Taehyung'mine(♡■) [Complete✅]

ភាគទី36: កុំសង្ឃឹមថាអូនបានចេញក្រៅអោយសោះ

ក្រលែកមកមើលជុងហ្គុកដែលមកតាម
ថេហ្យុងឯណេះវិញនាយមកដល់ក៏ឡើងទៅបន្ទប់រាងតូចតែម្ដងព្រោះគិតថាថេហ្យុងនៅទីនោះតែការពិតផ្ទុយស្រឡះនាយមិនបានឃើញរាងតូចនោះទេ

"ថេយ៍..អូនឯណា?"ជុងហ្គុករាងភ័យៗពេលបើកទ្វាមកមិនឃើញរាងតូច

"ថេយ៍...ម៉ែដោះតើមានឃើញថេហ្យុងទេ?"ជុងហ្គុកប្រញាប់ចុះមកសួរម៉ែដោះ

"ចាគឺអ្នកប្រុសមិនបានមកទេ"ម៉ែដោះ

ក្រឺង!!  ជុងហ្គុកបម្រុងនិងសួរ.តហើយតែនោះទូរស័ព្ទរបស់នាយក៏លោតសាមួយខ្សែរឡើងមកធ្វើអោយនាយជ្រួញចិញ្ចើមហើយក្ដាប់ទូរស័ព្ទញ័រតត្រឺត

ជុងហ្គុកប្រញាប់រត់ចេញទៅដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់នាយបញ្ជារកូនចៅអោយតាមរកថេហ្យុងហើយនាយក៏តាមរកដូចគ្នា

#ទន្លេហាន

   ថេហ្យុងមកអង្គុយខូចចិត្តនៅខាងមុខទន្លេដ៍ធំល្វើងល្វើយអារម្មណ៍ថេហ្យុងពេលនេះមិនមែនខឹងង.ងក់ដូចចរឹកក្មេងរបស់គេទេតែវាជាអារម្មណ៍ឈឺចាប់អន់ចិត្តនិងគ្រាំគ្រាខ្លាំងបំផុតមិត្តដែលគេទុកចិត្តតែលប់លួចជាមួយប្ដីរបស់គេឯរាងក្រាសវិញក៏បានបំផ្លាញទំនុកចិត្តរបស់គេដែរ

"ហ្ហឹកៗ..ពូនៅតែដដែល ពូមិនដែលខ្លាចបាត់បង់អូនព្រោះពូដឹងចិត្តអូនហើយថាអូនស្រលាញ់ពូ"ថេហ្យុង

"តែលើកនេះអូននិងធ្វើចិត្តដាច់មិនស្ដាយស្រណោះទៀតទេ..ហើយចុះកូននោះ...ហ្ហឹកៗ..ហេតុអីកូនមកនៅពេលនេះ..មើលប៉ារបស់កូនចុះគេធ្វើអោយអាប់ប៉ាយំទៀតហើយគេចូលចិត្តធ្វើអោយអាប់ប៉ាឈឺចាប់"ថេហ្យុងអង្គុយយំនិងនិយាយតែម្នាក់ឯងដោយភាពឈឺចាប់គេនៅក្មេងសោះហេតុអីត្រូវមកទទួលរងសម្ពាធបែបនេះម្ខាងកូនម្ខាងប្ដីដែលក្បត់តើគួរធ្វើយ៉ាងមិច?គិតថាមានកូនបែបនេះនិងបានញិញក់អោយប្ដីថ្នាក់ថ្នមតែចិត្តរំពឹងពេលនេះវាបានរលាយអស់ទៅហើយ

"ថេយ៍ ហេតុអីចេញក្រៅម្នាក់ឯងដឹងទេថាវាគ្រោះថ្នាក់"ចំណាយពេលរាប់ម៉ោងទើប
ជុងហ្គុកអាចរកថេហ្យុងឃើញថាគេនៅទន្លេហាន

"មកធ្វើអី? កុំចូលមកក្បែរខ្ញុំ"ថេហ្យុងក្រោកឈនិងថយក្រោយដើម្បីកុំអោយនាយមកជិតហើយគេយកដៃជូតទឹកភ្នែកស្រាលៗ