Bass (gepauzeerd)

5.2 Dylan

Hallo lieve meiden!

Allereerst eventjes mijn verontschuldigingen dat het zo enorm lang heeft geduurd voor ik weer een stuk had geschreven. Ik moest helaas onverwachts verhuizen (naar Duitsland zelfs!) wat iets meer tijd koste dan wat ik had gehoopt. Daarna ben ik ook nog eens van een trap gevallen, waardoor mijn rug gekneusd was, en ik alleen plat op de bank kon liggen en nog steeeeds niet kon schrijven.

Maar ik ben herstellende, dus kon vandaag weer een stukje typen! Ik beloof dat het vanaf nu allemaal weer wat sneller zou gaan. Dusss.. Enjoy!

Dylan

Ze viel me praktisch aan. Niet dat ik klaagde hoor, zeker niet, maar het meisje wat ik zo aantrekkelijk had gevonden was compleet verdwenen. Ze was nog steeds aantrekkelijk, sowieso, maar ik wist gewoon ergens dat er iets niet klopte, en ik had erg het vermoeden dat ze onder de invloed was. En dan niet van een beetje alcohol of een jointje, ook al zei ze dat dat niet zo was.

En als iemand zwaar onder de invloed was, dan was dat voor mij een dikke vette no-go. True, normaal zou het me bijzonder weinig uitmaken, zou ik haar hier tegen die muur nemen tot ze geen geluid meer kon maken. Maar met haar? Ik had het gevoel dat ze spijt zou krijgen als ik hier mee door ging, er klopte gewoon íets niet.

Met erg veel moeite - serieus, ergens wilde ik dit wel - liet ik haar op de grond zakken en stapte ik achteruit. Ze keek me met haar grote grijze ogen vragend aan en haar borst (oh lord, die tieten) ging hevig op en neer van opwinding.

"Wat doe je?" vroeg ze terwijl ze opnieuw een poging deed om me vast te zoenen.

Ik ging hier zoveel spijt van krijgen. Zo. Verschrikkelijk. Veel.

"Ik heb geen zin," zei ik terwijl ik haar polsen vastpakte en haar handen van mijn lijf haalde.

Ze hief haar wenkbrauwen en trok haar handen los. "Geen zin?"

"Jup."

Haar blik gleed naar mijn jeans en ze fronste. Tsja, zon ding als die van mij kon je moeilijk verbergen natuurlijk. Helemaal niet als ie in zijn volle glorie was.

"Het bewijs zegt wat anders."

Ik deed een halfslachtige poging om ergens anders aan te denken, iets a-seksueels. Mijn oma... Blake en Bash in speedo's... Mijn oma in een speedo...

"Precies wat ik zeg," zei ik met een knik, nadat senior weer verschrompelt was tot junior, "geen zin."

"Dus," begon ze lijzig, "je hebt opeens geen zin meer?"

"Klopt..." Ik krabde ongemakkelijk aan mijn nek, als ze nou eens aan de kant ging, dan kon ik tenminste naar mijn eigen slaapkamer.

Eli trok haar shirt goed en sloeg haar armen over elkaar. Ze keek me woest aan en ik vroeg me af of ze nu serieus pissig ging worden? Was het zo'n ramp dat ik haar weigerde? Het was niet dat ik het zelf niet wilde, maar ik deed dit voor háár. Heel simpel.

"Ben ik niet goed genoeg voor je?" vroeg ze koeltjes.

"Pardon?"

"Niet goed genoeg," herhaalde ze met een gebaar naar haar eigen lichaam. "Zijn mijn tieten niet dik genoeg? Zoals van al die sloeries die elke nacht bij je liggen? Of ben ik niet sexy genoeg? Niet lang genoeg? Niet mooi of ordinair genoeg?"

"Eli..." begon ik op een dreigende toon, ik liet toch zeker door niets of niemand niet op die manier tegen me praten. Al helemaal niet door iemand die mij amper kende, wat de fuck wist zij nou over mijn privé leven?

"Niks geen ge-Eli." Ze balde haar vuisten en deed een stap naar voren. "Waarom wil je al die barbies wel, maar weiger je mij?" snauwde ze in mijn gezicht.