သစ္စာ ဆူး၍ရူးရသည် အပိုင်း(18)
....ခွမ်း....
...ဟာ..ဂျီမင်း...
...ဂျီ....
...ဘာလုပ်တာလဲ အဲ့ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ...
...ပြန်လေ မင်းပြန်လေ...
...ပြန်စရာလား ဂျီရယ်...
ဘေးကအရက်ပုလင်းလဲကွဲ သလို
ဂျီရဲ့နှဖူးလဲကွဲသွားပြီ
သွေးတွေ တစ်စက်တစ်စက် ယိုနေတဲ့မျက်နှာလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်ပြီ ငိုမိတော့ အတင်းရုန်းကာငိုပြိးရန်ပြန်တွေ့နေတဲ့ သူ
...ပြန် မင်းပြန် ငါ့ကိုလာမထိနဲ့...
...ကိုက မင်းကို ထားပြိးပြန်စရာလား စိတ်ဆိုးတုန်းခနမို့ ပြောတာပါ...
...အပိုတွေ မင်းပြောတတ်လာပြီ ငါဒီလိုမလုပ်ရင် မင်းအခုလောက်ဆို အိမ်ပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ...
...မဟုတ်ဘူး ကိုလားမင်းကိုထားခဲ့မှာ...
...မသိဘူး မင်းက ခုနောက်ပိုင်းငါ့ကိုပြသနာရှာတတ်နေပြီ မင်းဘာဖြစ်ချင်တာလဲ ငါ့ကိုပွင့်ပွင့်လင်းပြော...
...ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ကို ဂျီ့ကိုလက်ထပ်ချင်တယ်...
...အေး ငါလက်ထပ်မယ် မင်းကို ဒါပေမဲ့
မင်းအခုပြန်...
...ဘာလို့ပြန်ရမှာလဲ...
...ဂျောင်ကု ဖယ်ပေးလိုက်ကွာ ငါဒီမှာဆေးထည့်ပေးမလို့...
...လာပါ ယုန်ပေါက်ရယ် သူဆေးထည့်ပြိးမှ ပြန်ပြောကြ ဟုတ်ပြီလား...
...ဒီပါးစပ်ကပြောမိလို့ ဒီပါးစပ်ကြောင့်ဖြစ်ရတာ...ကဲဟာ နောက်တခါ ပြောဥိးကွာ...
ဂျောင်ကုတစ်ယောက် ဂျီမင်းအကပ်မခံတော့လို့ သူပါးစပ်က ဒီလိုပြောမိလို့ ဂျီမင်းအခုလိုဖြစ်ရတာဆိုပြိး သူ့ကိုသူပြန်ထိုးနေတော့သည်
ဂျွန်းနဲ့ထယ်မှာလဲ ဂျောင်ကုကို ထိန်းရတော့သည် ယွန်းဂီနဲ့ဆော့ကတော့ ဂျီမင်းကိုအခန်းထဲ ခေါ်သွားကာ ဆေးတွေထည့်ပြိး အဝတ်လေးနဲ့စည်းထားပေးလိုက်သည်
...အကို အပြင်မှာ ထိုးနေကြလားမသိဘူး အသံတွေကြားတယ် အမြန်သွားကြည့်ပေးပါဥိး...
