«លោកឆ្គួតទេឬ បានមកសម្លាប់ខ្ញុំ?» ថេយ៍លើកដៃចង្អុលមុខខ្លួនឯងបែបហួសចិត្ត នេះគេឡើងគួរឲស្រឡាញ់ដូចប៊េប៊ីនៅមានគំនិតសម្លាប់ក្មេងតូចម្នាក់នេះទៅកើត មិនគិតស្តាយខ្លះទេហីុ?
«យើងមិនឆ្គួតទេ តែឯងជាអ្នកឆ្គួត»
«ខ្ញុំធ្វើអី បានលោកចេញសម្តីមកប្លែកៗបែបនេះ?»
«នៅមិនដឹងទៀតហេ? ចុះអាម្នាក់នោះជានរណា...ហេតុអ្វីឯងរត់ទៅឱបវា ថែមទាំងប្រើក្រសែរភ្នែកទាក់ប្រុសមុខគេមុខឯងទៀត នេះឯងមិនគិតដល់យើងជាប្តីខ្លះទេហ្អាស?» ជុងគុកកំហគដាក់រាងតូចតែថេយ៉ុងមិនមែនស្លូតឯណាក៏ញ៉េញធ្មេញដាក់នាយទៅវិញ
«ជាប្តី? គួរឲចង់សើចណាស់ លោកតាំងខ្លួនជាប្តីខ្ញុំទាំងដែលខ្ញុំមិនដែលគិតថាខ្លួនឯងមានប្តីសោះ ហើយអ្វីដែលសំខាន់កាលដែលខ្ញុំលូកដៃសម្តែងធ្វើប្តីប្រពន្ធនោះគ្រាន់តែជាលេសដែលខ្ញុំមិនចង់រៀបការតែប៉ុណ្ណោះដូច្នេះលោកកុំមកសំញែងឬកធំដាក់ខ្ញុំពេក»
«បាន!...បើឯងមិនចង់ឲយើងធ្វើប្តី យើងនឹងយកឯងធ្វើជាប្រពន្ធរបស់យើង» រាងក្រាស់ក្រោកមកសង្គ្រប់លើកាយតូច បោចសំលៀកបំពាក់ថេយ៉ុងឲដាច់
រហែកខ្ទិចខ្ទី មិនខ្វល់នឹងអ្នកនៅខាងក្រោមកញ្រ្ចោលរើរចេញប៉ុណ្ណា
ឆ្វោក!ឆ្វោក!
«អាយយ៎...ចេញទៅ!កុំ..កុំធ្វើអីយើង ហឹកៗ»
រាងស្តើងយំដូចកូនក្មេងពេលមនុស្សឃោឃៅមកចាប់រំលោភនៅកន្លែងគ្មានរបៀបបែបនេះ សំខាន់នាយឈឺនឹងកម្លាំងសាតានកំណាចរបស់គេ ដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នម គ្មានការលួងលោម វាហាក់ជាការបង្ខំ ចាប់ជម្រិតទៅវិញ
«សូមអង្វរ...កុំធ្វើបែបនេះ...ខ្ញុំឈឺ»
ជុងគុកហាក់ជាមនុស្សវិកលចរិត គេមិនឮនូវសម្រែកក្មេងដែលពួនសម្ងំដូចកូនសត្វនៅខាងក្រោម។បបូរមាត់រាងក្រាស់ញក់ញីរថើបតាំងពីថ្ពាល់ទន់រលោងនៅសរខ្ចីរហូតដល់ជាំសាច់ដុំៗ ថែមទាំងមានស្នាមរយាសដោយសារធ្មេញរបស់គេថែមទៀត
«អាស៎...អឹស» ថេយ៉ុងក្តាប់ដៃទាញកម្រាលកៅអីឡានឡើងចង់រយាសដៃខ្លួនឯង ស្របពេលជុងគុកជញ្ជក់ខាំលិតផ្លែឈើរីដូចកូនក្មេងបៅដោះម្តាយ
YOU ARE READING
រឿង: កូនប្រសារ ឆ្នាស់ឆ្នើម
Actionកូនប្រសារធម្មតាស្ថិតក្រោមបង្គាប់ម្តាយក្មេក តែថេយ៉ុងមិនអញ្ចឹងទេ តែម្តាយក្មេងខ្លាំងកូនប្រសារម្នាក់នេះក៏មិនឲខ្សោយដូចគ្នា
