MELEZ PRENSES

1

Okuldan çıkmış sokakta dolaşıyorduk. Dişlerimde sızlama hissettiğimde elimi yanağıma götürdüm. Efsa ve Arel'e karşı hiçbir değişiklik göstermemişken diğer insanların boyunlarına bakıyordum. Yanımızdan geçen arabaların korna sesleri kulaklarıma çok yüksek sesle geliyordu. Kulaklarımı ellerimle kapattım ve gördüğüm ilk banka oturdum.

Başım çok ağrıyordu ve dişlerim de sızlıyordu. Bir insanda olabileceğinden daha fazla aç hissediyordum. Burnuma kan kokusu geliyordu. Köpek dişlerimde ağrı hissettiğimde elimi dişime götürdüm. Uzuyorlardı. İstemsiz bir şekilde genç bir adamın boynuna dişlerimi geçirdim. Ne olduğunu anlayamamıştım. Vampir olamazdım değil mi? Vampirler gerçek olamazdı.

Genç adamı bıraktığımda adam yere serildi. Herkes bana bakıyordu. Arel ve Efsa insanların gözlerine bakıp "Bu olayı unutun ve işinize devam edin." diyorlardı. Bunu nasıl duyabiliyordum? Benden çok uzaktaydılar. İnsanlar yavaş yavaş gitmeye başladılar.

Hepsi gittiğinde Arel koşarak yanıma geldi. Efsa ise etrafa bakıyordu. "Sen iyi misin?" Bunu söyleyen yanımıza yeni gelmiş olan fazla endişeli Efsa'ydı. Yavaşça kafamı salladım.

Adamı gördüğümde bir anda ağlamaya başladım. "Ne yaptım ben? Neler oluyor? Neden öldürdüm onu? Nasıl yapabildim? Hayır. Hayır. Hayır. Ben katil olamam. Hayır." gibi şeyler söylüyordum. Yere oturmuş ağlıyordum. Arel yavaşça yere diz çöküp kollarını bana sardı ve fısıldadı.

"Şşş sakin ol, sakin ol. Sorun yok. Bir daha olmayacak böyle bir şey. Şimdi sakin ol. Şu ağlamanı durdur ve bana güven. Sana her şeyi anlatacağız."

^•^ ^•^ ^•^

Arel ve benim birlikte kaldığımız eve gelmiş oturuyorduk. Kendimi hazır hissettiğimde "Evet" diyip dikkatleri üzerime çektim ve devam ettim. "Neler oluyor? Neden böyle bir şey yaptım?"

Arel derin bir nefes aldı ve anlatmaya başladı. "Sen bir vampirsin." Bunu zaten anlayabilmiştim. "Efsa ve ben de öyle. İkimiz de doğuştan vampiriz. Sana zarar gelmemesi için yiyecek ve içeceklerine kendi kanımızdan biraz koyuyorduk. Böylece yaralandığında sana zarar gelmeyecekti. Ama bakıyorum ki ölmüşsün ve ölürken vücudunda bizim kanımız olduğu için dönüşmüşsün." Kafamı salladım ve Efsa konuşmaya başladı.

"Onu öldürmenin sebebi daha önce vücuduna hiç insan kanı almamış olman. Eğer kendini tutsaydın ve onu öldürmeseydin şuan ölü olabilirdin. Onu öldürdün böylece dönüşümünü tamamladın."

Arel araya girdi. "Bundan sonra bizim kontrolümüz altında olacaksın. İnsanların boyunlarından besleneceksin ama onları öldürmeyeceksin. Ve onları etki altına almayı asla unutmayacaksın. Ya da daha kolay olan şeyi yapıp kan torbalarıyla besleneceksin. Günde bir kan torbası." Kafamı onaylar bir şekilde salladım ama aklıma bir şey takılmıştı.

"O insanların gitmesini nasıl sağladınız?" Efsa cevap verdi. "Etki altına alarak." Kafamı onaylar bir şekilde salladım.

"Şimdi sana vampirlikle ilgili bir kaç şey öğretmemiz gerekiyor." dedi Efsa ve Arel devam etti. "Açlık kontrolü, sinir kontrolü, etki altına alma, hız ve güç kullanma. Açlık kontrolü için yapman gereken tek şey kan kokusu aldığında derin derin nefes alman. Seni kan torbalarıyla bir hafta idare edebilirsek kan kontrolü sorun olmaz."

"Yapabilirim." dedim ve devam etti. "Sinirini kontrol etmek için de derin nefesler alman gerekiyor. Ve bulunduğun ortamdan olabildiğince çabuk uzaklaş. Genelde biz yanındayız zaten. Bunun da sorun olacağını sanmıyorum."

Efsa konuşmaya başladı. "Etki altına alma... Bunu daha önce bir kez yaptın zaten. Müdürün üzerinde. O kişinin gözlerinin içine bakıp ne istiyorsan onu söylemen lazım. Kelimeleri özenle seçmeye bak." diyip gülümsedi ve devam etti. "Hızını çok rahatlıkla kullanabilirsin. Sadece insanların ortasında kullanma. Hızını kullanabilmen için istemen yeterli. Güç kullanmanı bir kaç hafta sonra hallederiz. Diğerlerini yapabilmen daha önemli."

Ayağa kalkıp kendimi hazırladım. 'Hızlı bir şekilde merdivenleri çıkacağım.' diye düşündüm. Ve olmuştu. Arel ve Efsa gülümseyerek bana bakıyorlardı.

'Başarabilirim.' diye düşündüm. 'Kendimi kontrol edebilirim.'