🖤_İçimdeki fısıltı_🖤

1. Bölüm Tam bir kağos

Merhaba benim adım ela fetih kolejinde okuyorum hayatımın en kötü anını yaşadım yeni okulumun sınıfında oturyordum taki o korkudolu anons gelene kadar anons da müdür çocuklar hepiniz sinema odasına gelin acil durum dediğini duyduğum anda sinema salonunda buldum kendimi hemen boş bir yere oturup müdürün konuşmasını bekledim müdür evet çocuklar okulmuzda bir hırsız var ve hala okulda olduğu için okulu15 tatile alıyoruz kimse evine gidemiyecek başka bir kötü haber ise okulumuzda kızıl saçlı mavi gözlü bir kız kayboldu görenler yanıma gelsin şimdi gidebilirsiniz dedi müdür müdürün konuşmasından sonra ağlayarak ve korkarak sınıfa gittim bir sıra bulup oturup ağlamaya başladım çünkü kızıl saçlı mavi gözlü kız benim arkadaşım güneşin özellikleriyle birebirdi o kaybolan kız benim arkadaşım mıdır diye düşünüp düşünüp ağlıyordum . Kafamı sıranın üstünden kaldırdığımda sınıftaki öğrencilerin beni gülerek izlediklerini gördüğüm anda büyük bir sinirle telefonu mu alıp tiyatro salonuna fırladım boş biryer bulup oraya oturdum ve oturur oturmazda beynimi yiyen düşüncelerle başbaşa kaldım bir yandan hüngür hüngür ağlamak bir yandanda bağıra bağıra etrafı dağıtmak istiyordum o kaybolan kızın benim arkadaşım olabileceği aklımdan çıkmıyordu bir an telefonumun sesiyle irkildim telefonuma baktığımda annem arıyordu büyük bir panikle telefonu açtım annemin konuşmasına izin bile vermeden yere yığılıp kaldım nedeni panik atak geçirmem miş .Hiçbir şey hatırlamasamda nerede olduğumu biliyordum revirdeydim uyandığımda bir hemşirenin panikli bakışlarına maruskalmıştım uyandığım anda tiz bir çığlık sesi duydum o tiz çığlık sesi annemindi annem içeri girip bana sarıldığı anda gözlerim doldu bu yaşadıklarımdan sonra sarılma içimi yumuşatmıştı ama yinede yüzümdeki korku dolu bakışlarımı saklayamamıştım annemin soruları beni yerlebir etmişti sıkılmıştım ama sonunda annem hemşireyle konuşmaya gittiği anda sorulardan kurtulduğumu hissetmiştim.Kendimi hayattan yaşamaktan bezmiş gibi hissediyordum.Hemşire annemi uğurlarken bende o sırada yatağa uzanmış yatıyordum bir an gözlerimi kapattığım anda derin bir uykuya girmiştim uyanmamın sebebi kapı sesleriydi okulun kapıları açılıp kapanıyordu gözlerimi açtım ve ne göreyim bir adam kapıdan beni izliyordu o korkuyla ve panikle elime ilk gelen şeyi adama geçirdim adam yere yığılırken hissettiğim pişmanlık içimi yiyip bitiriyordu çünkü adamın doktor olması ve benimde o panikle adamı kaldırma çabalarım ise gülünç haliydi bir yandan gülmek istesem de bu durumda nasıl gülebilirdimki kapıdaki hemşireyi gördüğüm anda kendimi bir katil gibi hissettim hemşire doktoru kollarının arasına alıp götürürken kendimi katil gibi hissetmem çoğalmış taşıyordu bile yerden kalkıp elimi yüzümü yıkayıp bahçeye tekrar indim bir banka oturup düşüncelerimle kaldığım anda bir boşluk bir yanlızlık hissettim o yalnızlık içimi yiyip bitiriyordu .Bir an güneşi gördüm o bir an bile benim için mucizeydi neler olduğunu anlamasamda mutluydum çünkü kaybolan kız benim arkadaşım güneş diğildi hızla güneşin yanına koştum ve ona sarıldım fakat güneş bana sarılmasada onu görmek mutlu etmişti beni sorularımla güneşi bezdirmiştim ve hiç anlamadığım bir şekilde güneşin tek cevabı yardım yardım diyerek yanımdan uzaklaşmıştı güneşin söylediklerinden sonra içimde bir sıkıntı oluşmuştu acaba neden yardım istedi niye herkes onu kaybolmuş biliyo anlamamıştım ama güneşin yaşadığını onu bulduğumu söylemelimiydim bilmiyordum tek bildiğim şey güneşin yaşadığıydı bir an cesaretlenip gitmeyi düşündüm ama ya güneşi tehtit ediyorlarsa ve sadece benden yardım istiyorlarsa bunlar içimi yiyip bitiriyordu kalkıp kantine gittim Boş bir masa bulup tostumu tırtıklarken aklımdan güneş geçiyordu bir anda masamda ki boş sandalyeyi çeken bir kız masaya oturdu ve bir not bırakıp gitti notu açtığımda güneşten gelmişti şöyle yazıyordu ben güneş bana yardım et ölmek istemiyorum umarım sende istemiyosundur yazıyordu korkuyla notu yırtıp yere attığım anda notu bana veren kızın yere yırtıp attığım notu alıp gitti çok korkmuştum sınıfa çıkıp biraz dinlenmek için sıraya kafamı koyup uyudum Uyandığımda heryer kapkaraydı ve o an kapıdan güneş girmişti nasıl olduğunu anlamadan sırtıma birşey vurdu ve bayıldım Uyandığımda nerede olduğumu bilmiyordum ama korkudan titrememi saklayamıyordum güneşin bana güldüğünü gördüm panikle sordum neredeyim ben diye güneşin bana cevabı ise yumuşak ve nazikti okulun deposundayız dedi neden beni buraya getirdin diye sordum birkaç dakika cevap vermedi sonra kısık bir sesle korku dedi ne dediğini anlamasamda korkuyordum güneş sinirle korku hapları içmek zorundayım te -derken sözünü kestim kim dedim kim seni tehtit ediyor güneş cevap vermedi ve ağzımı bir bezle kapattığı anda bayıldım Uyandığımda önümde telefonum sıramdaydım hemen telefonumdan güneşin numarasına basıp aradım ama açmadı tedirgin bir şekilde Ne yapicagimi bilmeden sınıftan çıktığım anda telefonum çaldı bilin meyen bir mumaraydı açtığım anda bir ses bana sınıfa geridön dön messen arkadaşın güneş denizde uzun bir seyahat edicek dediği anda sinirle kimsin sen diye bağırdım bir anda telefon kapan dı güneşe bir şey olmasını istemediğim için sınıfa geri döndüm sınıfta kimse yoktu sadece ben vardım ama sanki içimden bises sınıftaki kameradan birinin beni izlediğini hissediyordum .Artık bu konulardan bu şeylerden uzaklaşmak gerekiyordu uzaklaşmak istiyordum ama güneşi herkesin kaybolmuş bilmesi beni korkutuyordu bunları düşünmemek için sınıftan çıkmak için kapıya yöneldiğim anda Telefonuma bilinmeyen bir numaradan mesaj geldi aslında bu bir mesaj diğildi fotoğraftı bu güneşin fotoğrafıydı denizde boğulduğu resim di olamaz dediklerini yapmışlardı hemen bilin meyen mumarayı tekrar aradım ama açmadı sadece sınıftan çıkma diye bir mesaj geldi tereddütle sınıfta bekledim ve sınıfa kıvırcık saçlı uzun boylu bir çocuk girdi çocuğa tereddütle baktım ve direkman yanına fırladım niye güneşi kaçırdın niye onu tehtit ediyor ve onu öldürmeye çalışıyorsun dediğim anda çocuğun bakışları bu kız manyak mı der gibi bakıyordu .Çocuk yumuşak bir ses tonuyla demek güneşi tanıyorsun dedi .Bakışlarım bir anda değişti ne nedemek istiyorsun diye sordum ve çocuk devem etti senin güneş arkadaşın bizimde arkadaşımız bir kaç senedir borçlandım diyor ve bizden borç istiyordu hemen borç istediği günün sabahı ortadan kayboldu annesi Nurcan teyze ondan haber alamayınca bize ulaşmaya çalıştı yani anlicagin biz güneşi öldürmeye falan çalışmıyoruz dedi ve direkman sorumu sordum sen kimsin senin adın ne dedim bana adım Mete dedi bir yanım meteye güvenmek isterken bir yanım istemiyordu sanki o an cesaretlenip güneşin kaybolması gibi söyledim Mete bana sorar gözlerle bakarken konuşmaya devem ettim . Güneş benden hep bir şekilde yardım istedi bana bir şekilde ulaşmaya. Çalıştı- derken kapıdan ayla girdi Ela nerdeydin diyip boynuma atladı o his işte o his beni mutlu etmişti işte adını öğrendim gizemli kız dedi Mete alyanın sende kimsin demesiyle söze girip adı Mete güneşi oda tanıyormuş dedim .güneşin bizim arkadaş gurubumuzdan başka arkadaşlarıdamı varmış diye söylendi alya .Aklımda meteye karşı birçok soru vardı ama hiç birini oana sorucam cesaretim yoktu bunları tatlı tatlı güzel güzel düşünürken hayallerimin ortasında bir çığlık sesi duydum çığlık sesi tüm koridorlarda yankılanıyordu bir kız çığlığı duyuyordum bu Feleğin sesiydi sanırım felek diye bağırdım koridorlarda ama cevap veren olmadı korku ve tereddütle tam bir adım atıcaktım ki Mete kolumu tuttu ve bir anlık öfkeyle kolumu çekip merdivenlere doğru yürüdüm arkadan metenin sadece korumak korunmanı istedim dediğini duydum ben tam giderken yanıma alyanın geldiğini gördüm ve merdivenlerden inerken ..