Loving The Wind

Kabanata 16

Kabanata 16

I regretted not waking up earlier

"Kain ka na ng breakfast, Miss" sabi ni Rita nang mapansin na di ko pa ginagalaw ang pagkain sa aking side table.

She brought me food for breakfast at my room and to be honest, it do look delicious but it just that i have no will to eat... just yet

I sighed upon remembering how i realize i woke up late

Nagising ako sa kaunting kaluskos, ginapangan ako ng kaba at mabilis na bumangon para alamin kung bakit may ingay, napatigil nga lamang ng matanto na si Rita pala ito at maingat na inilalapag ang tray na may lamang pagkain sa side table.

"Magandang Umaga" bati niya, pinagmasdan ko ang maliwanag niyang ngiti. Tumayo siya ng maayos at sinulyapan ang mga pagkain tila inaanyayahan akong kumain.

"Where's dad? Is he going to eat here in my room?" just thinking of it made me so excited that's why i couldn't erase the smile in me.

Natigilan ako ng alanganin siyang ngumiti pero di pa din natitinag ang ngiti sa aking labi.

"Uh, maaga siyang umalis para sa trabaho kaya pinadalhan ka na lang sa akin ng breakfast" nananantiya niyang sabi.

Ngumuso ako at tumango

"You should have woke me up"

"Sinabi ko din iyan sa kaniya pero di siya pumayag, ayaw abalahin ang tulog mo"

Tumango na lang ako, that's more like my dad but i wouldn't mind my interrupted sleep just so i could eat breakfast with him.

Ilang minuto akong natulala

"Miss Zia" lumapit sa akin si Rita

I smiled. "Okay lang, inaantok lang ako" pangungumbinsi ko kahit di pa nakakabawi. "Tulog muna ako, don't worry, i'll eat breakfast"

She looks like she wants to say more but she couldn't, i just gave her a small smile before covering myself with my lavender sheets.

I exhaled then force myself to sleep but i can't. I remain not moving though i'm fully awake.

You should get used to it, your not a kid anymore. Don't be selfish.

That's what i said to myself so i would feel better and also be enlighten.

After thirty minutes of thinking, hinawi ko na ang sheets na bumabalot sa akin. Nagulat ako nang makita na nandito pa si Rita, i caught her sitting at the chair, she stand up seeing me awake.

"Breakfast in bed" she said to me.

Di na ako tumanggi pa, nagugutom na din naman ako. I just hope that my dad would be here at lunch or even at dinner.

"Would be here at lunch?" my eyes look hopeful as she stare straight at her eyes.

Napatikhim naman siya. "Di ko sigurado, kinausap niya ako at nagbilin siya tungkol sa... iyo"

"Anong sabi niya?"

Nagpatuloy ako sa pagkain, di nagpapahalata na di na makahintay sa kung sa pagsagot niya sa tanong ko.

"Na pakainin ka daw sa tamang oras at bantayan ka nang maigi"

Ngumuso ako at tumango. "Yun lang?"

"Sabi niya sorry kasi di daw siya makakasabay sa breakfast hanggang... dinner"

Natahimik ako doon at pinagpatuloy na lang ang pagkain hanggang sa maubos ko ito.

Nagmuni muni ako sa balcony ko ng mga ilang minuto, nanatili naman si Rita sa tabi ko, tahimik din siya, which is unusual. Maybe she's weighing me, she's probably thinking that i'm feeling sad.