Loving The Wind

Kabanata 24

Kabanata 24

"Where are we going?" i asked him.

He's been quiet which i find off

Nilingon niya ako sandali bago nagpatuloy sa pagmamaninubra ng motor na sinasakyan namin, akala ko di na siya magsasalita at hahayaang mapanis ang tanong ko dahil kanina pa siya tahimik pero sinagot naman niya ang tanong ko.

"Just as i  promise" kumunot ang noo ko dahil hindi yun ang gusto kong marinig.

I really think that there's something

Kanina ko pa napapansin pero di ako sigurado

Nag isip ko ng ibang sasabihin. Hindi ako mapakali.

Maybe i like silence but this silence bother me so much. Something is off and i can't seem to point it out. Or perhaps i already knew, i just don't want to be presumptous of things. I could be wrong.

Sa huli, wala din akong maisip na itanong. Mabilis na lumipas ang oras na di ko namalayang tumigil na ang sinasakyan sa isang lugar na di ko pa napupuntahan.

Isang pasada sa lugar bago napagpasyahang lisanin ang motorsiklong kinalalagyan, inalalayan niya ako sa pagbaba dahil medyo nahihirapan ako. I guess he's not mad...or not anymore?

Nilingon ko siya sandali bago muling ibalik ang titig sa nakikita, i was at daze seeing the place filled with green, for a moment i thought all my worries disappeared but when i glance at the man beside me i was once again, reminded of it.

He gave back my stare

Hindi ko mawari kung galit nga siyang talaga, pero kung oo ano naman? It's not as if, him being mad is bothersome.

The blew of the wind disturb me, Wilton didn't budge though, he remain staring while i try to pretend that i'm not aware of it.

"Bakit mo ako dinala dito?" i managed to asked.

Instead of answering he started to walk, Saktong paglingon niya ang pagkunot ng noo ko.

"Let's go" i look at him with confusion, i'm aware that questions are visible at my face but he ignore those, still.

So i did the same, di ako sumunod sa kaniya. Pinagmasdan ko ang unti unting distansyang nabubuo sa pagitan namin.

Lumingon siya, malamang na naramdaman na di ako nakasunod. Our eyes met, i couldn't read his emotion despite that, i don't know why i could crazily feel his amusement at me.

He seems mad at me and he's ignoring me. What is amusing for him?

Bago iyan, bakit nga muna siya galit?

Siguro naramdaman niya na wala akong balak sumunod kaya bumalik siya sa akin. Something beats crazily.

Without saying anything, he held my wrist and pull me with him and heck, i'm suppose to be mad but here i am, couldn't say anything.

So i rebel

"Bitawan mo nga ako" utos ko pero parang wala siyang narinig.

Nanatiling ganun kaya masama ang loob ko. Bakit niya pa ako sinama kung iignorahin lang naman ako?

Nasa mansyon na dapat ako eh

Pero ano nga ba ang ginagawa ko ngayon doon kung sakali?

Napabuntong hininga na lang ako nang mapagtanto na wala.

Pero kung papipiliin man ako ng sitwasyon, mas gugustuhin ko pa doon...kahit pa nakakaburyo

Nakalimutan ko kaagad ang iniisip nang natanaw ang paligid.