Taming The Bad Girl

Chapter 4

Asha's POV

Andito na ako ngayon sa bar. So far, naging maayos naman yung performance ko and I'm down to the last song na din. Maraming tao ang nasa bar ngayon. May mga sweet na couples, yung iba naman magbabarkada at hindi mawawala yung mga taong gusto mapag-isa at makapag-isip ng mga bagay-bagay.

Ngumiti ako. I face the audience and started strumming the guitar as I introduce the last song for this evening.

"Before I start singing the last song, I would like to express my gratitude to you all for joining me tonight. And this last song is dedicated sa mga taong single, sa mga taong nasaktan at nawalan na ng pag-asang may tao pang darating para mahalin at alagaan sila.

Lahat tayo ay may nakatakdang maging other half na kukumpleto sa buhay natin. Yung bang taong handa tayong pasayahin, mahalin at alagaan dahil yun ang gusto nila at makakapagpasaya sa kanila. Lahat tayo umaasang may taong darating para gawin at ipadama satin ang mga bagay na makapagsasaya satin.

Kaya sa mga nandito ngayon na naniniwalang may tao pang darating na magbibigay kulay sa naging malungkot nilang buhay at sa mga taong nabigo at nawalan na ng pag-asa na may darating pa, this song is for you."

I shut my eyes close and started singing with all my heart. Letting the audience understand what I'm trying to say.

You deserve someone who listens to you,

Hears every word and knows what to do,

When you're feeling hopeless, lost and confuse,

There's somebody out there who will.

I open my eyes before I continue singing. I strum the guitar and let all my hidden emotion to rush out of my system.

Nakita kong nakikisabay na rin sakin ang audience sa pagkanta. And with that... I smile. Ewan ko. Whenever I can see those appreciation from their faces, I suddenly felt the contentment I've been looking for.

I know he's out there, he's looking for you

...

There's somebody out there... WHO WILL"

Nginitian ko ang mga tao habang pababa na ako ng stage at sinalubong naman ako ni Jarrel.

"It's been ages simula nung huli kitang narinig kumanta and mas gumaling ka pa. I'm proud of you. Anyway, I already deposited the payment in your bank account."

"Thanks Ja. You're the best!! Namiss ko rin talaga ang magshopping. You know naman sila mama, they only give me what I "need". As if may alam sila tungkol sakin. Tss. Anyway, I won't stay long. I need to fix something pa. May pasok kaya bukas."

"Easy. Intindihin mo na lang sila tita. They only want what's best for you. Anyway, stay there. Treat kita."

"Okay. I'll stay here lang. Pero hindi ako magtatagal ha?" He just nodded and instructed the waiter to bring us some snacks and drinks.

Dumating naman agad yung inorder ni Jarrel. We're busy drinking and catching up ng may umapproach sa kanya.

"Couz, iwan muna kita dito ha? May kailangan lang ako ayusin sandali." She kissed me. Sa cheeks lang naman. "I'll be back."

Shettt. Ang tagal naman 'nun. I decided to text Tiff na 'wag niya na akong hintayin at para makatulog na rin siya.

I was about to put my phone sa bag ko ng may lalaking lumapit sakin.

Gwapo. Maputi. Brown-eyed chinito. Pinkish lips. At matangkad. Typical type ng mga nakakafling ko. You know, landi-landi lang. Harot-harot but I don't take them seriously. Guys, don't know how to take a girl seriously.

They only want someone to toy or play with. And I'm aware of that. Kaya kung may seseryosohin man akong lalaki siguro yun na yung lalaking ganun din ang tingin sa babae, pero handa akong seryosohin at mahalin. Yung lalaking, tatapatan ang pagiging maldita ko. Esssss. Why am I thinking those things anyway? I don't need a guy who'll take me seriously.

I can take care of myself.

Binalik ko ang attention ko sa lalaking lumapit sakin. Ngumiti ito at halatang naghahanap ng ka one night stand. Gross. Paano ko nalaman? Obvious naman e. Nakafocus yung tingin niya sa medyo exposed kong Errr. Dibdib. Tapos ngayon naman sa legs.

Hindi ako nakikipagganun no. I only do kissing, other than that na-uhhh. At isa pa, hindi ko feel lumandi ngayon. Uminom na lang ako sa drink na inorder ng pinsan ko sakin. Speaking of, where the hell is he? Akala ko babalikan niya pa ko? Ughhh. Guysss. They're really pissing me off. Bigtime.

Napatigil ako sa pagcurse sa pinsan ko sa isip ko ng umupo yung guy sa harap ko. "Hi. I'm Lawrence. And you are?" Ngumiti ito at hinalikan ang kamay ko.

Tsss. Pacute.

Nakakakilabot. Ngumiti ako ng pagkatamis-tamis at nagsalita. "I am..." And switched the smile on my face with a frown. "NOT INTERESTED." And with that, tumayo ako at kinuha ang gamit ko.

Diretso lang ako sa paglalakad ng may mabangga ako. Inangat ko ang tingin ko. And boom. Isang napakapangit na nilalang ang nakita ko. I ignored his presence at tutuloy na sana sa paglalakad ng hawakan nito ang kamay ko at hinila ako papunta sa kanya.

And now mukha na akong nakayakap sa kanya. Shett. Hindi ko man aminin, pero namiss ko siya. What. The. Hell?!! I erase the thoughts running in my head at inalis ang pagkakahawak niya sakin. At nagsimulang tumakbo palabas ng bar. This can't be... Do I still love him? No. I can't love him. Everything about us is history. And no one can change that.

A/N: Ayos ba? Comment. Vote. And be a fan. Thanks. :)