Olympus Academy: The Legend Of Unbeknowest

✡Chapter 4: Prince's Declaration

"Why is your uniform blank?"

PATAY!

How will I explain this to him? Sa inner part kasi ng navy blue apparel makikita ang mga abilities ng isang god. Pinagpawisan na ako ng malamig. Hindi niya tinanggal ang pagkatitig niya sa akin. Para akong matutunaw.

"Answer me!" He demanded.

"Ka.. Kasi ano.."

"You're a Stygian aren't you?"

"What?! No! How dare you accuse me?! I know I'm a weak goddess but I am never an enemy to this kingdom. I am a goddess!"

"Then answer me why is this uniform blank? Not even the seal on the right chest is present."

I look down. Wala na akong gutts kausapin siya ng eye to eye. Sarap niyang suntukin at tadtarin at gawing beef steak. Oo nga pala, naalala ko di pa pala ako kumakain. Gutom na ako Alam niyo, sa totoo lang, naiiyak na ako. Actually naiyak na ako.

Mukhang naawa siya sa akin pero nawala rin yun sa ekspresyon ng mukha niya. Bumalik ang kanyang maldito look. Lalo akong natakot. Paano kung isumbong niya ang violation ko? Ayokong maexpel. Ayokong masira ang pangarap namin ni Kyupei dahil sa kalokohan ko.

"Those tears won't answer my question. Answer me!"

"Sinong nanjan??" - sigaw ng guards ng building.

Pareho kameng napatago sa isang cabinet. As you know, what we're doing now will surely bring us both to trouble. Expulsion. Yeah. That's right, kung isusumbong niya ako, isusumbong ko rin siya para dalawa kameng maeexpel *EVIL VICTORY LAUGH* hehe.

"I know you're a Stygian. And I'll prove it. I'll let you stay in this place for a while. But if you will mess up with Olympia, I will never have second thoughts on killing you." He whispered.

"Don't worry about a thing, wala akong planong sirain ang lugar na minamahal ko." I whispered back.

"Still, I have this feeling that you are not a goddess."

"I'm an Ubiquit..." Oh-oh lumabas sa bibig ko.

"You're an Ubiquitous?" He shockingly whispered.

"And so?"

Di porket isa siyang royalty pwede niya na akong maliitin. Tumahimik kame bigla dahil nakatutok ang flashlight ng isa sa mga guards. Palapit na siya sa cabinet na kinalalagyan namin. Medjo nakikita ko kasi ang nasa labas kasi may napakaliit na butas dito sa kinalalagyan ko. Patay na, mukhang bubuksan niya na ang cabinet namin.

"Wala naman ata pare eh. Guni-guni mo lang yun." Sabi ng isang guard na kasama nitong bubuksan na ang cabinet.

"Pare may narinig talaga akong nag-uusap. Alam naman na mahigpit na ipinagbabawal ang mga immortals dito sa mga oras na ito."

"Naku. Oo alam ko yan. Pero di kaya nasobrahan ka lang ng alak kanina?"

"Siguro nga. Pero ang pinagaalala ko lang naman at baka may magkasintahan na pumunta ditong gumawa ng milagro. Ang mga kabataan pa naman ngayon masyadong mapupusok."

Nanlaki ang mata ko. Aba't si manong guard grabe ang imaginations. Matinde! Pagkatapos nilang mag-jokeumalis rin ang dalawa.

Nakahinga ako ng malalim. Lumabas na kame sa cabinet. Pinagpag namin ang damit namin dahil napakadaming alikabok.

*aaaaachoooo!* ayun na bumahing na tuloy ako.

"Isa ka palang habitué, bakit ka pumunta dito?" He asked in a low but angry tone.

We, Ubiquitous are also known as habitués or even sometimes others brand us as penurious because of our frugality.

"Pakialam mo! Bitawan mo nga ako dahil babalik na ako ng room ko."