Agorafobi/Minsung

Alışveriş Merkezi

Durup dururken birden cesaretlenip verdiğiniz kararlardan pişman oldunuz mu? Hayatım boyunca en çok yaşadığım şey.

Ani bir şekilde verdiğim o alışveriş merkezi kararı evet. Şuan Minho hyungla kapıda duruyoruz ve ben onca insanı izliyorum. Her insanın farklı hayatları vardır aslında bu hayatı kuran ve yöneten biziz. Mesela okula gitmek için kimi insanlar 2 saat önceden uyanır ve eksiksiz hazırlanır , kimileri 30 dakika önce uyanır ve her şeyi o dakikalara sığdırmaya çalışır, kimileri süreyi kısa tutsa bile her şeyini tam olarak götürebilir , kimileri uzun tutsa bile yapamaz. Sorarsanız hiç okula gitmedim ama insanları incelemeyi severim.

Ben yine düşüncelerime dalmışken veya onlarla kendimi oyalamaya çalışırken minho hyung seslendi;

"Hazırsan girelim mi ? Bizi bekliyor olmalılar."

Kendi iç dünyamdan koparak "tabiki" diye cevap verdim.

Hazır değildim ama burada vazgeçersem bir daha yapamazdım. Yavaş adımlarla alışveriş merkezinin dönen kapısından geçtik. Uzun zaman olmuştu gelmeyeli babamla giderdik...

Gözlerim şokla açılırken kapıya benzeyen bir şeyden geçtik. Burası cidden kocamandı. Yanımda birinin varlığını hissedince hafifçe yana kaydım. Alışveriş merkezinin güvenliği olduğunu düşündüğüm kadın elinde bir cihazla yanıma gelmişti. İrkildiğimi gören Minho hyung hemen güvenlik görevlisiyle konuşmak için onu kenara çekti.

Konuştuklarını duyamadım ama kadının ikna olmadığı belliydi. Minho hyung vazgeçmiş olmalı ki yanıma gelip konuşmaya başladı;

"Ji o dedektör üstünde metal olup olmadığını tarıyacak tek yapman gereken kollarını açıp beklemek kısa sürecek ben buradayım unutma tamam mı?"

Sakin bir tonda bana açıklama yapmıştı ama kadına sinir olduğunu sağır babaannem bile anlardı. Sadece kafa sallamakla yetindim. Hafifçe yanıma geçti ve güven vermek amaçlı  sırtıma dokundu. Kollarımı kaldırdım ve gözlerimi kapadım. İçimden yine düşüncelere daldım ve sadece geçmesini diledim. 

Birkaç tıkırtı geldi kadının yanıma geldiğini anladım. Sonra cihazı gezdirdiğini hissettim ve kadının soluklarını duydum bir süre sonra kadın uzaklaştı ve gözlerimi açtım. Bitmişti.

Ben hiç birşey yaşamadan . İyileşiyordum.

Jeonginlerle buluşup birkaç mağaza gezdik oturduk kahve içtik. Sonra minho hyungun sözlerini hatırlayıp onlardan ayrıldım ve kitap satan bir mağazaya girdim. Uzun zamandır araştırdığım bir kitabı bulunca incelemeye başladım. Ne kadar oldu bilmiyorum ama yanımda birinin varlığını hissettim Minho olduğunu düşündüm. Arkamdaki kişi konuşana kadar da böyle düşündüm.

"Kitabı öneririm güzel bir kitap ."

Yumuşak bir tonda konuşan yabancı sesle arkama döndüm. Bana çok benzeyen ama yaşça küçük duran bir oğlan duruyordu. Mor ama yakaları beyaz olan bir kazak giyiyordu ve siyah saçları vardı.

"Çok üzgünüm seni korkuttum mu? Ben Han Hyeong Jun ama Jun Han derler böyle kitapları okumayı severim uzun süre bakınca kitabı alıp almamak arasındasın gibi düşündüm."