C:Şey ben hâlâ sınıf kapısının önünde bekliyorum?

F:Gelmeyeceğim dedim.

C:Ama gelene kadar beklerim.

F:Bekle.

C:Yanına da gelirim.

F:Gelme.

C:Geliyorum.

F:Gelme.

F:Girme sınıfa konuşmalarını istemiyorum.

F:Tamam geri dön, geliyorum.

*görüldü*

Okulda sesler yükselirken sessiz kalan iki kişi sadece yürüyüp amaçsızca ilerliyorlardı.
Sessizlikten sıkılan Chan konuşma kararı aldı ve Felix'i yazdığından belli düşündüğü şeyi sordu:

-Sınıfındakilerin ne konuşmasını istemiyorsun?

-Biriyle konuştuğumu görüp 'Lee Felix' e bakın arkadaş edinmiş' demelerini istemiyorum.

-Ben arkadaşın mıyım?

-Hayır, ama onlar öyle düşünecek.

-Sevindim.

-Arkadaşım olmadığın için mi?

-Evet, arkadaşın olmak istemiyorum çünkü. Ama belki daha fazl-

-Sana bu konu hakkında ne demiştim?

-Aman ya

-Evet, dolaştım işte gitmek istiyorum.

-Bir şey sorabilir miyim?

-Hayır.

-Kardeşin nasıl yani o nasıl şey

-Nasıl öldü?

-Oh, evet yani sadece merak söylemek istemezsen anlarım.

-Öldürüldü. Bir adam tarafından...

-Oh, yakalandı mı peki?

-Hayır.

-Nasıl?

-Çok konuşuyorsun.

-Üzgünüm. Sadece merak ettim.

-O kaçtı. Artık bu ülkede değil. Ve bulunamıyor.

-Üzüldüm.

-Kardeşime mi? Yoksa yakalanmadığına mı?

-Her ikiside

-Anladım.

-Onu bulurlarsa nasıl hissedersin?

-Bulunursa eğer odaklanacağım Başka biri olacak.

-Anlamadım. Yani yanında biri mi var?

-Evet. Annem.

-Ne?

-Anlatmak istemiyorum.

-Zaten Bi rçol şeyi anlattın Felix. Lütfen sadece biraz daha benimle konuş.

-Buna ihtiyacın yok?

-Lütfen.

-Seni kırmak istediğimden falan değil, niye bende bilmiyorum ama anlatacağım.

-Teşekkür ederim.

-Avustralya da büyük bir evde yaşıyorduk. Tek çocuktum. Ve sanırım ben 3 yaşlarındayken annem tekrar hamile kalmış. Babam istememiş tabi. Çünkü o evdeki bütün kurallar 3 kişiye göre ayarlanmış. Yine de annemi çok seviyordu ya da öyle söylüyordu. Annem istediği için kardeşim doğdu. Katı kurallarımız için 1 kişilik daha yer açtık. Ben 10 yaşındayken... 10 yaşındayken annem dedem hastalandığı için evliliğinden belli çıkamadığı evimizden çıktı. Titreyerek adım atıyordu. Ona özenerek baktım çünkü 10 yıl yaşadım ve evin dışına çıkamadım. Babam annemi kıskanıyordu bu yüzden dışarı çıkmasına izin vermedi hiç karşı çıkınca karşı çıkınca da... Her neyse...
Biz babamla tek başımıza kaldık sonra kardeşim mutfakta bardağa uzanmak isterken bardağı kırdı. Korkarak babama bakışımı hatırlıyorum. Beklediğim yüz ifadesi yoktu. Yüzünde sanki çok istediği bir şey olmuş gibi bir ifade vardı. Mutfağa gitti. Bayam Jessica yani hizmetlimizi dışarı çıkardı. O gün kardeşimi dövüşünü unutamıyorum. Ben donup kalmışken o bağırıp ağlıyordu. Hiçbir şey yapmadığım için pişmanım. Sadece bir bardak yüzünden bütün bu olanlar...
Biraz sonra annem gelmişti. Bağırarak babamdan ne kadar korksada üstüne atıldı. Benim yapamadığım şeyi. Ben hâlâ orada donup kalmıştım. Korkudan mı sinirden mi bilmem tirtir titriyordum. Arkamı dönüp odama çıktım. O görüntüleri görmek istemiyordum. Annemin bağırışları, babamın kardeşime lanetler okuyuşu, kardeşimin hüngür hüngür ağlaması hepsini hepsini her gece duyuyorum. Yatağıma yattım. Terliyorum. Titriyordum.
Odam mutfağın tam altındaydı. Bütün sesleri duyabiliyordum. Sıcak teni delen bıçak sesini bile... O zaman evde gerçek anlamda ÖLÜM sessizliği olmuştu. 10 saniye falan sonra annem olayı idrak etmiş olacak ki sesi kısılana kadar bağırdı. Bağırışları kesilip sessiz hıçkırıklara dönüşünce babam sürükleyerek? Sanırım öyle bilmiyorum aşağı inmemiştim. Annemle babamla anılarım sert kapı kapanma sesi ile bitiyor. Başka yok. Babam annemi aldı ve kaçtı.

-Jdjsm ne o niye kilitlendin? Çok mu şaşırtıcı?

-B-ben

-Tamam söyleme bir şey. Bunu başka biri duyarsa eğer bu sefer o sıcak teni ben delerim.

-T-Tamam

-Toparlan hadi! Anlattığıma şimdiden pişman oldum.

-T-ta-

-Baya korkak çıktın sende. Kekeleyip durma bundan nefret ederim. Her neyse gidiyorum gidip kitap okuyacağım.

BÖLÜM SONU

EVET FELİX'İN GEÇMİŞİNE BİR YOLCULUK YAPTIĞIMIZ BİR BÖLÜM OLDU.

UZUN BİR SÜREDİR BÖLÜM YAZMADIĞIMI FARK ETTİM...

AMA DERSLER ÇOK YOĞUN VE BEN ÇOK FAZLA KİTAP OKUMAYA DEVAM EDİYORUM.DAHA FAZLA YAZMAYA ÇALIŞIRIM.
MUTLU KALIN. SEVİLİYORSUNUZ!