🖤_İçimdeki fısıltı_🖤

2. Bölüm Yaşamakla ölmek arası

Tam merdivenlerden inerken Ben arkadaşlarımı yarıyolda bırakmam güneşi bulucam çünkü onu kimsenin sevmediği kadar çok seviyorum dedim ve merdivenlerden hızlıca inmeye devam ettim arkamdan gelen Meteyi görebiliyordum ama öfkenin geçtiğini hissettiğim için hiçbir şey söylemeden merdivenlerden indik merdivenin son basamağında feleğin bilekliği ve bir mektup vardı Mete hemen mektubu eline alıp açtı işte mektup güneşten
gelmişti mektupta şöyle yazıyordu felek benle eskiden buluştuğumuz yere gelin yazıyordu ayla hemen ben denizi çağırıcam hemen gidelim diyip yanımızdan ayrıldığında gözlerim dolu dolu olanları anlamaya çalışıyordum ayla ve denizin hadi ela hadi Mete gidelimde feleği ve güneşi alalım dediklerini duymuştum Mete kolumu tutarak ondan destek almamı istermişcesine yürütüyordu beni kendimi okadar çok kötü hissediyordumki ağlamak bile çare olmicaktı bunu biliyordum ama gözlerimden yaşlar gelmeye devam ediyordu Mete bana dönüp ağlama güneşi bulucaz ve onu tehtit edenlere gününü göstericez dedi Mete bu sözler birazda olsa içimi ısıtmış sakinleştirmişti peki ama dedim okuldan çıkmamıza izin vermiyorlar ne yapacağız diye sordum metede yangın merdivenlerinden inebiliriz diye cevap verdi hemen ya yangın merdivenlerine doğru koşturduk ve aşağı indik aşağıda müdürün arabası vardı ayla bana ne yapıyorsun diye sorarken arabanın kapısını açıp bin miştim bile Mete deniz ve aylada hemen arkandan bin mişlerdi hemen eski buluştuğumuz sahilin önüne gelmiştik ve o an güneşin ve feleğin yerde yatarak bana baktıklarını gördüm hemen hepimiz onların yanına koştuk ben ağlayarak ne oldu size niye yerde yatıyorsunuz diye sordum ayla ve deniz beni teselli ederken Mete beni izliyordu felek ela deniz ayla hatırladınız mı ilk tanıştığımız yer diyerek gözünü kapattı güneşte gözünü kapatarak ve son yerimiz olucak dediği anda hepimiz şok içinde onları izliyorduk ne olduğunu çozmeye çalışıyorduk o anda bir gemi gelmişti felek ve güneş benim aylanın ve denizin elini tutmuş gemiye doğru götürüyordu bizi Mete de hemen arkamızda bizi takip ediyordu gemiye bindik ve gemi bı anda hareket edince hepimiz panikleyik aya kalmaya çalışıyorduk ki felek son kez bırakmayalım ellerimizi dedi ve evet o anda içime kurt düşürmüştü korkutmuştu beni ama nedense bende onların bulduğum için bırakmak istemiyordum Mete gemi gezerken bende nereye gitmeye çalıştığımızı anlamaya çalışıyordum ve birden gemi durmuştu o anda güneş ve felek bizi ayağı kaldırdı ve geminin kemarına getirdi ve biyanda hep beraberdenize düştük nedense kurtulmaya çalışmak yerine ellerimizi bırakmıyorduk Mete panikle denize atlicakken bir silah sesi gelmişti hemen panikle hapimiz yüzeye çıktığımızda Mete gemide kanlar içinde yatıyordu panikle gemiye çıktık ama gemide başka kimse yoktu nası oldu anlamamıştık hemen bir bez parçasıyla kolunu sarmıştık metenin o anda gemi tekrar hareket etmeye başlamıştı hepimiz metenin başında endişeyle duruyorduk ama felek ve güneş çok sakinleri anlam vermeye çalışıyordum ama anlamak mümkünmüydü bilmiyordum anlayamıyordum niye ki aklım beynim uyuşmuş sanki donmuştu güneşe ve feleğe bişeymi içirmişlerdi onlara nouluyodu Mete nin kolu gittikçe kötüleşiyordu elim ayağım uyuşmuş ne yapacağımı bilmiyordum ayla ve deniz bize kuru havlular getirmişti hemen meteye sardım ama felek ve güneş bir yere odaklanmış duruyorlardı anlam vermeye çalışmak çok zordu nasıl anlam verebilirim ki zaten gemi bir kıyıya yaklaşmış durmuştu ve tekrar bir silah patlama sesi geldi korkuyla geriye doğru adım attım Mete beni ve arkadaşlarımı korumak için önüme geçti neden neden geçti niiçin geçti noluyo ah ! Aklım durmuştu keşke burdan kaybolsam ....