Bass (gepauzeerd)

6.1 Eli

Zes.

Eli

Slaap werd zwaar overschat, dacht ik toen ik midden in de nacht wakker werd. Knalrode cijfers op het nachtkastje vertelden me dat het nog maar vier uur was, maar ik voelde me uitgerust.

Naast me bewoog iets en met de gedachten aan gisteravond, aan Dylan, draaide ik me grijnzend om.

Helaas was het enige wat zichtbaar was, een pluk bruinblond haar wat boven het witte dekbed uit kwam.

Dit klopte niet helemaal.

"Dimitri?" vroeg ik ongelovig. "Wat doe jij hier?" Ik porde hem en een kreun was mijn antwoord. Als hij had gedaan wat ik vermoedde wat hij had gedaan, dan was die strontvlieg nog niet jarig.

Ik porde hem nogmaals. "Didi? Klootviool?"

"Hmprf."

"Heb je me verdomme van die kutpillen gegeven?" Ik duwde hem harder en deed mijn best om de herinneringen van de voorgaande avond terug te halen, wat verdomde moeilijk was.

Flarden aan het zielig excuus van een etentje met Dylan kwam voorbij, net als korte stukken uit de discotheek.

En daarna niets, gewoon niets.

Dimitri de idioot reageerde natuurlijk niet. Hij was een hardnekkig vaste slaper (serieus, Doornroosje was er niets bij) en met een grom hopte ik uit het immense bed, om te ontdekken dat iemand me in een pyjama gehesen had.

Bloed steeg naar mijn hoofd en ik moest de muur vasthouden om mijn evenwicht te bewaren. Jezus Christus, mijn hele lichaam voelde slap en ik vroeg me af of ik veel gezopen had de voorgaande avond.. Of alsof ik dagen niets gegeten had.

Oh nee toch... Het zou toch niet...

Ik greep paniekerig mijn telefoon, die iemand op het dressoir had gelegd, en keek naar de datum.

Holy motherfucking fucking duck.

Ik had de EMA's gemist. Kutterdekutkutkut.

Ditmaal duwde ik Dimitri met volle kracht en hij rolde met een dreun op de grond. Hij slaakte een kreet en zijn warrige hoofd kwam boven de bedrand uit.

"Wat? Wat gebeurd er?" Hij keek wild om zich heen en zijn blik bleef op mij rusten. "Wat doe jij uit bed?"

"Kan je me vertellen, oh lieve Didi," begon ik lijzig, "waarom ik alleen het vervloekte etentje kan herinneren?" Ik wapperde met mijn telefoon voor zijn gezicht. "En waarom zegt mijn mobiel dat het al maandag is? Wat de fuck is er gebeurd?"

Dimitri krabbelde overeind en zette pontificaal zijn handen in zijn zij.

"Moet ik je dat uit gaan leggen? Wat denk je wat er gebeurd is, dramaqueen." Hij haalde een hand door zijn warrige haar en kroop mopperend weer in bed. "Wees blij dat ik de schade nog een beetje heb kunnen herstellen," knorde hij er achteraan.

"Schade? Welke schade?" Een steen ter grote van een klein huis vormde zich in mijn maag. "Didi?" Mijn stem klonk klein in mijn eigen oren en ik zonk verslagen neer op de rand van het bed.

"Hmpf..." Zijn hoofd kwam weer onder de dekens vandaan en hij fronste naar me. "Wil je het echt weten?" vroeg hij slaapdronken.

"Geen idee, wil ik dat?" De steen werd groter en groter. Ik trapte ongeduldig met mijn been op en neer en wachtte zijn antwoord af.

Dimitri wreef een keer over zijn gezicht en klauterde rechtop tegen het hoofdbord.

"Laten we het er maar op houden dat je een tikje overdreven gereageerd hebt."