"... Sonra öldü biliniyormuş ama yaşıyor! Hatta abisi karanlık işlerle ilgileniyormuş"
"Sen nerden biliyorsun bunu?"
"Şu an Katsuki ile Shotonun gündemindeyiz, Katsuki sayesinde"
Katsuki... Katsuki...
Sevmekte hatta yapmışım, yanlış kişi, yanlış karar.
"Todoroki-kun!" Midoriya yanıma hızla geldiği zaman yumruk yaptığım elimi serbest bıraktım. "Katsuki nerede?"
"Ha? O-o tuvalette görmüştüm" koşar adımlarla lavaboya doğru gitmeye başladım. Yüzü tanınmayacak kadar dağıtıcam. Onu öldürene kadar dövücem!
İçeriye girdiğim an nasıl bir yüzüm vardı bilmiyorum ama onun arkadaşları korkarak bana bakıyordu. Katsuki bana sırıtarak bakıyordu.
Yanına iki adımla gidip kasığına tekme atıp yere düşürdüm ve üstüne oturup yakasından tutum.
"Sen nasıl bu kadar şerefsiz olabilirsin lan!? Benim abim öldü anlamıyor musun!? Canımı yakmaktan başka işin yok mu pezevenk!?"
"Benim hakkımda konuşurken iyi ama"
"LAN BEN SENİ VAR YA!"
Tutamadım kendimi. Sevdiğim çocuğun yüzüne dokunmak isterken ona vurdum. Onun yanında olmak isterken uzak durmak istedim. Ondan nefret ediyorum.
Ben onu kendimden bile daha çok seviyorum. Babam benim durumumu bilmesine rağmen, bana işkenceler etmesine rağmen ben onu çok sevdim.
"Dur dur- Shoto!-"
"Bana dokunursanız aynı konumda olursunuz!" Beni durdurmaya çalışanları engelledim. Bana dokunurlar ise cidden döverdim onları.
En sonunda dövmekten yoruldum ve kendimi ilk defa birinin, birilerin yanında ağlama isteğim oldu.
Ağladım.. Önce bir gözyaşı sonra iki sonra durmayacak kadar fazla.
Katsuki dudağı kaşı patlak şekilde beni o şekilde şaşkınlıkla baktı.
"Seni öğrendikten sonra dedim kendimce. Neden ya, neden seni sevdim ki? İğrenç birisin. Benim ölmemi isterken şimdi ben senin ölmeni istiyorum. Çabucak geber"
Üstünden kalkıp gözyaşlarımı silerek lavabodan çıktım.
Ondan ölümüne nefret ediyorum. Hayatımdan hemen çıkmasını istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Enemy <BakuTodo>
Fanfiction[DEVAM EDİYOR] Bakugou, Todorokinin en büyük düşmanıydı. Todorokinin geçmişini araştırıp yazmaya karar verir.
